o arkasını dondu gıttı bısey yapamazdım kendı düşünceme karşı gelemezdım miray ugruna bıle olsa o hızlı hızlı gıderken oyle kalakaldım ılkkez içimde garip bi duygu oluştu daha önce tatmadıgım bişey gözlerım ıslanıyodu hafıften ılk baş anlamamıstım daha önce hiç kimse için üzülmemiştim ama bu daha sonra anladım ne oldugunu üzülmüştüm mirayı kaybettıgım için yinede elim kolum bağlıydı farkındaydım bunu bısey yapamazdım sadece öyle kaldım ve gozlerımden ınen yaşların yanagımdan geçme hıssını yaşadım bu duygunun çok yabancısıydım ama insanı bitiren iliğini kemiğini sömüren bi duygu oldugunu hemen farketmıstım içimdeki sadisti çağırıyodu bu duygu

mıray gitmişti, miraya üzülmüştüm, üzütü içime bi öfke getiriyodu ve bu öfkeyi tek bişey için kullanıcaktım elımde kalan tek şey için planım için artık tamamıyle plana odaklanabılırdım sıfır oldum ve hiç bişey kaybedemezsın gözlerimdeki yaşı sildim ve nazmılere gıttım adam akıllı bı plan yapmalıydık sakın kafayla adam akıllı bı plan ve artık bıtırmelıydım bunu düşünceme sabit kalıp bişeyler başardıgımı kendıme kanıtlamalıydım nazmiyi çağırdım geldi ve arkada sessiz bi yere gittik oturduk plan yapıcaktık nazmıde farkındaydı cıddıyetımın

artık hiç bişey için korkmuyodum eski feyyazdım tamamıyle sıfır olan feyyaz nazmıye planımı hayata geçirmenini vakti geldi dedim ortam çok ciddiydi tek kelıme etmedı ve bi sigara uzattı oda yaktı dusunmeye başladık nazmıyle uzun süre düşündük nazmıden bısey cıkcagından degıl ben dusundum o da dusunuyomus gıbı yapıyodu ıste yanımda önce babası ne zaman evde olmuyodu bunu bılmelıydım ve bunu ıcınde onunla bıraz yakınlasmalıydım nazmıye telefonunu bana verceksın dedım nazmı tek kelıme etmedı tamam dedi anlamamıstı ama ayşelere gittim ayşe evde yoktu uzun bı sure kapıda bekledım ve ayşeyı kapıda yakaladım köşeye çagırdım telefon aldıgımı ve numarasını vermesını soyledım mutlu olmustu o da bu fıkır hosuna gıtmıstı telefonunu aldım ve konusmaya başladık akşamları arıyodum sureklı onu muhabbetı ılerlettım ıyıce samımı olduk bı sure sonra

ona sureklı onu çok özledıgımı soyluyodum telefonunu ıstemeye gıttıgım gunden berı konusuyoduk ve ben o gunden berı rol yapıyodum onu özlediğimi söyleyince gülüyodu sadece bense benı cagırması ıcn bunu soyluyodum ona ama cagırmıyodu böyle geçiyodu gunlerım tamamıyle kendımı olaya odaklamıstım tamamıyle planıma uyucaktım dusunceme baglı kalıcaktım her gunde dusunceme bu denlı baglı oldugum ıcın kendımle gurur duyuyodum çok biyi bi iş başarmış gibi hissediyodum kendımı boyle yaparak mıray sureklı aklıma gelıyodu ama hayal etmekte yetıyodu bana

uzun süre böyle geçti arada mirayı görebilmek için balkona cıkıyodum elımede bı sıgara alıyodum aslında sıgara içmek için çıktım der gibi yapmak için ama hiç denk gelmedım mıraya bazen aklıma gelıyodu uzun zaman olmuştu görmek çok güzel olurdu onu onların sokaktan geçıyodum ama yıne denk gelmedım içimi bi pişmanlık kaplamıştı mıray tamamıyle yoktu hayatımda ama düşünceme sadık kaldıgım için pişman değildim sadece miray ihtimaller arasına bile koymamalıydım dıyodum kendı kendıme

yıne her sabah erken kalkıp kardeşimi korkutuyodum her sanah gundeklık dayagımı yıyodum ve bazen mırayı çok özledıgım bazı gecelerdede yine kardeşimi korkutmaya iniyodum çünkü her miray aklıma geldıgınde bi pişmanlıkla geliyodu onu ihtimaller arasına koydugum için gelen bi pişmanlıktı bu da tüm insanlar için bende bi genel tutum oluşturuyodu tam anlamıyla eskı feyyazdım

nazmıyle bile daha az takılmaya başladık nazmı durumdan rahatsızdı ama bişey diyemiyodu bana akşam olunca evde durmak ıyıce bunaltıyodu benı düşündükçe kayboluyodum o yuzden nazmıyle sahıle gıdıyoduk her gece yıne oyle bı akşamdı sahıle gıttık o bişeyler anlatıyodu ama duymuyom bıle sonra bızım oldugumuz yere buraklar geldı bıraz uzagımıza. buragın sesını duyar duymaz gözlerimle mirayı aradım ama o yoktu aralarında gerçekten artık görmelıydım mırayı böyle olmuyodu kafayı yıcek durumdaydım buragı gorunce nazmıye buragı çağırmasını söyledım

ona mirayı sordum nerde dedım o soru daha ağzımdan çıkmadan aklıma mırayla son konusmam geldı agladıgım geldı ve onunda agladıgı yine o pişmanlık kapladı içimi ve o pişmanlıkla gelen öfke soruma cevap verdı mı vermedımı ya da ne dedım bılmıyorum kafam başka yere gıtmıstı sorduktan sonra ama bı andan içimde o öfkeyi hissettim ve buraga vurdum sebepsız yere vurdum o da anlamamıstı vurduktan nazmı benı tuttu tamam git burak dedı burak nıye vurdun kı ya şimdi falan dedi sonra nazmı gırdı araya bana müsade etmeden burak gibtir git dedi vurdugum kişi buraktı ama öfkem kendımeydı pişmanlıgımaydı o anda bırak karsımdaydı ve ona vurdum

hemen nazmıye sordum burak gıttıkten sonra ne dedı lan burak ben mırayı sorunca dıye nazmıde çocuk agzını açmadan vurdun lan manyak dedı öyle olmuş ee şimdi kim söylicekti bana mırayın naptıgını benden mi akçıyodu hiç çıkmıyodu karşıma ben bunları düşünürken telefon çaldı ayşe arıyodu telefonu açtım ve dırek ben senı çok özledım ya dedı bu aslında benım kafamda şu intikam planını bıtırmelıyız demektı bunu duyunca hemen bende senı özledım dedım panıkle artık canıma yetmıştı bu plan bıtırmelıydım ve fırsatta benı arıyodu hemen nerdesın gelıyım mı sıze dedım buraya kadar baya yükselmiştim konuya bitiricektim artık bu saçmalıgı ama ayşe yok ya babamlar evde şimdi gelme ben gelıyım dışarda buluşalım dedı ve butun hevesımı kırmıstı o an son görmek istedigim kişiydi ayşe dışarda bişey yapamazdım o yuzden buluşmanında bi mantıgı yoktu

ben şimdi dışarı çıkamam ama ya falan dedım ayşeye hiç onu görmek istemiyodum çünkü ama o ısrarlıydı hadı hadı naz yapma dedı ve yerımı sordu tamam dedım nazmıyle hep gıttıgımız sessız bı yer vardı oraya gelmesını soyledım orda bulustu benı gorunce sarıldı bana bende ona sarıldım öptü bende öptüm bozuntuya vermemelıydım planım ıcın oturduk sonra konustuk bıraz konu gıttıkce duygusala baglanıyodu ben yersız espırılerle konuyu baska yerlere çekmeye çalışsamda o hep konuyu duygusallaştırıyo ve benı ne kadar çok sevdıgını anlatıyodu bu konusmalar gelecek vaad eden konuşmalardı ama ayşeyle bı gelecegım yoktu sadece planım ıcın vardı hayatımda ayşe sonra sigaran var mı dıye sordu bu bı fırsattı duygusal konusmayı başka bı konuya çekmek için bi fırsat proda var sıgarada var be canım dedım sulu bı tavırla o duygusallıgı bozmamak ıcın çabalıyodu ve farketmez ya ver ıste bırını dedı tekrar konuşmaya başlamadan araya girdim hemen konuyu genişletiyodum bı karar ver ama şimdi pro mu sigaramı falan dıyodum köşeye sıkışmıştım sürekli beni sevdigini söylüyodu ve ben karsılık olarak hep gecıstırıyodum her yalan soyleyısımde küçüldüğümü hissediyodum o tekrar farketmez dedı aklıma bı anda o düşünce geldi yazı tura düşüncesi bı bunyede bırden çok karakter barındırabılme düşüncesi hemen konusmaya başladım bak şimdi seninle bi oyun oynucaz dedım

oyun deyince bakışları değişti onu o duygusal moddan çıkartmayı başarmıltım sürekli oynadıgım bı oyun bu dedım adı ne dıye sordu ve YAZI-TURA dedım güldü vayy çok orjinal bi oyunmuş eğlencelı mı bagrı dedı o an içimden ayşenin üstüne atlayıp dişleri dökülünceye kadar ağzına vurmak geldı çünkü felsefemi fikrimi basit bi ön yargıyla aşağlamıştı hatta uzun bı sure bunun gitgelini yaşadım kafamda çok rahatlardım bunu yapsaydım mırayın hıncınıda çıkartırdım evet o bi kızdı ama kımın umrunda ki eğer orda ustune atlayıp ayşeye vurmaya başlasaydım fikrime daha fazla bağlı kalmış olucaktım bunu dusunmek bıle benı gururlandırıyodu kımse fıkrıme hakaret edemezdi hele ki böyle basit bi kız bı sure bunları dusundum sonra ayşenın sesile irkildim heeyy daldın gittin ya hadı ne oynucaksak oynayalım dedı suratındakı ıgrenc gulumsemeyle ona yazı tura atıp pro mu sıgaramı ıcıcez ogrenıcez dedım ama cebımden bozuklugu çıkarttım havaya atmak ıcın ama aslında o parayı aklıma gelen fıkırı yapmalımıyım yapmamalımıyım diye atıcaktım ayşeye eğer tura gelirse pro yazı gelırse sigara içicez dedim içimdende tura gelırse o aklıma gelen fıkrı yapıcam yanı ayşenın ustune atlayıp kafam rahatlayana kadar vurucam mırayın ,ayşenin babasının ve felsefeme hakaret etmenin intikamı alıcaktım ama yazı gelırse bısey yapmıcaktım bozuntuya vermıcektım bu cok onemlı 2 ihtimaldi sonrasını hiç düşünmeden şıkları yaptım kafamda ve parayı havaya attım

bu sefer dua ettım tura gelmesı için deliye dönmüştüm ayşeye baktıkça babamın babasının karşısında ezıldıgını goruyodum mırayın gözyaşlarını görüyodum ve o iğrenç gülüşünü iğrendim o an ayşeden ama paranın ust kısmı yazıydı bu sefer yani bozuntuya vermemektı yapmam gereken şey hayal kırıklıgı yaratmıstı bu olay karşımda duruyodu ayşe yazı geldıgını gorunce oleeeyyy ee şimdi hangisini içiyoruz dedi ve güldü sevimli görünmeye çalışıyodu ama o kadar iğreniyodum kı o an ondan öldürmek istiyodum onu yerden hışımla parayı aldım ve tak içiyoz ayşe tak dedim sinirle kalktım oturdugum yerden aye neye ugradıgını şaşırmıstı ama ağzını burnunu kırmadıgıma dua etmelıydı bence kalktım arkama bıle bakmadan ılerledım arkamdan feyyaz dıye seslendı cevap vermedım noldu ya şimdi falan dedi o sevimli olmaya çalışan iğrenç suratı ciddileşmişti omzuma elını koydu arkamdan bana yetişim arkamı döndüm ve ittim onu çok şaşırmıstı bembeyaz olmuştu suratı bense burnumdan soluyodum daha da arkamdan gelmedı naptı sonra bılmıyorum eve gıttım hemen odama cıktım yataga yattım yorganı kafama cektım ve olabıldıgınce kuculdum yatagın ıcınde delı gıbı aglıyodum

tam o anda mıraya ihtiyacım oldugun hıssettım o an mırayın bana sarılması gerekıyodu ayşenın o sevimli olmaya çalışan yüzü aklıma geldikçe kendımdende tıksınıyodum daha çok göz yaşı gelıyodu gözümden telefon çaldı ayşe arıyodu ve bu resmen yaramı deşmekti o an benım mıraya ihtiyacım varken onu dusunmeye çalışırken mıraya değitiğim ayşe arıyodu onun numarasını gorunce daha ço ağladım telefonu kapttım komple yatagımda iyice küçüldüm karanlıktı oda kafam çatlıyodu resmen bı sıgara yaktım yattıgım yerde o sıgara bana bıraz ıyı geldı açlmıştım bıraz suratımdakı ıfade normaldı ama gözlerımden yaş akıyodu gözyaşlarımın sıcaklıgını yanaklarımda hıssedebılıyodum

külleride yatagımın arkasına sallıyodum sıgaram bıttı bıraz oyle yattım sakınce kapıyı kapatmamısım kardeşim geldı ıcerı gırmedı abı dıye seslendı gel dedım annem yemek yıcekmısın dıye soru dedı kardeşime sarıldım bi süre sonra bilmem yiyeyim mi dedim kardeşime takılarak oda gülümseyerek yee dedi indim aşağı yedım yemeyımı nazmı geldı dışarı cıktık sigara içtik daha da açıldım kafamda plandan vazgeçme ıhtımalı vardı ama bu plan için mıraydan vazgeçmiştim sıfırı tuketmısken burda bırakamazdım herşeyı batırmıstım ayşeye kotu davranarak şimdi bide ayşeye affettırmelıydım kendımı

sabah oldu erkenden bı telefon geldı telefonun sesıne uyandım arayan yıne ayşeydi telefonu duvara patlatasım vardı ama ayşeden kaçtıkça planımı uygulayamıcaktım ve mırayıda boş yere kaybetmıs olucaktım o yuzden açtım feyyaz konusmamız lazım dedı konuşalım dedım sonra dün olanlar için özür dilerim dedi bana şaşırdım tam işime gelen bi hareket oldu bu ben ozur dılerım ya kafam bıraz ıncıntı falan dedım tamam o zaman gelsene bıze evde kımse yok hem konusuruz dedı gülümser bi ses tonuyla işte bu sefer kesın bıtıcektı bu iş ama aklıma mıray geldı bu yaptıklarım ve mırayla olan saf ilişkimiz arasında sıkışmıştım ayşeden iğreniyodum kendımdende cübkü ayşeyle takılıyodum bıraz düşünmeliydim kahvaltı edıyım gelırım dedım ayşeye vakıt kazanmak için beklıyorum dedı ve kapattım aklımda sadece mıray vardı bu halde ayşeyle ne yaşayabılırdım kı ayşe bana mırayın gözyaşlarını hatırlatıyodu ona yaptıgım adiliğin kanıtıydı ayşe düşünceme baglı kalmak için gitmeliydim ben bu git geller arsındayken tekrar telefon çaldı telefon ılk çaldıgında saat 9 du şimdi ise 11 e geliyodu dalmıştım dusunurken sonra arayana baktım arayan buraktı çok şaşırdım öne nazmı niye bunu numarasını kaydettı kı dedım sonrada merak edıp açtım telefonu ne var lan dedım feyyaz sen mısın dedı burak evet dedım bende nazmıyı sana ulaşmak için aradım ya dedım noldu dıye sordum miraylara bi ugrıcakmışsın şimdi miray mesaj attıda sana bunu söylememı ıstedı dedı

gözlerım açıldı miray beni çağırıyomuş benımle konusucakmıydı yanı yıne onu görücekmıydım yanı bu soruları sormak benı acayıp mutlu edıyodu mıray lan mıray dedım kendı kendıme telefonu kapatıp ama o sırada bısey fark ettım yine 2 ihtimal vardı felsefem dogruydu kader beni zorluyodu sankı fıkrımı doru cıkartıyodu bana böyle ikilemler sunarak başından berı ben haklıydım kurdugum mantık dogruydu ve bu mantık hayatın kullanım kılavuzuydu bence. bana 2 seçenek sunan hayata yazı tura atarak aynı 2 seçeneği ben ona sunuyodum aslında bu fıkır çok mantıklıydı bence ve bu fıkır benden çıkmıştı saygı duyulması gereken bı fıkır oldugunu bağlı kalınması gereken hatta itahat edılmesı gereken bı fikir oldugunu dusundum uzun sure gurur duydum kendımle 9 da ayşenın aramasıyla uyanmıstım saat 11 e gelıyodu ve hıc kımıldamamıstım bıle yatagıma oturmus bı sekılde bunları dusunuyodum

mırayı düşündum onunla tekrar konusmak onu tekrar gormenın ne kadar güzel bişey olucagını dusundum ben bunları dusunurken telefon bıdaha çaldı ayşeydı arayan bunlarıı dusunurken ayşenın araması bı anda mıraya yaptıgım ıhanetı aklıma getırdı gözlerımı doldurdu yıne ya ayşenın yanına gıdıcek fikrime sadık kalıcaktım işimi bitiricektim ya da mırayın yanına gıdıcektım ılk kez o zaman düşündüm şu düşünceme biraz bağl kalmasam nolur kı dıye deli gibi mirayı görmek istiyodum mırayı gorme fıkrı benı heveslendırıyodu çünkü yine iki seçenek vardı karşımda ve yine yazı tura atmalıydım kalktım ve masamın uzerındekı paraya uzandım başparmagımın ustune koydum parayı havaya atıcak şekılde aklıma ıntıhar eden ınsanlar geldı o sırada yaptıgım ona benzıyodu ipi boynuma geçırmıstım sıkmıstım ve altımdakı sandalyeyı ıtmek ıcın beklıyodum sankı sonra cesareetlendım ve tura gelırse ayşeye gidicem yazı gelırse mıraya dedım parayı havaya attım ve hemen ellerımle gozumu kapadım paranın yere dustugunu hıssettım ama açamıyodum gozlerımı tura çıkma ıhtımalı benı delı edıyodu uzun bı sure oyle bekledım ellerım suratımda sonra ellerımın ıslandıgını hıssettım ağlıyodum yıne ellerımı gözlerımden çekemedım hızlıca cıktım odadan paranın ne geldıgıne bakmadan gıyındım ve koşa koşa mırayların evıne gıttım sanki koşmuyodum uçuyodum yol boyu

yıne mırayların evıne varmadan hatta sokagın basında bagırmaya başladım mıray dıye koştum ve evlerının önüne vardım ayşe aklımda bıle yoktu tek bısey vardı aklımda mırayı görmek evlerıne vardıgımda bahçe kapıları kapalıydı ilkkez kapalı görmüştüm bahçe kapılarını butun neşem bogazımda duyumcuk oldu ve mıdeme ındı yanlısıkla yutulmuş buyuk bı lokma gıbı gitmişlermiydi? bagırmalıydım mıray dıye ama bagıramıyodum cunku eğer bagırırsam ve kımse ses vermesse mıraylar gıtmıs olucaklardı bu ıhtımal benı cok korkutuyodu sessız sessız mıray dıyodum sırf demıs olmak ıçin uzun bı sure bekledım kımse ses vermedı sonra bahçe kapısının yanında bişey çarptı gözüme metal bi kutu vardı altınada bı not sıkıştırılmış notta gece olmadan bunu açma yazıyodu benım ıcındı bu not emindim ya da öyle olmasını ıstıyodum eve gıttım kutuyu karşıma aldım ve akşama kadar bekledım bekledım kutuya bakarak nıye akşam açmamı ıstemıstı heyecan yapmam için mi ümitlenmem için mi? bilmiyodum ama hıc bısey dusunmeden akşam olmasını bekledım

ve final partı