uyurken bir yerden düşüyormuş gibi olmak

@32 çeviri, alıntı;
''
i̇şte bu son sonuç, bilim insanlarının aklına bunun bir adaptasyon olabileceğini getirmektedir ve oldukça yerindedir de. atalarımız yaklaşık 5.5 milyon yıl öncesinden itibaren ağaçlardan inip savana hayatına, yer yaşdıbına geçmiştir. ancak bundan önce, ilkin primatlardan bu yana, yani yaklaşık 42 milyon yıldır atalarımızın hemen hepsi ağaçlar üzerinde yaşamaktalardı. günümüzde de (ve kesinlikle geçmişte de), ağaçlardan düşerek sakatlanma ve hatta ölme vakaları primatlar arasında oldukça yaygındır. bunun sebebi sadece denge kaybı değil, aynı zamanda bireyler arasındaki kavgalar sırasında bir bireyin diğerini ittirmesi veya aşağı atmaya çalışmasındandır da. ancak bu olay bir yana, sürekli ağaç tepelerinde uyuyan bireylerin çeşitli çevresel faktörlere karşı bir adaptasyon geliştirmiş olmaları şarttır. örneğin rüzgarlı bir gecede uyuyan bir primatın, düşmeye karşı sürekli alarm halinde olması gerekir. eğer ki bu beynin sürekli kontrolü şeklinde olsaydı, oldukça enerji harcayan ve uykunun verimini düşüren bir olay olurdu. ancak bunun yerine, evrimsel süreç'te sadece kritik anlarda beyin tam olarak uyarılarak uyanmayı sağlama özelliği evrimleşmiş olduğu düşünülmektedir. ki biz bu özelliği, ortak atalarımızdan ötürü, günümüzde ani sıçramalar olarak halen taşımaktayız. bu, günümüzde oldukça kabul gören bir yaklaşımdır ve üzerinde çalışmalar sürmektedir.

günümüzde yapılan araştırmalar sayesinde bu olayın bütün ayrıntılarını, yöntemini, oluş biçimini bilmekteyiz ve yüzlerce farklı şekillerde kayıtlarımız bulunmakta. ancak hala vücudun bu olayı neden gerçekleştirdiğini tam olarak bilmiyoruz ("nasıl" gerçekleştirdiğini bilmekle beraber).

uykuya dalış sırasında olan en temel olaylar, kasların gevşemesi, nefes hızının düşmesi ve vücut sıcaklığının düşmesidir. i̇şte bu ani sıçramaların ve düşme hislerinin, kasların gevşemesi sırasında beynin anlık kontrolü yitirmesi sonucunda oluştuğu düşünülmektedir. kuramlardan birine göre kasların gevşemesi sırasında beyin hatalı bir algılama yaparak vücudun düştüğünü zannetmektedir. bu yüzden hızla alarm durumuna geçmekte, ancak duyularımız tamamen açık hale gelir gelmez düşmediğimizi anlamamızla beyin hızla normal haline dönmektedir.

bu konuda yapılan araştırmalar halen sürmektedir; ancak bu ufak olay bile evrimsel biyoloji'nin ne gibi özellikler kuşandırabildiğini ve bunu türler değişse bile koruyabildiğimizi, hatta kullanmasak bile belirli süre zarflarında halen taşındığını göstermektedir. belki de gelecekte bu his tamamen yok olacak ve hissedilmeyecekti''