uygulamalı psikolojik korku hikayeleri vol 1

20 nisan 1999 salı
saat: 04.43

..banyomdan gelen seslere uyandım. gıcırdama-çiziktirme gibi, iç gıcıklayıcı bir ses, ve tahmin edin içeri girdiğimde neyle karşılaştım, yüzlerce-belki binlerce çatlağa bölünmüş, bir kısmı lavoboya dökülmüş bir ayna enkazı daha..

evin bütün ışıkları açık, bu gece bir daha uyumam imkansız, ama yazmak da istemiyorum. allah kahretsin ne haltlar dönüyor?
o sesi birkaç gece önce de duyduğuma yemin edebilirim, uyku sersemliğiyle yeterince önemsemediğim ve sabahına yine parçalanmış bir ayna ile uyandığım gece..

20 nisan 1999 salı
saat: 12.32 (öğle molası)

sabah korku-lanet okuma arası bir duyguyla paramparça olmuş aynayı ve lavaboya saçılmış kalıntılarını bir poşede doldurup çöpe fırlattım. düşünüyorum da, banyomda bir ayna olmadan da yaşayabilirim. bir süre yenisini almayacağım.

ayna kırılması, çatlaması..bu konuda biraz araştırma yapmak için bu akşam kütüphaneye gitmeyi düşünüyorum. neler döndüğünü öğrenmem gerek. ben inançlı bir insanım, batıl a değil ama kendi inancımın mitlerine inancım var ve eğer bu işin cevabını bulacaksam bunların arasında olduğuna inanıyorum.

@31 yaptım panpa, devam.

burda mıyız? uygulamaları yapanlar var mı?

reserved

21 nisan 1999 çarşamba
saat: 08.27

bunu yazmak için öğleni bekleyemezdim.

holdeki aynamda 3 çatlak var, banyodakinin ilk seferde başına gelenin aynısı. bugün banyoya alacağım yeni ayna (yapacağım denemeler için) haricindeki tüm aynavari yansıtıcı eşyaları atmayı ya da üzerlerini örtmeyi düşünüyorum.

bir şey ciddi anlamda benimle uğraşıyor ve ben sanırım ilk kez gerçekten korkmaya başladığımı hissediyorum.

cezeryed.

saat: 18.10

öğle arasını müdürün odasında geçirdim. aramızdaki sıkıntılardan ötürü ikimizin de çok yıprandığını düşündüğünü ve buna artık bir son vermemiz gerektiğini söyledi.

aslında yaptıklarından sonra, bu gazetenin vazgeçilmez olan tek ismi olarak o kadar çabuk teslim olmamam gerekirdi fakat başımdaki , sadece sizin bildiğiniz başka belalar sebebiyle alttan aldım ve kendisiyle anlaşmış göründüm. bunun karşılığında bana önümüzdeki ay zam sözü de verdi. aynaların parasını çıkardım diyelim..

yeni aynamı banyo duvarına yerleştirdim, bu gece belki de hayatımın olayına tanıklık etmesi için hitachi marka kameramı klozet sifonunun üzerine koyup güzelce destekledim. yatmadan önce buraya gelip kaydı başlatacak ve ertesi sabah lanetli evimde neler olup bittiğini gözlerimle göreceğim.

şimdi izninizle bu akşam haberleri dinlemek istiyorum.

saat: 23.43

kaydı başlattım, haydi hayırlısı

22 nisan 1999 perşembe

saat: 10.35(ofis)

bu gerçekten bir şaka,

sabah kalktığımda sağlam aynayı görünce az çok oltayı boşa salladığımı hissetmiştim ama bütün kaset boyunca yarı karalık bir banyoyu izlemek oldukça sıkıntı verici oldu.

2 saattir sadece kayıtla oyalanıyorum ve gözüme çarpan tek farklılık, kayda başladıktan yaklaşık dört saat sonra, 3.13 de bir an için görünüşün bulanıklaşması oldu. kamera altındaki altındaki desteklerden birini yerde bulmamın açıklaması, kaymış olmalı.
artık işime yoğunlaşmalıyım, karısına şiddet uygulayan bir adamı sür manşet verip rezil etmem gerekiyor..

**arkadaşlar bu bölümde sizden bilgisayarınızın monitörünün düğmesini kapatmanızı (laptop ise kapağını indirin) ve ortamın tamamen karanlık hale getirmenizi isteyeceğim. bu şekilde 15 saniye kadar karanlığın için bekliyoruz. ardından tekrar bilgisayarımızın ekranını açıp okumaya devam edebilirsiniz**

@29 öyle bir filmin varlığından bile haberim yok panpa

hızlı panpa saat oldu 3.15 amk.

takip eden herkes bir kez uplayabilir mi? hem kimler var görelim hem de daha fazla insana ulaşsın

anlat panpa

saat: 20.32 (halk kütüphanesi)

neyi önce yazacağıma karar veremiyorum,

önemsiz olandan başlamak gerekirse, bulabildiğim şeylerim çoğu zırvadan ibaret, şu uğursuzluk meselesi felan..ama dedim ya ben batıla inanmam. kur ‘an da malum ayetlerde bununla ilgili bir şeye rastlamadım ancak ben hala bu işin cevabının oralarda olduğunu düşünüyorum, isimlerini ya da onlara nasıl hitap edildiğini yazmak istemiyorum, sanırım beni anladın sevgili okuyucum.

ve asıl beni tamamen geren olay aradığımı bulamamak değil, nerden baksan 8-10 senelik ahbaplığım olan kütüphane sorumlusu selahattin bey in kapıdan ilk girdiğim sırada yüzüme attığı bakıştı.. gene aynı şok ifadesi, aynı toparlanma çabası..bu sefer sormadım, “neyin var?” diye.
ikimizde sanki farkında değilmişiz gibi davrandık, ben kimliğimi bıraktım, o beni en içten haliyle selamladı, elimi sıktı..bu kadar gariplik fazla, bu işin peşinden gideceğim ve siz, siz de benimle beraber geleceksiniz.

kütüphanede biraz daha kalmaya karar verdim, kontrol etmem gereken pek çok kitap var.

anlat panpa sabahtan beri yazıyorum. up up up up up

anlat panpa dinliyoz

21 nisan 1999 çarşamba
saat: 01:07(oturma odamdayım)

çorbacıda bir şeyler atıştırdım, aynasız banyomda duş aldım ve bu gecenin sonunda elde ettiğim bilgileri paylaşmak için günlüğümü elime aldım.

sonraki araştırmalarım nispeten daha iyi sonuçlar verdi diyebilirim. “aynaların başka boyutlara açılan kapılar” olduğuna dair şeyler okudum. uğursuzluk safsatasından daha mı ciddiye alınası bir konu mu bilemiyorum ama bu boyut meselesi, tam da benim kafamda kurduğum senaryoyla alakalı, gerçekleşmesini kesinlikle istemediğim ve muhtemelen evimi taşımamı gerektirecek olan senaryo.

bir başka kaynak (bir dergi) aynaların doğru açı ile izlendiğinde gördüğümüzden fazlasını göstereceğini yazmış. bir takım teoriler var, pratik uygulamalar var, öneriler var.

bunları denemeye karar verdim, yarın yeni bir ayna alıyorum, eğer bu bir tür boyutlar arası şakaysa, biz de oyunu kurallarına göre oynayalım.

bu gece uyuyabileceğimi hiç sanmıyorum, televizyonu açıp koltuğa uzanacağım, belki sızar kalırım.

aynalar filmi terk