kafam durmustu dışarı baktım havanın karardıgını gördüm ve hemen kutuya atladım açtım kutuyu kutunun içinden polyannacılar için mırayın numarasının yazılı oldugu bi kağıt çıkarabilirdim sadistler için sökülmüş dişler ve ya gerçkeciler için bi ayrılık mektubu. ama benim gördüğüm kutu boştu ümitlenmiştim ve kırılmıştı içime oturmuştu ümidim aynı mıraya yaptıgım gibi onunda ümidini kırdıgım gibi ilk hıkayemde de kapıda kımsenın olmayışı gibi. ben feyyazdım ve aynı zamanda ayşeydım miraydım nazmiydim de ilk hikayemden güven,aslı,sami oldugum gibi. burda da hıkayemı yazdım ve başrolu oynadım finale kadar. bu hesap asıl hesabım bu hıkayede 2. hikayemın sonuydu. parmaklarım agrımıstı yıne gece yarısı olmuştu 2. hikayemıde tutturmuştum bunun verdiği özgüvenle yazıyodum bu satırları.kutu boştu çünkü kutunun boş olması aslında her ihtimalede kapı açıyodu kutuda bışey olsaydı diğer ihtimaller tamamıyle ortadan kalkıcaktı kafamda böyle tasarlamıştım finali ve böylede yazdım bu satırları...

buraya kadar okuyan herkes çok sağolsun hep mutlu olsun, hayal kırıklıgına ugrayan varsa özür dilerim takip edicekler bu hesaptan takıp etsınler polye hesabı sadece bu hıkaye ıcın vardı hadi allaha emanet =)

(bkz: )ilk hiakyem http://www.incisozluk.com...nlicek-varsa-hikayem-var/

ve final partı

bombadır lan

amk allah aşkına hızlı yaz amk

Ayşeye yazık amk. Boş evi ve gül gibi karıyı kaçırdın. Senin ben aşkını gibeyim.

yıne mırayların evıne varmadan hatta sokagın basında bagırmaya başladım mıray dıye koştum ve evlerının önüne vardım ayşe aklımda bıle yoktu tek bısey vardı aklımda mırayı görmek evlerıne vardıgımda bahçe kapıları kapalıydı ilkkez kapalı görmüştüm bahçe kapılarını butun neşem bogazımda duyumcuk oldu ve mıdeme ındı yanlısıkla yutulmuş buyuk bı lokma gıbı gitmişlermiydi? bagırmalıydım mıray dıye ama bagıramıyodum cunku eğer bagırırsam ve kımse ses vermesse mıraylar gıtmıs olucaklardı bu ıhtımal benı cok korkutuyodu sessız sessız mıray dıyodum sırf demıs olmak ıçin uzun bı sure bekledım kımse ses vermedı sonra bahçe kapısının yanında bişey çarptı gözüme metal bi kutu vardı altınada bı not sıkıştırılmış notta gece olmadan bunu açma yazıyodu benım ıcındı bu not emindim ya da öyle olmasını ıstıyodum eve gıttım kutuyu karşıma aldım ve akşama kadar bekledım bekledım kutuya bakarak nıye akşam açmamı ıstemıstı heyecan yapmam için mi ümitlenmem için mi? bilmiyodum ama hıc bısey dusunmeden akşam olmasını bekledım

mırayı düşündum onunla tekrar konusmak onu tekrar gormenın ne kadar güzel bişey olucagını dusundum ben bunları dusunurken telefon bıdaha çaldı ayşeydı arayan bunlarıı dusunurken ayşenın araması bı anda mıraya yaptıgım ıhanetı aklıma getırdı gözlerımı doldurdu yıne ya ayşenın yanına gıdıcek fikrime sadık kalıcaktım işimi bitiricektim ya da mırayın yanına gıdıcektım ılk kez o zaman düşündüm şu düşünceme biraz bağl kalmasam nolur kı dıye deli gibi mirayı görmek istiyodum mırayı gorme fıkrı benı heveslendırıyodu çünkü yine iki seçenek vardı karşımda ve yine yazı tura atmalıydım kalktım ve masamın uzerındekı paraya uzandım başparmagımın ustune koydum parayı havaya atıcak şekılde aklıma ıntıhar eden ınsanlar geldı o sırada yaptıgım ona benzıyodu ipi boynuma geçırmıstım sıkmıstım ve altımdakı sandalyeyı ıtmek ıcın beklıyodum sankı sonra cesareetlendım ve tura gelırse ayşeye gidicem yazı gelırse mıraya dedım parayı havaya attım ve hemen ellerımle gozumu kapadım paranın yere dustugunu hıssettım ama açamıyodum gozlerımı tura çıkma ıhtımalı benı delı edıyodu uzun bı sure oyle bekledım ellerım suratımda sonra ellerımın ıslandıgını hıssettım ağlıyodum yıne ellerımı gözlerımden çekemedım hızlıca cıktım odadan paranın ne geldıgıne bakmadan gıyındım ve koşa koşa mırayların evıne gıttım sanki koşmuyodum uçuyodum yol boyu

evde kimse yoktu mirayı bize çağırdım geldi odama geçtik suskundu sadece birbirimizi izliyoduk birden dudaklarıma yapıştı benim aleti çıkarıp sıvazlamaya başladı ben de bi yandan göğüslerini avuçlarken bi yandan da elimi pantolonunun içine sokup dıbını okşuyodum sulanmıştı evet birden çırılçıplak soyunduk ikimizde domaltıp arkadan dıbına sonuna kadar kökledim başlarda çığlık atmıştı ama belli onun da hoşuna gitmişti o gün deliler gibi sevişmiştik ve ben bu durumdan biraz rahatsızdım çünkü miraya bunu yapmamalıydım

panpa seri

gözlerım açıldı miray beni çağırıyomuş benımle konusucakmıydı yanı yıne onu görücekmıydım yanı bu soruları sormak benı acayıp mutlu edıyodu mıray lan mıray dedım kendı kendıme telefonu kapatıp ama o sırada bısey fark ettım yine 2 ihtimal vardı felsefem dogruydu kader beni zorluyodu sankı fıkrımı doru cıkartıyodu bana böyle ikilemler sunarak başından berı ben haklıydım kurdugum mantık dogruydu ve bu mantık hayatın kullanım kılavuzuydu bence. bana 2 seçenek sunan hayata yazı tura atarak aynı 2 seçeneği ben ona sunuyodum aslında bu fıkır çok mantıklıydı bence ve bu fıkır benden çıkmıştı saygı duyulması gereken bı fıkır oldugunu bağlı kalınması gereken hatta itahat edılmesı gereken bı fikir oldugunu dusundum uzun sure gurur duydum kendımle 9 da ayşenın aramasıyla uyanmıstım saat 11 e gelıyodu ve hıc kımıldamamıstım bıle yatagıma oturmus bı sekılde bunları dusunuyodum

Ha gibti gibecek diye bekliyoz amk
Bu arada ayşeye hallenenler şukulasın

sabah oldu erkenden bı telefon geldı telefonun sesıne uyandım arayan yıne ayşeydi telefonu duvara patlatasım vardı ama ayşeden kaçtıkça planımı uygulayamıcaktım ve mırayıda boş yere kaybetmıs olucaktım o yuzden açtım feyyaz konusmamız lazım dedı konuşalım dedım sonra dün olanlar için özür dilerim dedi bana şaşırdım tam işime gelen bi hareket oldu bu ben ozur dılerım ya kafam bıraz ıncıntı falan dedım tamam o zaman gelsene bıze evde kımse yok hem konusuruz dedı gülümser bi ses tonuyla işte bu sefer kesın bıtıcektı bu iş ama aklıma mıray geldı bu yaptıklarım ve mırayla olan saf ilişkimiz arasında sıkışmıştım ayşeden iğreniyodum kendımdende cübkü ayşeyle takılıyodum bıraz düşünmeliydim kahvaltı edıyım gelırım dedım ayşeye vakıt kazanmak için beklıyorum dedı ve kapattım aklımda sadece mıray vardı bu halde ayşeyle ne yaşayabılırdım kı ayşe bana mırayın gözyaşlarını hatırlatıyodu ona yaptıgım adiliğin kanıtıydı ayşe düşünceme baglı kalmak için gitmeliydim ben bu git geller arsındayken tekrar telefon çaldı telefon ılk çaldıgında saat 9 du şimdi ise 11 e geliyodu dalmıştım dusunurken sonra arayana baktım arayan buraktı çok şaşırdım öne nazmı niye bunu numarasını kaydettı kı dedım sonrada merak edıp açtım telefonu ne var lan dedım feyyaz sen mısın dedı burak evet dedım bende nazmıyı sana ulaşmak için aradım ya dedım noldu dıye sordum miraylara bi ugrıcakmışsın şimdi miray mesaj attıda sana bunu söylememı ıstedı dedı

güzel mi lan okuyayım mı

Biraz hızlı ol be dostum. Tüm gün bekletiyosun zaten.

amk bıtırme lan hıkayeyı boyle en sevdıgın dızıyı aylarca beklersınde sonra bı ıkı bolum cıkar bıter ya oylesın :D

külleride yatagımın arkasına sallıyodum sıgaram bıttı bıraz oyle yattım sakınce kapıyı kapatmamısım kardeşim geldı ıcerı gırmedı abı dıye seslendı gel dedım annem yemek yıcekmısın dıye soru dedı kardeşime sarıldım bi süre sonra bilmem yiyeyim mi dedim kardeşime takılarak oda gülümseyerek yee dedi indim aşağı yedım yemeyımı nazmı geldı dışarı cıktık sigara içtik daha da açıldım kafamda plandan vazgeçme ıhtımalı vardı ama bu plan için mıraydan vazgeçmiştim sıfırı tuketmısken burda bırakamazdım herşeyı batırmıstım ayşeye kotu davranarak şimdi bide ayşeye affettırmelıydım kendımı

La yazsana

tam o anda mıraya ihtiyacım oldugun hıssettım o an mırayın bana sarılması gerekıyodu ayşenın o sevimli olmaya çalışan yüzü aklıma geldikçe kendımdende tıksınıyodum daha çok göz yaşı gelıyodu gözümden telefon çaldı ayşe arıyodu ve bu resmen yaramı deşmekti o an benım mıraya ihtiyacım varken onu dusunmeye çalışırken mıraya değitiğim ayşe arıyodu onun numarasını gorunce daha ço ağladım telefonu kapttım komple yatagımda iyice küçüldüm karanlıktı oda kafam çatlıyodu resmen bı sıgara yaktım yattıgım yerde o sıgara bana bıraz ıyı geldı açlmıştım bıraz suratımdakı ıfade normaldı ama gözlerımden yaş akıyodu gözyaşlarımın sıcaklıgını yanaklarımda hıssedebılıyodum

Feyyaz sen kesin Beşiktaşlısın

Nazmi vurduruyo panpa