deliye gülerdik delirsek gülerler. içimde bir akıllı vardı o da çocuk aklı. daha 10 yaşındayken farkına vardım önümdeki yol, yol değil. okulu bi türlü sevemedim. arkadaşım sayılabilecek defterin son sayfasına çizdiğim çöp adamlar var aklımda. oysa kolay kolay unutmam güler bir yüzü. neyim ekgibti lan gerçi beceremezdim yalan söylemeyi şimdiyse mesleğim. benim hiç öyle afilli ciks hikayem olmadı. ilişkiye girdiğim kadınlara bakıyorum da öyle unutulmaz, ulaşılmaz değildi. sorunumda bu ya duygusuzdum. sıradan geliyor değil mi? amcık ağızlı birisi, kendini farklı sanıyor sanki bi onun başına gelmiş. eaheh

ismini hatırlamadığım tarih dersi hocam vardı gerçi o zamanlar ilkokulda coğrafya dersi mi diyorlardı tarih, coğrafya tek derste işleniyordu sanırım konu konu. ismini hatırlamıyorum çünkü dersime girmezdi. şöyle söylemek gerekirse 99 depreminde hasar gördüğü için okulum 2 sene farklı okulda okudum ve orada tanımıştım. sadece tarih haftada 1 tarih kursuna gider usul usul dinlerdim. tarih o kadar ilgimi çekerdi ki hayrandım lan. tabi o zamanlar şimdilerde inancım yok yazılan, anlatılan çoğu şey abartıdan ibaret. yok kırk kişiyle saray basmalar vs neyse konumuz tarih hocama dönüyorum. tam 1 yıl boyunca 1 kere sohbetimiz oldu ders dışı. ama en sevdiğim huyu selam verirdi bana. düşünün 300 öğrencinin arasında giblenmeyen, yalnız birisine koridordan geçerken kafasını eğiyor. ama onu unutulmaz yapan bu değildi.

okulda nöbetçi öğrenciler olurdu getir zütür işlerinden başka ne gibime yarardık hala bilmiyorum. ama güzel olurdu kitap okurdum nöbet sırası geldiğinde. benden 3 sınıf büyük bir öğrenci okulun duvarında kitap okurken kitabımı elimden aldı. küçük prensi bilir misiniz? 100 defa okumuşumdur bu yaşıma kadar hala okurum. çok içten bir kitaptır. neyse kitabımı geri aldım ve yittim kendisini düştü sonra kalkıp attığı okkalı tokatla oturdum yerime. arkadaşları aldı zütürdü kalabalığın ortasında yüzü kızarmış şekilde onuru yerler altında elinde kitap sinirden ve çaresizlikten gözleri dolmuş birisi hayal edin. bendim o

kitabı okudum ve unuttum tüm yaşananları. ertesi gün erken saatlerde okula gelirken dün bana tokat atan çocuğun yanındaki arkadaşı koluma girip "müdür seni çağırıyor" dedi. şaşkınlığımı atamamış şekilde peşinden müdürün odasına gittim. gördüğüm manzara şimdilerde gülüyorum. müdür, çocuk annesi ve çocuğun kolunda alçı. beni çağırtmışsınız efendim dedim ve dememle çocuğun annesi de bir tokat attı. müdür köşeye aldı ama sadece kadına sakin olun dedi. gerçi hak veriyorum kadına yavrusuna zarar gelmiş bir anne ne bekliyordunuz ki. çocuğun anlattığına göre dün ben bahçede kendisi duvarda oturmamam için beni uyarırken onu yitiyorum düşüyor ve kolunu kırıyor. inkar ettim öyle olmadığını söyledim. tabi odaya çağırdıkları çocuğun 3 arkadaşı onu doğruladı ve kimse inanmadı bana. ailemi aradılar annem iş yerinden izin alamam üzgünüm dedi kapattı. babama ulaşamadılar ben köşede bileklerini sıkmış şekilde otururken müdür ne sorumsuz ailen var. doğurup doğurup başıma atıyorlar bir de bunlar ülkeye gelecek olacak. şiddet yanlısı, serseri yarardan çok zararı var. böyle binleri okula almazdım ama gel gör anlat şu devlet büyüklerine dedi. bu nidaları atarken cümlenin başında odaya giren ismini hatırlamadığım tarih öğretmenim onu söylediği sözler yüzünden kınadı ve özür dilemesini istedi. bir müdür, öğrencisinden özür dileyecek. beyler devlet okulunda olmaz öyle şeyler ve ailenin durumu yoksa olmaz.

devam edeceğim ancak önce şu çayı soğumadan bi içeyim.