uyutmuyorlar rahat bırakmıyorlar onlar cinler

evet gecenin bu saatinde hala uyanıgım. gozlerım kan canagı gıbı ama uyuyamıyorum. uyutmuyorlar...

beni bilen bilir. istanbuldayım özel bı kız ogrencı yurdundayım hatta entrylerde okuluma yasıma kadar ıfsa ettım bu zamana kadar. hatta inciden cok iyi panpalar edindim. var olun hepınız. ister okuyun, ıster kolpa dıyın okumayın. bu baslıgı bıtırır bıtırmez aranızdan ayrılıyorum. her anlamda.. cunku artık dayanamıyorum. rahat bırakmıyorlar.

Doktorlar hastalığımın sebebinin bütün o yaşadıklarım olduğunu söylüyorlar. Halbuki öyle değil ! farklı bir boyuttayım ben. Hiç kimse bilmiyor, hiç kimse anlamıyor. Yaşadıklarım yüzünden burada değilim. Yaşadıklarım bana düşünmeyi ve sorgulamayı öğrettiği için buradayım ! Ben cesaret edebilen azınlığın yaptığını yapıyorum. Sorguluyorum ! bu dört duvar ardından beni deli gibi gören insanlara bakıyorum. Hepsi küçücük, pire gibi, zavallı koyunlar ! itaatkarlar… gereksizce itaatkarlar ! Ama neye karşı ? hiç görmedikleri, duymadıkları metafizik bir şeye mi ? yoksa bütün o kitaplar, kurallar ve bilen(!) kişiler mi onları bu hale getiren ? yazıyorum.

4 yıl önce metafizik olaylara cok meraklı bir liseliydim. bir gün gittiğim bir kampta her sey bır satanıstle tanısmamla basladı. ayine katılışım, mihraba çıkışım, ve ruyalarıma giren evlenme sahnelerini, mühürlenişimi kurtulmak için çırpınışımı anlatacagım. anlaşmayı anlatacagım..

@2 sag ol panpa. inciden bir kac arkadasla tanısmıslığımız var numaram falan telefonu da kapattım. yazıp gidecegim. sabaha kadar bitiririm heralde. inboxa da cevap vermeyecegim.

size bükücüyle konusmalarımın bir kısmının capsini de atarım hikayenın onuna dogru ragbet olursa. suan yurttayım kızlardan biri evciye çıktı laptopunu aldım yazmak için. şimdi size bükücüyle tanısmamızdan baslayayım.. elbette adı bukucu degıl. ben ona oyle hitap ediyorum. hayatımı sıken adam desem daha dogru olur sanırım.. cunku onla tanıstıktan sonra hicbir sey eskisi gbii olmadı. bu arada ona bukucu demememin sebebi duygu bukme ozelliğinden dolayı. satanizmde bu bir hooboo gucudur. belli mühürleri kırdıktan sonra elde edersin.

@7 oo bıyıklı da gelmis.

direkt yer isimlerini verecegim size. hatta korkmam derseniz muhattap oldugum kabilelerin, direkt cinlerin isimlerini de verebilirim yeri geldikçe. hikaye yazarlarına bakıyorum isim yok cogunda. çünkü isim vermek buyuk risktir hem verene hem okuyana. satanizm de ve metafizik olayların temelinde dusunce yatar ornegin abc yazdım bir cinin adına. ve siz ister istemez bunu zikredip düşünüyorsunuz.. işte bu da ister istemez olusan enerjıyle aranızdaki çakraları acıyor. bir nevi mühür kırma. satanizmde 12 mühür vadır. bireyselimde 8 tanesini kırdım suanda..ama çok buyuk bedeller odeyerek ve odeterek. bu sebeple sorumluluk kabul etiyorum isterseniz okumayabilirsiniz. sayısız kahve içtim berbat hissediyorum ve sizin için burdayım. uyuyakalmam bitireceğim merak etmeyin.

muglanın hisarönüne baglı 'at çiftliği' diye gecen bir yerdeydi kamp. arastırıp bulabilirsiniz sanırım internetten. detayları geçersek, bir yemek sırasında başladı bukucuyle tanısmam. önümde tek basına duran kolundan ınce ınce kan suzulen simsiyah saclı yemyesil gozlu bi cocuk vardı. yanımdaki arkadasımı (f.ş.) durtukleyerek bukucuyu ısaret ettım. arkası donuktu.. kolunun kanadıgını gosterdım. bukucu o sırada arkasını dondu ve burda olmaz dedı. ikimiz de gerçekten cok sasırdık. saat 7 gibi falandı hava alacakaranlık. f.ş. korkaktır. hem korkar hem sarkar yani. ilk basta git konus edyummudur ne taktur merak ettim falan diye beni yollamaya calıstı ama gitmedim yanına. yemek masasında bizden en uzak koseye oturdu bir iki çataldan sonra bıraktı. bana baktı hiçbir şey soylemeden kalktı yurumeye basladı. ben de lavaboya gidiyorum diyerek kalktım peşinden yurumeye başladım. ( eğer yerin fotografını bulursanız,wc nin hemen ilerisi ormanlık alan. hem de cok buyuk. hatta anlatacaklarımın sonuna dogru facebook tan bikaç fotograf atabilirim o yere dairç kendi fotograflarım. yuzumu kapatıp tabii..)

@18 panpa inboxa bakmıyorum. telefonumu da kapattım. yazıp gidicem. yardım falan istemiyorum sizden cunku bana kimse yardım edemez..

bukucunun arkasından ormana dogru yurumeye basladım. içimdeki inanılmaz merak duygusu beni onun pesinden surukluyordu ve ben buna karsı koyamıyordum.. ormanın içine iyice girmiştik. ayaklarımızın altında çtırdayan orlardan baska hiçbir ses yoktu. bukucu emin adımlarla yuruyor ben de itaatkar bir kole gibi onu takip ediyordum birden durdu. bana dogru dondu. dolunay vardı o gece. ay ısıgında gozlerı daha da urkutucu gorunuyordu.
http://www.enteresan.com/...-gozlu-kadinlar,2,con.jpg

burdaki gibi gözleri. bana baktı hiç gülmüyordu onu hiç gülerken görmemiştim. bir tasın ustune oturdu. benim de oturmamı işaret etti yere yıgılır gibi oturmuştum. o kadar korkuyordum ki sanki bütün vücudumu kurtlar yiyor gibi hissediyordum. kamp alanından uzaklaşmıştık. ilerde büyüüüük bir alan var. tam atların oldugu yerin 50 mt ilersinde. arkadaslarım orda oturmus gitar calıp sarkı söyluyordu. bukucu cebinden bi kibrit çıkardı sol elinin yuzuk parmağıyla yere bir daire çizdi ve dairenin içine kibriti attı. dairenin içi sanki muntazamca çizilmiş gibi yanmaya başladı.ama alevler yerde yıgınla ot olmasına ragmen hic birini ttusturmuyordu. ilk cümlesidir unutamam :

- ateşi kontrol edebiliyorum.

4 buyuk seytan vardır. lucifer,belial,satan ve leviathan. satan- ateşi kontrol edebilme özelliğini verir. lucifer hava, belial toprak, leviathan su. onun da efendisi satan dı.

yazıyorum. Çünkü yazmazsam beynimi kemiren, soru kılığına girmiş böceklerden kurtulamayacağım ! Bildiklerimi başkaları da bilsin, öğrendiklerimi öğrensinler istiyorum. Evet bazen ben de korkuyorum. Düşüncelerimi sonuca ulaştıramamaktan ve bu boş odada çürüyüp gitmekten korkuyorum. Hepsi onun suçu , hepsi ! Eğer o olmasaydı böyle olmazdı. Kendi varlığımdan şüphe eder hale gelmezdim.. şuurumu yitirmekten korkuyorum. Çünkü o zaman düşünemem, hatırlayamam. Kendimi bir idam mahkumu gibi hissediyorum. Yalnız ve çaresiz. En nihayetinde beklenen son. Sonrası ise kocaman bir boşluk.. peki o ? ona ne olacak ? ben bu haldeysem o nasıldır kim bilir.. Bir yanım nefret ederken diğer yanım sonsuza dek minnettar kalacak ona. Çünkü hiçbir yazar, hiçbir eser onun açtığı pencereyi açamadı bana. Onun gösterdiği yoldan haberleri bile yoktu.
peki o kimdi ? bu soruyu ‘’kimdi’’ diye mi sormalıyım yoksa ‘’neydi’’ diye mi hala bilemiyorum.. Normal bir insanın sahip olduğu özelliklerin çok daha fazlasına sahipti. inanılmayacak hatta dalga geçilecek kadar şizofrenik bir ruha sahipti. inanınca şuurumu kaybettirecek kadar gerçek olduğunu tahmin bile edemezdim..

@28 avatarı izlemedim. sol frame e gidip istediğin baslıga bakabilirsin. isterseniz hiç biriniz okumayın. yazıp gidicem.

ikimizde ateşe çok yakındık. Benim gözlerim dumandan yanıyor ve yaşarıyordu. Bu yüzden fazla açık tutamıyordum. Aslında biraz da korktuğum için bahaneydi. Görmezsem belki daha az korkarım diye düşündüm. Ama o… gözlerini hiç kırpmadan bana bakıyordu. Yalnızca gözlerime. Dumandan hiç etkilenmiyordu. sonunda ben de gözlerimi onunkilere sabitlemeyi başardım. yeşil, derin gözler…ürkütücü ama bir o kadar da şefkatli. içimde garip bir şey hissediyordum. Sevgi, korku,nefret, acıma,ürperti, heyecan hepsi ama hepsi ! aynı anda. Biri geliyor biri gidiyor, hızına yetişemiyorum ! kendim o kadar yorgun hissetmiştim ki.. bana ne yaptığını sormak istiyordum ama kolumu kaldıracak halim bile yoktu. ‘’yorulman normal, alışkın değilsin’’ dedi. Suskun kaldım. Tebessüm etti ve devam etti : ‘’korktuğunu hissediyorum ama korkma. Benim yanımda güvendesin.’’ Hah ne güzel ! korkma dedi ya bütün korkum geçti ! manyağın biriyle gecenin üçünde labirent gibi bir ormanın derinliklerindeyim ve bana korkmamamı söylüyor. Aman ne güzel. Yine de sesi güven vericiydi ve özel olarak eğitildiği her halinden belliydi. Cesaretimi toplayıp sordum:

- Bana ne yaptın ?
– Duygularını etkileyebiliyorum.
- nasıl yani?
- bu bir çeşit hoboo gücüdür. Satanizmde bazı ritüller vardır ve uyguladıkça bazı güçlere sahip olursun buda onlardan biri. ‘’Duygu bükme’’ özelliği. Gittikçe Satan’ın(şeytan) dünya üzerindeki yansıması haline gelirsin ve bir gün gerçek efendi olursun !

Satanizm mi ? satanist mi ? kolundan kanlar damlayan bir satanistle ormandayım ! beni öldürse kimsenin ruhu duymaz ! kurduğu son cümlelerden sonra kalbimin ağzımda attığını ve gözlerimin karardığını hissettim. Artık gözlerindeki alevin yansımasını bile göremeyecek haldeydim…

Ertesi sabah, sıcacık çadırımda, yumuşacık battaniyelerin altında uyandım. Nasıl yani rüyamıydı hepsi ? tam ne kadar da gerçekçiydi diyecekken; gözüm kolumdaki yazıya takıldı. ‘’aklından geçen şeylerin cevaplarını kendi başına bulamazsın’’ yazıyordu ve altında da bir telefon numarası vardı...

okuyonuz mu lan ses verin.

Olduğum yerde dondum kaldım. hepsi gerçekmiş. Peki ama ben o ormanın içinden buraya kadar nasıl gelmiştim ? kampın son günüydü ve istanbul’a geri dönüyorduk. Kahvaltıda hiçbir şey konuşmadık. içim içimi kemiriyordu ama yanına gitmiyordum. Ve sonunda yola çıktık. Nihayet evim geldim. Küveti köpükle doldurdum ve dakikalarca baygın yattım içinde. O kadar yorgundum ki… saat sabahın yedisiydi ve eve daha yeni girmiştim. içimden bir ses sürekli onu aramam gerektiğini söylüyordu ama karar veremiyordum. Aradım. Biliyorum büyük bir delilikti bu ! ama aradım… uzun uzun çaldıktan sonra açtı telefonu. Uyuyor olmalıydı çünkü sesi çok derinden geliyordu. Küçük bir kahkaha attı ve ‘’arayacağını biliyordum’’ dedi. Telefonu kapatıp hayatıma kaldığım yerden devam etmek istiyordum ama anlayamadığım bir şekilde ondan kopamıyordum ! hayatımın bir parçası olmuştu. Ve ilk tehlikeli adımı da o zaman attım. Adresimi verdim ‘’yarım saat sonra gelip seni alacağım ve bir yere zütüreceğim’’ dedi. Tam bir çılgınlık ! sürekli bir yanlıştan, bir yanlışa sürükleniyordum ve bir türlü bitmek bilmiyordu. Küvetten çıkacak gücüm olmamasına rağmen yarım saat sonra hazır bir şekilde kapıda onu bekliyordum. Tam ‘’Artık başına ne gelirse müstahak, sen kaşındın’’ diye kendime kızmaya başlamıştım ki o geldi. ‘’S.M.’’ simsiyah bir deri ceket, deri eldivenler ve gözleri görünmeyecek kadar siyah camlı, bir güneş gözlüğü. Yol boyunca havadan sudan konuştuk. Kafe’ye giden iki arkadaş gibi sohbet ettik. Ben nereye gittiğimizi sormaya kalktığımda ‘’bunlar uluorta konuşulmaz ! ‘’ demişti ve bende ondan sonra tek kelime bile etmemiştim. Saatlerce yürüdük. Saat 13:00 da eski, yıkık dökük bir bina ya geldik. Dehliz gibi garip bir yer. O tarihi hiç unutamam. 13 Kasım. Saat 13:13 e kadar bekledik

kapı kendiliğinden açıldı. O güne kadar 13 ün Şeytan için kutsal sayılan bir sayı olduğundan haberim yoktu. içeri girdik. Zirifi karanlık, göz gözü görmüyor. Biraz ilerledikten sonra yerde yanan bir ateş ve etrafında S.M. gibi giyinen bir çok kişi olduğunu gördüm. Neyle karşılaşacağımı bilmiyordum ama artık korkmuyordum. Ayini başlatmak için bizi bekliyorlardı çünkü lider S.M. ydi…

Yanıma geldi elimi tuttu ve ‘’sakın korktuğunu belli etme’’ dedi. istem dışı olarak titriyordum. Belli etme ne demek ti ?! edersem ne olabilir ki ? koşup uzaklaşmak istedim ! yaptım da… ama belimden kavradı ve beni ateşin yanına geri getirdi. Yere çöktüm ve vakit geçsin diye ateşi izlemeye başladım. Ne sağıma ne soluma bakamıyordum ! korkunç tipler vardı. ilk defa bir ayine geldiğimi anlamışlardı o yüzden benimle fazla muhatap olmuyorlardı ama bakışlarını üzerimde hissetmek bile tedirgin olmama yetiyordu. Başımı ateşten kaldırdım ve gözlerimle S.M yi aradım. Yoktu ! gitmişti ! beni yalnız bırakmıştı. Nasıl yapabilir bunu ? Düşüncelerim akıp giderken, siyah saten gibi bir kumaştan pelerini ve kapüşonuyla geldi. Kapüşonunu gözlerinin altında bitiyordu ve gözlerini göremiyordum. Hepimizin görebileceği bir yere çıktı.

Arka duvarda kanla çizilmiş bir pentagram işareti vardı. S.M. tam o işaretin önünde duruyordu. Sol elinde çok büyük olmayan bir kılıç vardı. Havaya kaldırdı. Etrafımdaki herkes de aynı hareketi yaptı. Kılıçları çıkarırken çıkan metalin sürtünme sesi , ortamdaki kan kokusundan bile daha çok midemi bulandırmıştı. Bütün kılıçlar havadaydı. S.M. söylüyor, diğerleri hep bir ağızdan tekrar ediyorlardı.


‘’Satan adına, dünyanın sahibi,

Karanlığın güçlerini bana vermenizi emrediyorum.

Bana Abyssos'un kapılarını açın, kardeşinizi dost görün.

Bize söz ettiğin sevinçleri verin.

Adını kendimin bir parçası haline getirdim!

Doğadaki canlılar gibi yaşamayı seviyorum!

Haklılara saygımı yalancılara lanetimi gönderiyorum!

Cehennemin bütün tanrıları adına söylediklerimin yerine gelmesini emrediyorum!

Gelin artık ve isimlerimizi dinleyin…’’

Cümleler son bulduktan sonra başta S.M. olmak üzere herkes, sol elindeki kılıçla sağ bileğini tehlike oluşturmayacak şekilde kesti. S.M. hariç herkes kanını Şeytan’ın yansıması olarak kabul ettikleri ateşin üzerine akıttı. Onun kanı ise parlak bir çanağın içine akıtıldı. Sonradan öğrendim ki. S.M. nin kanı ‘sunak‘ yani bir çeşit hediyeymiş. Gücü sembol ediyormuş. Diğerleri ise sadık inananlar, kurban olmaya hazır olanlarmış. Akıttıkları kan da cesaretlerinin göstergesi. Ayin şimdilik bitmişti. Yani benim için. Devdıbını izlememi istemedi, ne yaptıklarını hala bilmiyorum. Ben gitmeden önce herkes çanak içinde ki sıvı şeyden bir yudum içip yanındakine veriyordu. Ne olduğunu bilmiyordum ama dikkat çekmemek için bende içtim. Yoğun bir demir tadı ve şarap kokusu hissettim… ve artık o içimdeydi. Yavaşça yuttum ve bütün hücrelerimde hissettim. S.M. den bir parça artık içimdeydi…

ezan okunuyor sabah olmus amk. uyudunuz mu lan

Hafifçe gülümsedi. içtiğim şeyin S.M.’nin şeytana sunak olarak sunulan kutsal kanı olduğunu yuttuktan sonra fark ettim. Artık yapacak bir şey yoktu ama pişmanlık ya da iğrenme gibi duygular hissetmiyordum. Garip bir güç. Sanki bulunduğum yere bilmem kaçıncı gelişimmiş gibi bir his, bir rahatlık… S.M. nedensizce gelen aşırı güvenimi anlamış olacak ki ‘’ilk içişte çarpar’’ dedi. Hı ? Yavaş yavaş olanları anlamaya başlıyordum. Normalde en ufacık bir kan kokusu bile midemi alt üst ederken şimdi… kendim olmaktan çıkmıştım. Garip ama ilk başlarda hissettiğim korkuyu bile arar haldeydim çünkü normal olanı buydu ! benim o anda korkmam gerekirdi ! buranın bir parçası gibi davranmam değil…ben düşünceler arasında gezinirken S.M. nin eli belimi kavradı. Bileğinden süzülen kanlar, deri eldivenli eline, oradan da elbiseme sızıyordu ama bu güvenli(!) anı bozmak istemiyordum. Yürüyorduk. Küçük bir çocukmuşum gibi gittiği yere sürüklüyordu beni. peki ama nereye ?! sonunda geldik etraf karanlık olmasına rağmen odanın pis olduğunu anlayabiliyordum. ‘’ayini bitirmem gerek. sakın, merakına yenilme…’’ dedi.