Tutarsa okurum

Genelde boş zamanlarda ben ve Catrine birlikte otururuz, Alfred ve Jess spor odasındadır ve Pamela odasında oturup tabletini kurcalar. Bize nadiren katılır. Ama bugün farklıydı. Pamela sürekli başkalarıylaydı. Buna ikimiz de çok şaşırmıştık. Ama onun aramızda olmasını hiç yadırgamadık. Sanki yıllardır birlikteydik. Aslında Pamela hepimizn tahmin ettiğinden daha eğelenceliydi. Beşimizi birleştirmişti.
• * beyler çok üzgünüm burda kesmek zorundayım beynim sol gözümün ordan akıyo yarın devam ederim hikayeyi bitirmeye çalışıcam. Yarım bırakmam. iyi akşamlar.

Size günlük plandan bahsedeyim. Herkesin o gün yapmak zorunda olduğu şeyler. Sabah 6:30 Kahvaltı 7:30 Spor FGR nin bir bölümünde de bizim kas ve kemiklerimizin düzgün gelişmeye devam etmesi için onları çalıştırdığımız spor salonu var. Eğer sporu ihmal edersek ekmiklerimiz bu yerçekimsiz ortamda çok güçsüz kalırlar ve gideceğimiz yerde - eğer oraya gidenler biz olursak - bu kaslara ihtiyacımız var. Saat 8:00 Kişisel bakım/ boş zaman 9:30 Genel kontrol. Herkesin sağlığının yerinde olup olmadığının kontrolü 9:45 Burada herkes için ortak birşey yok. Herkesin kişisel görevleri ve sorumlulukları var. Ben FGR nin gittiği yönün doğru olup olmadığını ve birkaç odanın temizliğinden sorumluyum. Alfred Çamaşırlardan sorumlu Catrine ve Jess ilaç sayımı ve kontrollerden sorumlular - vitamin hapları vs. - Pamela ise bütün FGR nin ana bilgisayarından sorumlu. 12:00 Öğle yemeği 1:00 Spor 2:00 Tekrar görevlerimizle ilgileniyoruz (birsürü gırgır oluyor) 5:00 artık serbestiz. Ertesi güne kadar serbest.

Kaynak: zütun

Yaz knk

Şevkim zütüme kaçtı lan

Meraba ben simon ne lan ahahaagshsg

Büyükbaba/anne lerimizin uzaya çok birşey zütürmesine izin vermemişler. Sadece 20 kilo ve en fazla 3 teknolojik alet. 20 kilo az mı derseniz bu 20 kiloyu sadece onlar kullanmayacak değil mi? Hah! Bizim hakkımız yok. Biz de onların getirdiklerini kullanıyoruz. Ara sıra ikmal roketleriyle FGR ye birşeyler yollanıyor ama biz onlara ne istediğimizi söyleyemiyoruz. Çok uzakta olduğumuzu söylemiş miydim? Herneyse. Çok uzaktayız. ikmal roketleri çok çok az yük taşıdıkları için FGR den neredeyse 2 kat hızlı gidebiliyorlar. NASA sürekli başka ikmal roketleri gönderiyor. Bizim hayatta olup olmadığımızı bilmeden. Bu aslında biraz kumar oluyor. Büyük riskli birşeye milyonlarca dolar yatırmak... Normalde NASA görevlerinde %98 başarı ihtimalinin altında hiçbir işe girişmez. Ama bunu başarırlarsa elde edecekleri bu yüzyıllar içerisinde harcayacaklarına değecek. Hele birde ulaşacağımız gezegende yaşam varsa... Şimdilik bu hayalleri bir kenara bırakalım. Eğer olursa... Bunu göreceğiz. Kahvaltıya gecikiyorum.

Sonra sırasıyla Nichole Betty ve Ted gitti. Onlar da aynı şeyi yaşadılar. Gittiler. Artık kendi görevlerini tamamlamışlardı aslında. Bu göreve devam edecek çocukları vardı. Onlara aslında ne olduklarını, nereden geldiklerini, ne yaptıklarını ve ne yapacaklarını öğrettiler. Onlar da bize... Şuan rokette (Artık FGR diyeceğim.) 5 kişiyiz. 2 erkek -Ben, Alfred- ve 3 kız - Catrine, Pamela ve Jessica - ( Ebeveynlerimiz hariç. Onlardan sadece 2 tanesi yaşıyor. Alfredin annesi Ann ve Pamela nın babası Gerard.) Neyse. Size görevimizden daha detaylı bahsedeyim. Biz NASA tarafından 1984 yılında fırlatılan A-416 kodlu rokette, Dünya'dançok uzakta başka bir gezegende hayat kurma göreviyle gönderilen 4 astronotun çocuklarıyız. Aynı görev için çalışıyoruz. Şimdi size biz 5 genç astronottan bahsedeyim -aslında astronot sayılmayız çünkü bunun eğitimini almadık. Saadece bize öğretilen birkaç şey... -
Ben(Aaron): Alfred:
Yaş:19 Yaş:17
Boy:182 Boy:174
Kilo:70 Kilo:63

Catrine: Pamela: Jess:
Yaş:20 Yaş:17 Yaş:18
Boy:175 Boy:173 Boy:179
Kilo:65 Kilo:58 Kilo:67

Yav dıbını gibtigim herseferinde benmi hatırlatıym gibiş olmalı uzayda kimle gibişeceksin tutmaz tutarsada buralar karışacak vaziyet alın

Dinsiz imansız git namazına

Beyler bana güvenin bu adam bunları hiç yaşamadı gerçek degil yani

gibTiR git aq

Olum bırak hikâyeyi namaza git namazaaa