uyuşturucu satıcısı

amcıklar anlatıcaktım hikayemi ama mezarınızı gibeyim

bak kardeşim uyuşturucuyla genç nesillerimizin beynini perdeliyorsunuz ve allaha islama yönelmesini engelliyorsunuz.. etme be zalim cennette yeriniz olmaz ama dön bu işten

(bkz: kadınları uyuşturucu satsınlar diye pazarlayarak zengin oldum nasıl mı)

para için yaptık. sokakta zütümde don yoktu. 2-3 arkadaştık. başta mahallede top oynardık sonraları elimize bir kaç poşet tutuşturup sokaklarda gezdirmeye başladı. belirli güzargahlarda sabahtan akşama kadar bekleyip birinin elimizde ki poşetleri almasını beklerdik ve ödülümüzü alırdık. yaşlarımız 13-14 olunca artık biraz daha her şeyin farkına varmıştım. bu sefer ödülü ben seçiyordum. 2-3 arkadaşımda söylediklerimi onaylıyor ve bana ayak uyduruyorlardı. genelde konuşan ben olurdum. biz onlara lazımdık ama onlar bize değildi. Anlatam mı ?

neyse ben yazayım beğenmez iseniz çükü basarsınız

yaz lan önlerden reserved

işte zamanla elimize verilen poşetler ağırlaşmaya başladı. sokakta her zaman oturur beklemezdik. aynı yeri 1 gün içinde 50-70 kere döner dolaşırdık. Birileri gelip bir kaç şey zırvalar bizde bir parça verir sonra paramızı alırdık. bu oyun gibiydi bizlere. işimizi yapıp paramızı alıp top filan alır yada abur cubur ile karınlarımızı doyururduk. Bize poşetleri veren iri yarı bir adamdı. kirli sakallı, tırnaklarının ucu siyahlaşmış derecede çirkin bir adamdı. korkardıkta, o pis ellerini yanaklarımıza uzaktıp bu gün iyi iş çıkardınız bu da sizin payınız der ve bizi gönderirdi. Ne sattığımızın bir önemi yoktu biz paraya bakardık... Devam

rezerved

1-2 sene böyle devam etti. artık o küçük beynim yerine yavaş yavaş oturmaya başlamıştı. ama eğitim bilmeyen pis varoştuk insanlara göre, gecelere kadar dışarıda dolaşırdık. burnumuzdan akan sümüklere aldırmadan yürür dururduk. ben çok haindim, yada sinsi idim. madem madem o adam yapabiliyorsa biz neden yapamıyoruz diyip durdum arkadaşlarıma. ama elbetteki sokaklara çıkıp kime sözümüzü dinlettirebilirdik ki. biz torbalarımızı satmaya devam ettik. fakat her torbadan biraz mal çalar ve zulalar idim. ve bunu arkadaşlarıma yaptırtmaya başladım. her üründen küçük bir miktar ile devam ettik... devam

marifet gibi anlatiyor bide huurnun dogurdugu.

zamanla elimizde ki zulalar o kadar çok büyümüştüki gülüşlerim kulaklarıma varıyordu. ama halen çocuktum, lakin arkadaşlarıma göre ben bir rehberdim. tabi bu 3-4 yıl sonra akla zarar noktalara ulaşacak idi. sadece ben bunun temellerini atmış oldum.

hiç bir zaman ürünü kullanmadım. neden bilmiyorum ama beni çeken bir şey yoktu. ben sadece işimi yaparım diyerekten durmadan ama durmadan satışa çıkar dururdum. herkes gruplara ayrılmıştı. 3-4 kişi biz 4-5 kişi başkaları vs... bu iş yarışmaya dönmüştü. aslında bize bunu yaptıranın amacı zaten buydu aslında. ortalığı kızıştırmak. gözümü hırs kapladı. durmadan satışlara koşar dururduk. bu arada zulaladığımız malın miktarı dudak uçaklatan şekilde büyüme başlamıştı... devam

anlat panpa. 2 hikaye var ona başaldım. bitirip buna geliyom.

http://inciswf.com/1305674001.swf

anlat panpa buraya geldim. öteki hikaye gelmiyor devamı

Tanrının varlığını unutmuştum. yada o beni unutmuştu. kocaman bir karanlıkta pisliğin biri olmuştum olmuştuk

Bir gece artık gitmem gerektiğini anladım. elbette bu işin hep başından beri benimle olan 2-3 arkadaşlımla. zulaları sakladığımız inşaata doğru bir gece yarısı gittik. Heyecanım doruklara çıkmıştı. peki ne yapacaktım o kadar malla. uzun yıllar biriktirdiğimiz o kadar malla ne yapacaktık. bunları düşünür iken hızlı adımlarla yürümeye devam ettik. zulayı çıkartık ve anlamsızca koşmaya başladık. suratlarımızda ki gülümsemeyi halen unutamıyorum. bu gülümsemeyi bir daha da unutamayacaktım... devamm

drug dealers

devam panpa

öylece ortadan kaybolduk. saatlerce yürüdük. otobüse bile almazlardı bizi bu görünüşümüz ile. boş bir inşaat bizim gece konaklama merkezimiz olmuştu. sabah ilk işimiz artık bizim için yeni satış yerleri aramaktı. elemizde ki malları çıkarana kadar satacaktık. sabahın ilk ışıklarını üşümüş burnumda hissettim. yanımda yatanları dürttüm. hiç konuşmadık. ne yapacağımızı biliyorduk. harekete geçtik ve ayrıldık. sağ elimi montumun cebinde avuşturuyordum, böylece malı isteyen gelip bir kaç mırıldanmadan sonra almak isteyecekti. mahaller çok sıkıydı, sanki her yer aynıydı. yerimi yadırgamıştım. ilk satışım ile gerisi aktı geldi. kolumda saat bile olmadığı için havanın kararmasıyla inşaata geri döndüm. kimse yoktu. çocukluktan beri aynı pisliğin içinde büyüdüğüm arkadaşlarım beni bırakmışmıydı... devam

devam devam