uygulamalı psikolojik korku hikayeleri vol 1

boşaldım.

la amk devam edeydin ya

valla istiyorsanız ederim ben giblenmiyor diye bırakmıştım *

okuyan reyizler için hikayeyi bitiricem ama diğer volleri artık yazmam herhalde, malesef sözlük bu oluşumu kabullenmedi * oysa güzel projelerim vardı, gecelerimiz çok daha enteresan geçebilirdi, neyse..

hazırda 2-3 part var, atalım hemen

eyw panpalar,

@78 panpam bir illa bir şey olmak zorunda değil, maksat sizlere adrenalin yaşatmak, heyecanlandıysan-eğlendiyse-korktuysan, ne mutlu bize *

saat: 14.44

neler olduğunu yazacak kadar sakinleştim, öyle umuyorum.

bu pazar kahvaltımı her zaman olduğu gibi artık yüzüne aşina olduğum tostçumda yaptım. tost dediysem, öyle bildiğiniz tostlardan değil, kocaaa tabakla gelir ekstra malzemesini sen kendin koyarsın, hangisinden ne kadar istersen. bir de kahvaltılık ayarla usta derseniz masadan kuş sütü ekgib olmaz..

keyifle yaptım kahvaltımı, ustama parasını verip seldıbını aldım, ellerimi-yüzümü yıkadım lavabosunda, önüme döndüm tam çıkıyorum dükkandan, elemanlardan biri, az önce paket servisten döneni, şeytan görmüş gibi baktı yüzüme.. toparlayamadı da bu sefer yetişkin “benzede”leri gibi.

ne oldu oğlum? diye sordum, tepemin tası atmıştı bu sefer, konuşturacaktım bu çocuğu, tuttum kolundan, sarstım “ne oldu oğlum?”

o ara aydemir usta diğer elemanlar filan ayaklandılar, hayırdır gibisinden. başı kalabalıklaşın çocuk iyice telaşlandı. aynen yazmaya çalışacağım:

-“selim? bir terbiyesizlik mi yaptı bizim hayta?”

-“yok ustam, bana bir şey anlatacak o aramızda”

-“allah allah hayrolsun yahu daha demin gülüşüyorduk, neye kızdın anlamadım”

-“vallahi bir şey yok, biz bir iki dakika dışarıda konuşalım geleceğiz”

göz kırptım, gülümsedim, ortam yumuşasın diye bin bir hale girmiş olmalıyım.

dışarı çıktık, çocuğu karşıma aldım, çocuk dediysem, 16sında var, aklı fikri yerinde

“oğlum, anlat bana ne olduysa, bir şey demeyeceğim bak ustana da bir şey uydururuz, sadece ben bileyim”..

anlattı,

bir an için yüzümün yerinde gördüğü yüzü, gözlerimin arkasında gördüğü yüzü anlattı.

elmacık kemiklerimin üzerinden gerilmiş olan saman rengi derimi, inci gibi dişlerimi meydana çıkaran ama gülüşe benzemeyen, lanetli , sırıtmış incelmiş dudaklarımı anlattı,
göz yuvalarıma küçük gelen içine kaçmış yeşil renkli gözlerimi(ki kahverengidir normalde) anlattı.

“amca deli derler bana, hayal gördüm ben” diye yalvardı. nerdeyse ağlayacaktı, tamam dedim, aramızda. ikimizin arasında.

alnında öptüm, cebine parayı sıkıştırdım, git dedim..”aydemir ustan bir şey derse benim söylediklerimi tekrarla.”

**arkadaşlar, finale yaklaşıyoruz, şimdi sizden bir kez daha odanızdaki tüm ışık kaynaklarını kapatmanızı isteyeceğim,
ardından odanızın kapısını açacak ve en yakınınızdaki odaya geri geri yürüyerek gireceksiniz, karanlıkta yolunuzu bulmanız zor olabilir, bir yerlere çarpmayın.
odaya geri geri girdikten sonra kapısını , arkanıza dönmeden kapayın ve kapıya, az önce monitör ve duvara yaptığınız gibi, aranızda sadece birkaç santim kalacak ve sadece kapıyı görebileceğiniz şekilde yaklaşın.

korkunuz ya da eğer ben korkmam diyorsanız, sabırsızlığınız had safhaya ulaştığında arkanıza, odanın içine dönün. karanlığa birkaç saniye bakın. ardından tekrar odaya sırtınızı dönün, bu kez omzunuzun üzerinden kısa bir bakış atın ve herhangi bir şekilde (ileri geri fark etmez * ) tekrar bilgisayarınızın başına ulaşın**

saat: 22.27

saatlerdir düşünüyorum,
başıma gelen şeyler, daha önce buna benzer bir vaka da çalışmıştım ama tamamen zırvadan ibaret olduğu ortaya çıkmıştı.

belki de şimdi de öyleydi, ben, mücadeleyle geçen onca yıl, nezarethanelerde yediğim dayaklar, arabamın defalarca patlatılan camları-lastikleri, karımla ayrılışım, olmayan çocuğumuz, annemin gözlerimin önünde eriye eriye ölüşü..ben, ben deliriyordum belki de? en sonunda kafayı yemiştim, inceldiğim yerden kopmuş, dağılmış bitmiştim.

eğer bu sabah dinlediklerim olmasa bunlara kolayca inanıp bir rehabilitasyon merkezine yatabilirdim, hemen yarın!
ama hayır, işler göründüğünden çok ama çok farklıydı, fazla farklı.

bu gece nasıl geçecek bilmiyorum, gene oturma odasında sızarım sanırım, birazdan kaydı başlatacağım.
yarınsa özel bir randevum var, anlayışlı patronumdan izin koparmayı başardım ve evimin tüm odalarına da birer ayna astım, hol ede tabi..

bu gece, büyük gece, yarın gün, büyük gün..

arkadaşlar bu gece sorun oldu, entry giremedik bir süre, yarın gece bitiricez artık kusura bakmayın

hızlı panpa

25 nisan 1999 pazar( çalışma odam)

saat: 13:17

fazlasıyla sıradan geçen ve bulduğum kamera ayaklığı sayesinde doğru düzgün kayıt yapabildiğim, kazasız belasız iki gecenin ardından bu sabah kulaklarım hayatı boyunca duymayı istemeyeceği şeyleri duydu.

yazım biraz bozuk, titreyen ellerimin kusuruna bakmayın.. önümüzdeki hafta sonu bu evden kesinlikle taşınıyorum.

reserved la

saat: 19.30

kaydı izledim, kameranın kayıp düşüşü çok ilginç olmuş, önce ekranda hafifi bir flulaşma ve ardından birkaç saniyelik sarsıntı-karanlık.
sonrasında oldukça yakın mesafeden ve oldukça kötü bir görüntü kalitesiyle gece boyunca lavabonun altını çekmeye devam ediyor.

kameranın yere düştüğünde 3 saat 26 dakikadır çekimdeymiş, eh bu da bir şey.

sanırım dediğim gibi olacak, ben kayıt almaya devam ettikçe hayat normale dönecek, peki benim buna bir itirazım var mı? tabi ki hayır.

devam panpa

23 nisan 1999 cuma(ofis)
saat: 14.32

bugün bayram ve birilerinin haber için çekim ve röportaj yapması gerekiyordu. o kişilerden bir tanesi de ben oluyorum tabi. tamamen aklımdan çıktığına inanabiliyor musunuz?

ofise ancak geldim.

ayna sağlam, ancak bu sefer de kamerayı yerde buldum.. bereket kayda devam etmiş. daha sağlam bir destek uygulamam lazım, bombeli sifonun üzerinde fazla dengesiz duruyor.
ayaklık ayarlamaya çalışacağım.

kaydı ancak akşama izleyebilirim diye düşünüyorum.

**arkadaşlar, şimdi sizden ekranınızı beyaz ağırlıklı hale getirmenizi isteyeceğim, word de bir dosya açabilirsiniz mesela, ardından ekrana iyice yaklaşın, öyle ki aranızda sadece bir kaç santim mesafe kalmalı, sadece beyazı görmenizi istiyorum.

bu şekilde 10 saniye kadar bekliyoruz. bu gözlerinizi biraz yorabilir. hemen ardından az önce yaptığımız gibi monitörü-laptop kapağını kapatıp odayı tamamen karanlık hale getiriyoruz.

ve yine hemen ardından ayağa kalkıp odanın içindeki en yakın duvara yürüyorsunuz. tıpkı ekrana yaptığınız gibi duvarla da aranızda birkaç santimetre kalmalı, sadece duvarı görün. son olarak etrafınızda 180 derece dönüp karşıya doğru bir kaç saniye boyunca bakmanızı istiyorum. tabi tüm bunlar karanlık odada yapılıyor bu arada.

ardından tekrar masanıza oturup bilgisayarınızı açabilirsiniz * **

öööfffff amk anlat hadi merak ettim

devam panpa

arkadaşlar,

bu gece çok hazırlıksız yakalandım, yarın gece için son partları ve finali yazıp ardarda ekleyerek bitireceğim. sizi daha fazla bekletmeyeceğim.

son derece çarpıcı bir final ve epey soğuk terler dökmenize neden olacak son 2 uygulama daha kaldı.

tavsiyem, buraya kadar okuyan arkadaşlar yarın gece en baştan sarsınlar ve uygulamarı da en baştan başlayarak yapsınlar, böylece daha muazzam bir etki elde edebilirsiniz.

yarın gece şeytanla yüzleşmek üzere, iyi geceler panpalar..