uyuşturucu kullananlar zaten doğal seleksiyon gereği gebererek dünya yaşamından elimine ediliyorlar. o yüzden zerre gibimde değil xd

ilkokulda çok sosyal biri değildim. ufak bir arkadaş grubum vardı onlarla takılırdık 3 bilemedin en fazla 4 kişi. çok göz önünde değildik, derslerimiz ortalamaydı kısaca hayatımız ortalamaydı hiçbirşeyde iyi değildik fakat yuvarlanıp gidiyorduk. o gruptaki en samimi ve yakın olduğum adam -adını değiştirerek söylüyorum- ozan'dı. okul bittikten sonra da liseye başladık ve iletişimi koparmadık arada görüşüyorduk.

anlat hadi ben narkotikten. kimden aldığını öğrenicem

lisede fiziksel olarak epey değişim gösterdim. boyum uzadı fazla kilolarım gitti daha yakışıklı bir tip oldum haliyle kızların ilgisi artmıştı. fakat ben oldukça idealisttim kafamda hep bazı şeyler vardı hayatı ve anldıbını sorguluyordum fakat bir cevap bulamıyordum. bu dünyadaki görevim neydi, ne yapıyordum burada?

lise 1'inci sınıfta-yine ismini değiştirerek söylüyorum- sezgin ve adem'le tanıştım. yine ufak bir grubumuz oldu, siyaset, illüminati, felsefe, pgiboloji, müzik gibi konularda baya keyifli sohbetler yapmaya başlamıştık. sınıfın geri kalanıyla pek haşır neşir değildim. sezginle baya samimi olduk ve okuldan çıkınca eve beraber yürümeye başladık. benim evim onun yolunun üzerindeydi.

okulda yaptığımız muhabbetlerin üzerine sezginle eve dönerken bir de ayrıca konuşuyorduk. o yüzden birbirimiz hakkında pek çok şeyi öğrenme fırsatı bulmuştuk. bazen hemen eve gitmiyor internet kafeye gidip oyun oynuyorduk bazen parkta oturuyorduk. ben sigara içmiyordum sezginse dönemin ortalarına doğru kullanmaya başladı.

rezervatif

okuduğumuz okul pek iyi değildi. anadolu liselerine girememiştim. dolayısıyla ilkdokulda silik bir tipken lisede neredeyse sınıfın en iyilerinden biri olmuştum. hocalar beni severdi. tipim filan da düzeldiği için kızların ilgisi artmıştı. başka sınıflardan gelip bakanlar oluyordu. bu duruma alışık olmadığım için çok tuhaf gelmişti. açıkçası beni bunaltıyordu. bahçeye filan çıktığımda sanki herkesin ilgisi benim üzerimdeymiş gibi geliyordu. o sıralarda bu düşünceler epey arttı ve sosyofobi başladı bende. kızlarla iletişim kurmuyordum pek, beni geriyorlardı. adem ve sezginle takılmaya devam ediyordum. ders başarım ise yılın sonuna doğru düşmeye başlamıştı.

bu sosyal kaygı olayı arttıkça iyice içime kapandım. kendime ufaktan yabancılaşıyordum. büyüyordum, tipim, ses tonum, düşüncelerim, karakterim değişmeye başlamıştı. çok farklı bir insana doğru evrildim. elime ne geçerse okuyordum artık. yazın 15 gün şehirden ayrıldım ailemle tatile gittim fakat onlara bağımlı olmak feci şekilde baydı 10.günden sonra geri döndüm eve. ve yeni arayışlara girdim. bu arada bir müzik aleti çalma hevesi belirmişti bende. synthesizer çok ilgimi çekiyordu. harçlığımdan biriktirdiğim paralarla o zamanın parasıyla sene 2007 filan bi klavye aldım kendime.

okuyan var mı binler

yazın ful klavyeyle takıldım ailem eve döndüklerinde kaç liraya aldığımı sordular söyleyince bunlara para verip dersine çalışmıyorsun diye kızdılar. artık okulu tamamen sallayıp müzik, edebiyat gibi konularla ilgilenmeye başlamıştım. toplumdan izole bir şekilde yaşıyordum insanların konuştukları şeyler hiç zevk vermiyordu bana. lise zorlaya zorlaya bitti böyle. sezgin ve ademle de eski muhabbeti kestik sınıflar ayrılınca.

ne kullanıyon lan am

okul bitti üniversiteyi kazanamadım haliyle dersaneye yazıldım bu arada 2 yıldır bir grupta klavye çalıyodum kafamdaki iş oydu meslek kaygısı duymuyordum gruptaki elemanlarla neredeyse hergün kontak halindeydik ben halen sigara içmiyordum ama ot içmeye başlamıştım artık beraber takılırken iyi gidiyordu

bu arada tesadüf eseri liseden arkadaşım sezginle aynı dersaneye düştük aynı katta değildik ama görüşüyorduk. tabi ben halen dersleri sallamıyorum ön planda grup var bir gün dersaneden evi aramışlar devamsızlıkla ilgili babam bunu öğrenince benim evde pratik yaptığım ilk göz ağrım olan klavyeyi kırdı aşırı bunalmıştım o ara kafaya koydum tokat yozgat nere olursa yazıcam şehir dışında okucaktım

sezgini bizim grupla tanıştırdım ve ot seanslarına beraber katılmaya başladık. zaten sigara içtiği için ota başlaması da zor olmadı o günden sonra takılma zamanları sezgini de çağırmaya başladık zaten aynı dersaneydik iki derse girip sonra barlarda demleniyorduk. o aralar bira filan da bu kadar vergili değildi daha rahat içebiliyorduk tabi.

anlat dedik mi huur çocuğuuuuuuu

o yıl dersanede mezun sınıfındaydım ve bir kızla tanıştım. daha doğrusu o benle tanıştı. kızın adına ezgi diyelim. ilk gördüğüm anda bir çekim yaşamıştım ama tabi ben adım atmıyordum sanırım bunu farkedip arada bana soru sormaya konuşmaya filan çalışıyordu. sırf ezgiyi görebilmek için derslere gitmeye başladım. gruptaki arkadaşlarla eskisi kadar takılamıyordum artık dersane çıkışı ezgiyle geziyorduk. tabi bu arada sezginle de aramız bozuldu eskisi gibi aramadığım için. 2 ay kadar kafam güzel kızla dolaştım. tam senenin ikinci yarısıydı son bir gazla sınava beraber çalışıyorduk. ezgi olmasa belki de hiç ders çalışmayacaktım.

o iki ay hiç ot içmedim zaten bağımlılığı da yoktu. derslere ve ezgiye verdim kendimi. onun sayesinde motive oldum marmara üniversitesi işletme bölümüne girdim. ezgide istanbulda başka bir üniversiteye yerleşmişti. grup dağıldı haliyle. sezginde eskişehire gitti okumak için. istanbula gittim aileden ayrılmıştım kafam rahattı. nasıl kazandığıma onlar da şaşırdılar tabi ama pek sevindiler ve babam iyi bir harçlık göndermeye başlamıştı. ilk başta bir yurda yerleştim. okulu tanıma olayları filan ezgiyle de koptuk. daha doğrusu o beni bıraktı. kendisine yeni bir hayat kuracağını benim de öyle yapmam gerektiğini söyledi.

üniversitenin ilk dönemi ezgiden de koptum tamamen yabancı bir ortam resmen yannan gibi gelmişti. hiç arkadaşım yoktu. insanların arasına karışınca acaip bunalıyodum çünkü sürekli yalnızdım. ota tekrar başladım o ara. tütünle karıştırıp içiyodum. tek başıma banklarda oturuyordum. ders bitiyo yurda dönüyordum. kafam çöplük gibiydi ve orta şiddetli bir depresyon dönemi geçirdim o ara.

moralim bozuldukça kendi kendime ot tütün bira müzik yapıp rahatlıyordum. okuma araştırma klavye işlerini de bırakmıştım. hayat monoton bir çizgide yarak gibi gidiyordu. sonra bir gün ozan aradı ilk okul arkadaşım olan. neredesin neden aramadın filan derken onun da istanbulda olduğunu öğrendim. benimle aynı sene girmiş. okullarımız da yakındı. beni arkadaşı canla tanıştırdı ve uzun zaman sonra insan yüzü görmeye başlamıştım artık. tekrar ufak bir grubum olmuştu ve beraber takılmaya başlamıştık.