utanmadan sıkılmadan kitap yazdım lan

(bkz: örgütlenip birini meşhur edelim lan)

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

~~

beyler kaan çaydamlıya bi mail attım ve yaşadıklarımı anlattım inci sözlük arkamda dedim. herkes yokmu bu kitabı yeniden basacak bir babayiğit diyor dedim. bana yardım etmek istiyorsanız altikirkbespublishing@gmail.com bu adrese yokmu bu kitabı yeniden basacak bir delikanlı yazarmısınız.
edit: panpa dergiden 1 2 panpa kaana ulaşmaya çalışıyor

reserved

hay gibeyim tahtanı ne kalın kafalısın

rezerved

dinleyen yok mu panpalar

reserved

neyse beyler. dayım bana para vermedi ama devamlı bana sponsor bulmak için çabaladı. tanıdığı zengin insanlarla tanıştırdı beni. herkes iyi yapmışın hoş yapmışın diyordu ama sıra paraya gelince kimsenin eli cebine gitmiyordu. yaklaşık 1 ay para bulmak için uğraştım. gitmediğim adam kalmadı. reklam alayım dedim nevşehirin 1 2 tanınmış şirketine gittim güvenlik kapıdan içeri sokmadı. belediye başkanlarına gideyim dedim hiç bir zaman yerlerinde olmadılar ve hiç bir zaman aramadı o sekreterler. gittiğim bütün kapılar tek tek yüzüme kapanıyordu ve yayın evi yeni yayın dönemine kitabın yetişmesi için 2 hafta süre verdi parayı getir kitabı basalım. o kitap artık benim için namus meselesi olmuştu ve basılmalıydı.

babam memur beim 1500 lira maaşı var. bilirsiniz memur ailelerin yaşam tarzını. bir gece aldı karşısına. ben sen oku diye ankadan çıkıp bu köye geldim ben bi memur adamın bir evim bir arabam(renault 12) var arabayı satar kitabı bastırrız. üni kazan evi satar okuturm dedi. ben şuan 21 yaşındayım ve babam bana 21 senede 1 kere sarıldı oda o geceydi. öptüğünü bilmem zaten. babamla aram bu derece soğukken babamın bu teklifle gelmesi inanın beni duygulandırdı ve bir kaç gün sonra babam 3 bin lira parayı elime saydı ve ben senin yazdığın kştabı okumak istiyorum dedi.

atladım gittim istanbula yayıneviyle antlaşmayı yaptım parayı saydım ellerine geldim evime. artık geriye kitabın iç tasarımı kapağı cartı curtu yani ince emek şsteyen yerleri kalmıştı. kimse benimle ilgilenmiyor arıyorum telefonlarım açılmıyor mail atıyorum cevap gelmiyor bir yandanda başta babam olmak üzere herkeş beni sıkıştırmaya başlıyordu. kitap ne oldu ne zaman basacaklar kaç gün oldu ses haber yok dolandırdılarmı yoksa seni sen ne malsın gibisinden laflar iyice canımı sıkmaya başadı.

reserved

aradan 2 hafta geçti ben mal gibi devamlı gelen maillere bakıyorum telefonun sesi son ses açık ararlarda duyayım diyorum ama ne arayan ve ne soran. neyse bir gün aradım yayınevinin sabit telefonunu ağzıma geleni söyledim. sizin yüzünüzden insanlar bana yalancı gözüyle bakıyor ne hakkınız var bana bunları yaşatmaya fln bildiğin edebiyat yapıyorum. 2 gün sonra bi mail geldi. pdf dosyasıyla birlikte. kitabın içeriği böyle olcak uygunmudur diye. 2 3 gün uğraştıktan sonra nihayet iç tasarımı kararlarştırdık. bu seferde kapa tasarımını yapan adamdan ses soluk yok. yayınevini arıyorum tasarımcımız tatile çıkmış 2 hafta sonra dönecekmiş diye taşak geçiyorlar. lan kodumun alancıları dedim 2 hafta içinde para getir yeni yayın dönemine yetiştircez dediniz arabayı sattık para getirdik adam tatile çıkmış diyosunuz bu nasıl iş fln derken ordan bi adama bağladılar beni.

adama anlattım derdimi. insan evladıymış oç biz istesek o kitabı 1 sene sonra basarız sözleşmede teslim tarihi yok bizimle iyi geçin demesinmi. benim kan beynime sıçradı.

reserved

sonra adam devam etti kapakta kullanacağın bir fikir fotoğraf fln varsa söyle foto varsa yolla halledelim ikimiz beraber ben iyi kötü tasarımdan anlarım dedi. aklımda bir fotoğraf vardı. öğrenci sınıfın ortasında yerde yatıyor üzerine gazeteler erilmiş ve bir elinde kalem hala soru çözüyor. http://www.kitaplife.com/...unahan-Coskun,PR-352.html panpalar foto burda var. adama anlattım fln sen profösyenel bi makineyle tarif ettiğin fotoyu çek gönder dediler. orda devreye babam girdi ve üniversitenin basın bölümünden bi kadın fotoğrafları çekti gönderdim adama. adam bana bir kapak gösterdi yemin ederim bi kitapcının rafında görsem o kapağı daha o kitapcının önünden geçmem.

abicim yapma etme böyle kapakmı olur sağını düzelt solunu düzelt yazıyı büyüt sağa çek sola çek derken ön kapak tamamlandı. arka kapağıda saatlerce telefon konuşmasının ardından tamamladık ve sadece kitabın basımı kaldı geriye. 2 3 hafta daha geçti üzerinden. parayı vereli 2 ay oldu nerdeyse anasını satayım kitap hala yok ortada. lise dördüncü sınıf başladı herkes sınava hazırlanıyo ben hala kitap derdindeyim. bide sınıfta taşak konusu oldum ki sormayın herkes kitapsız yazar diye taşak geçiyo. hocalar fln artık boş ver tuna kitabı artık derslerine yoğunlaş diyolar ama nerde ben derse vercek kafa gece yatıyorum ya dolandırıldıysam sabah kalkıyorum ya dolandırıldıysam.

beyler pek dinleyen yoksa yarın devam edeyim

dayım 20 yıl isviçrede yaşadıktan sonra türkiyeye kesin dönüş yaptı. bana sponsor olabilecek tek insan olarak onu görüyordum ve dayım bana tek bir söz söyledi. ben bu parayı sana vermeyeceğim, şimdi bana kızarsın ama ben senin için diyorum. ben bu parayı bugün sana versem yarın kitabı bastırsan o kitabın senin gözünde hiçbir değeri olmaz kitap basıldıktan sonra gelen 3 basım hatalı kitabı çöpe atamayınca dayımın ne demek istediğini anlamıştım. para bulmalıydım ama nasıl?

ofisten çıktığımda ilk işim babamı aramak oldu. baba ben istanbula gidiyorum stop alişan hoca yayın evini aradı benim öğrencim geliyor yardım edin ona dedi stop bana acil para gönder stop. para 1 saate hesaba yattı. ertesi gün sabah saatlerinde yola çıktım ve istanbula ulaştım. beni orda babamın bi arkadaşı karşılayacaktı ama adamın işi varmış ben sana tarif edeyim sen gel dedi. ben elimde bond çanta bacakta şort üstte temel reisli kısa kollu ile düştüm yola. önce avcılara gittim. ordan parseller tarafına. adamın orda otoparkı ve çekicileri filan varmış. o gün boş geçtik. ertesi gün yayın evini bağcıların altını üstüne getirip bulduk. züt kadar tükandı amk.