urfa isot tarlası fıkrası gülme garantili

işgal sırasında fransızlar batıdan doğuya -adana'dan başlamak üzere, maraş, antep, urfa istikametine- doğru ilerlemektedir. zamanın bölge komutanı halkı örgütlemek için müftüden yardım ister. müftünün talimatıyla o hafta cuma hutbesinde başlar operasyon:
"ey cemaat!.. gavur maraş'a, antep'e kadar geldi de geçiyor. geçtiği her yerde halkı kurşuna diziyor... "

cemaat dinler ama o hafta oldukça durgun geçer. hafta içinde bölge komutanı müftüden bir kere daha aynı ricada bulunur ama bu sefer hutbeye biraz daha ajitasyon katmasını falan ister. ikinci cuma:
"ey cemaat!.. gavur urfa sınırlarına kadar dayandı. geçtiği her yerde karılarımızın, kızlarımızın ırzına da geçiyor... "

tıs... cemaatte yine bir hareket yok. sonraki hafta içinde fransızlar urfa'ya iyice yaklaşmış, yol üzerindeki bütün köyleri yakıp yağmalamıştır. bölge komutanının da pek ümidi kalmaz; o da boşlar artık...

üçüncü cuma, mutad hutbe okunurken nefes nefese birisi girer camiye: "gavur isota girdi!.."

cemaatin ileri gelenleri ayaklanır hemen: "ümmed-i muhafazid... namus günü bugündür. goman gayri, urun gavura"