uykusuz geçen bir gecenin sabahı

12 gibi uyandım, elim direk telefona gitti acaba mesaj atmış mıdır diye?bir mesaj gelmişti ama kız arkadaşımdandı(merve).belkide kağıdı buruşturup atmıştı, belki çirkin yazımı okuyamamıştı, belki metrobüsten hiç inmemişti aramamıştı amk neden olduğunun ne önemi vardı.

merve-'hala uyanmanmadın mı:(' oldum olası yapmacık gelmiştir mesajlardaki yüz ifadeleri. malazlar marka olmayan kibritimle sigaramı ateşledim, ciğerlerime kükürt dumanıyla karışık sigara dumanını doldurdum zippo olmayan çakmağımı bulmalıydım.

merveyi aradım ne olduğunu sordum. akşam için tripliydi neden aramadığımı sordu sesi hala çok kötüydü. inşallah abuk sabuk bir şeydir diye düşündüm kavga çıkarmak için bir nedenim olurdu.
ama annesiyle babası tartışmış, araları zaten kötüydü uzun zamandır.
dün akşam annesi evi terketmiş. içimdeki humanist bin depreşmişti yine. aslında aramızdaki ilişkiden başka her şeye benziyordu, ama hala şunuda söyleyebilirim dünyada beni her ne yaparsam yapim merveden daha fazla sevebilecek kimse yoktu ve bir bin olduğumu bilerek seviyordu beni, kimsenin kabul etmeyeceği hatalarımı bile yutkunup kabul etmişti.
buda beni ona bağımlı hale getirmişti, kimseye sizi affetme şansı vermeyin ve size karşı yapılan hiçbir büyük hatayı affetmeyin. affedilen ruhunu teslim eder affedene. bundan kurtulacaktım artık boğazımda vicdan tasmasıyla dolaşamazdım.ama zamanı değildi..

nerdesin diye sordum.
sorma nedenimde annesini mi babasını tercih etmişti? evdeydi yani babasında. üzülme diyecektim saçma kaçacaktı. insan nasıl üzülmezdi? kelime israfınada gerek yoktu..3'te işe başlayacaktım işden ayrılacağımı zaten söylemiştim gibimde değildi bir kaç saat daha asabilirdim.

evi avcılardaydı benim evimle ortak nokta bakırköydü ve hep orda buluşurduk. bakırköye gel işten birkaç saat izin alırım dedim.bu gün çıkmayalım babamın yanımda olmam lazım desede direttim. annem kahvaltıyı hazırlamıştı ufak tefek bir şeyler atıştırdım. yine 500 tye doğru yola koyuldum.bu sefer tıklım tıklımdı amk. arka kapıdan bindim. pasoyu uzattım 500 t’ye binenler bilir eğer 500 t’de öne paso uzatıysan paso gelene kadar takip etmelisindir. pasonun arkadan öne gidip gelmesi somon balıklarının okyanustan doğduğu akarsulara dönüşü kadar sancılıdır.

bakırköye vardığımda saat 3'e geliyordu. merveyle bakırköyün girişinde solda kalan telefon bayiyinde buluşurduk. bakırköydende oldum olası nefret etmişimdir. orda caprice diye bir mekan vardı hala durur mu bilmem oraya giderdik, ama hava soğuk olmasına rağmen bu sefer dışarda oturmak istedim. zaten sadece prosüdürü yerine getirecektim elini tutacaktım, gözüne bakacaktım üzülme barışırlar, demek ki böyle gerekiyormuş, taktiri ilahi tüm klişeleri sıralayacaktım. otobüse binmeden bir kerede sanki tek çocuğumu il dışına yolluyormuş gibi bir sarılışla bu günün progrdıbını sonlandıracaktım. hepsini bir bir oynadım başarılı şekilde yerine getirdiğimin teyidi cep telefonuyla geldi.

’iyi ki varsın’

hayatın prosüdürleri kalıpları vardır.şu gibi durumlarda şu insanların yanında olmalısın diye. yanında olman gereken insanlar arasındada kız arkadaşının liste başı olması gerekendi, tüm şartlanmışlıkların amk.