her ihtimali hesaba kattigi, ve neredeyse yuzde yuz ameliyata girecegine emin oldugu icin kahvalti yapmamayi tercih etti esen. ama hazirladigi istah acici kahvalti karsisinda midesi gurulduyordu.
'su is bi bitsin, sana kebap lokantasinda 3 gun 3 gece tatil yaptiricam, soz. resmen ac kaldin ya kiyamam.'
'hem kiyamam diyorsun hem nefes almadan yutuyorsun, pes valla pes. insan sevgilisi acken boyle istahla kahvalti yapar miymis?'
'sen de o kadar guzel yemek yapip beni tuzaga dusurmeseydin o zaman. neyse sen hazir misin, cikalim birazdan.'
'hazirim, bu gece klinikte yatmak icab eder belki diye bi sirt cantasi bile hazirladim. nolur nolmaz.'
'gerek olmaz ama iyi yapmissin. bir onlemimizi alalim da. bak sana ne gostericem..' ozan cekmecede sakladigi brosurleri cikardi. 4 gunluk midilli adasi turu. hem de gemi ile.
'ayy nasil yani. ama. vizemiz yok. biz mi gidiyoruz. bi dakika simdi, ben yanlis mi anladim?'
'saskin sevgilim, dayimlar gidiyormus ta sana da brosurleri gonderdiler. bak hatta biletlerini de gondermisler.'
'yok artik, biletlerimiz de mi hazir. ya sasirttin beni heyecanlandim birden, sacmaladim.'
tum derdi kederi unutup, ozan'in kucagina tuneyiverdi, gibica sarildi boynuna.
'cok tesekkur ederim, iyi ki varsin.. o zaman her turlu berbat hikayeyi ardimizda birakip, yeni bir baslangic yapmaya sakiz kokulu midilli adasi'na gidecegiz. '

midilli adasi turuna sanki su anda gidiyorlarmis gibi neseyle ciktilar evden. taksiye atladilar. klinige vardilar. esen'in ayaklari geri geri gidiyordu, bir an once bu dertten kurtulup, hayatina devam etmek istiyordu. sevgilisinin sevgisini doya doya hissetmek istiyordu. kimsenin mudahale edemedigi bi hayatlari olsa, sessiz sakin yasayip gitseler..
doktor bey ile selamlastiktan sonra, doktor bey testleri incelemeye koyuldu.. esen'in heyecandan midesi bulaniyordu. ozan gibica elini tutuyordu sevgilisinin. doktor bey uzun sure testleri inceledi ve yuzune dusen golgeyi bu iki agibtan daha fazla saklayamadi..

'esen hanim, bugun operasyona tabii olup olmama konusuna siz vereceksiniz. cunku sizden radikal bir karar almak zorundayim. polikistik over sendromuna bagli bir problem dunku muayenede dikkatimi cekmisti, lakin uzerinde durmamistim. bu rahatsizlik, saglik acisindan bir sorun yaratmasa da, gebe kalmaya ciddi engeller olusturabilecek duzeydedir. fakat buna ragmen bunyeniz, gebelige musaitmis ki su an zaten gebesiniz. yani ilerki yillarinizda, tekrardan bebek isteyebileceginizi hesaba katmaliyiz. polikistik over sizin icin gelecekte bir sorun teskil etmez diye dusundum. ama hormon testinizde ciddi bir gibinti var. Hiperprolaktinemi, yani asiri prolaktin yüksekliği..'
'doktor bey ne demek istiyorsunuz, ne olur anlayacagimiz dilden konusun.' ozan'in gozlerinde simsekler cakiyordu. ciddi bir problem oldugu belliydi, ama ne oldugunu anlamalari icin doktorun latince konusmayi birakmasi gerekiyordu..

'demem o ki, isterseniz gebeliginizi bugun sonlandirabiliriz ve bir saat sonra evinize gidebilirsiniz. fakat, hayatinizin geri kalaninda, sayet bir daha gebe kalmak isterseniz, korkarim yuzde birlik bir ihtimal bile soz konusu olamaz.. bu yuzden sizden iyi dusunup, daha sonra pisman olmamak uzere radikal bir karar vermenizi istiyorum.'
sok ve acinin etkisiyle carpilan tepkisiz yuzunde sessiz gozyaslari suzuluyordu. birkac saniyelik bu zaman diliminde aklindan bircok sey gelip gecmisti. isin icinden cikmak imkansizdi. filmlere konu olabilecek bu sasirtici senaryonun yuz yil dusunse, basina gelecegini tahmin etmezdi. yalniz degildi, ozan'in gozleri dolmustu. fazlasiyla.. kendini tutmaya calisiyordu, son demlerindeydi. karnindaki bebege kiyarak kurtulabilirdi, ama omru boyunca bir daha asla istedigi seyi elde edemeyecek olmakla cezalandirilacakti. bu bebek onun ilk ve son sansiydi. ayni anda hem bir mucize, hem de ceza..

matem sessizligini esen bozdu sonunda: 'biz musadenizi isteyelim doktor bey. bu, bugun karar verilebilecek bir durum degil, takdir edersiniz. '
esen'in gucu ve sogukkanliligi ozan'i etkilemisti. merhamet ve aci ile bakiyordu o'na. keske butun derdini kederini siyirip alabilseydi esen'den.. bunu istiyordu.
ciktilar muayenehaneden, sessizdiler. iki yol vardi. iki secenek. zor bir karar onlari bekliyordu.
http://www.youtube.com/watch?v=7jiYlteLkT8

gunler birbirini kovaladi, bu konuyu hic acmadan, hic birsey olmamis gibi devam ettiler bir sure. sadece yasamsal faaliyetlerini surdurduler. ozan ise gidip geldi.. esen okul'a gitti, derslerini dikkatle dinledi. hersey yolundaymis gibi.. hic bir sorunu yokmus gibi nese sacarak babasiyla telefonlasti her gun. harun bir daha asla turkiye'ye gelmeyecekmis gibi.. karninda bebek yokmus gibi, ve bir gun karninda bir bebek olabilmesi ihtimalinden cok uzak olabilme fikri hic yokmus gibi.

bebek konusunda karar vermek icin 2 ay daha zamani vardi. Annelik hissine baglanmaktan korkuyordu, eger karar verecekse, bi bir an evvel olmaliydi. Dusunuyor tasiniyor, sonuca baglayamiyordu. Hesaplar bir turlu tutmuyor, cildiracak gibi oluyor sabri tasiyordu. Herzamanki koltuguna kurulmus, pencereden disarisini donuk gozlerle izlerken, ozan suzuldu odadan iceriye. Elinde kucuk bir kutu. Oturdu esen'in, yanina. Tuttu ellerini. 'ben kararimi verdim. Cunku asil senin kararini verdigini anladim, ben de seninle ayni fikirdeyim. O'na kiyabilecek olsan coktan yapardin. Kendini zorlama.. Yapamayacagiz. Biliyorum.' elindeki kutunun icinden oyuncak bebegi cikardi. 'ilk oyuncagi bu olsun. Ben sizin icin herseyi yapmaya hazirim..'

senelerdir nefes alamamiscasina derin bir soluk cekti cigerlerine esen. Kendine bile asla itiraf edemedigi dilegi, ozan'in dudaklarindan dokulmustu. Hayalini bile kurmaya cesaretinin olmadigi dilek... Dakikalarca simgibi sarildi sevgilisine. Bu adam ile asilamayacak problem olmadigina bir kez daha inandi. Ozan, o'nu yureklendirmeye devam etti: 'gidelim memleketine, konusalim ailenle. Af dileyelim, destek isteyelim. Okulunu asla birakma. Bebegimiz bizimle buyur, birlikte buyuruz ucumuz de. Sarsintisini hayatimiz boyunca atlatamayacagimiz birseye sebep olmayalim..' tam anlamiyla buydu mesele. Esen'in yureginden gecip te, dilinin soyleyemedigi..

kendilerini israrla inandirmaya calistiklari pembe hayallerle dolu gunler hizla geciyordu, yarin harun istanbul'da olacakti. Ve o geceden sonra onlari bir daha rahatsiz etmemisti. Bu sessizlik esen'in icini urpertiyordu. Bir yandan da, ozan'in sicakligi ona cesaret veriyor, bir anlik da olsa kendinde dunyayi karsisina alabilecek cesaret uyandiriyordu. Yarin harun istanbul'da olacakti, ve suphesiz rahat durmayacakti. Esen bu son gunun stresini uzerinden atamiyordu. Dusunceleri hep, harun'un neler yapabilecegini kestirmeye calisiyordu. Tek yaptigi, gibintisini ozan'a hissettirmemeye calisip, o'nu mutlu etmekti. Bugunun de digerleri gibi siradan gecmesini saglamaya calismaktaydi. Gerisini yarin dusunecekti. Basina gelenler icin kimseyi suclayamazdi. Herseyin sorumlusu kendisiydi, ozan yara almamaliydi.

o gece ozan'a, harun'un yarin gelecegini hatirlatmamak icin binbir sirinlik yapti. Siradan, guzel bir gundu ve bitti. Sabah erkenden uyandi esen. Ozan is icin ogleden sonra cikacakti. Yureksiz harun, muhtemelen esen'i ogleden sonra rahatsiz edecekti, cunku ozan'in o saatlerde ise gittigini biliyordu. Ozan gidene kadar endisesini saklayacakti, sonra da bu durumdan en az zararla kurtulacakti..

ozan'in karnini guzelce doyurabilmek, o'nu ziyadesiyle mutlu etmeye yetiyordu. Ya da, ozan bile bile en basit seylerden zevk aliyordu, boyle yaparak esen'i sevindiriyordu. Sevgi belki de, birlikteyken, tabakta kalan son elma dilimini asla yiyememekti.. Gergin saatler zor da olsa gecmis, saat ogleden sonra 3'u gostermisti. Aksi gibi ozan'in gec gidecegi tutmustu, esen, ozan'in harun meselesi yuzunden en ufak bir zarar gormesini bile kaldiramayacakti. Bu ikisinin karsi karsiya gelmesi fikrinden cekiniyordu. Biri egolari ugruna esen'e hastalik derecesinde takintiliydi, digerinin ise vazgecilmezi, sadesi, en yakiniydi.

neyse ki aksamustu 4 bucuk gibi ozan evden ayrildi. Ilk birkac saat film izleyerek kendini oyalamayi basardi esen. Hava karardikca cirkin senaryolar yazdi. Kapiyi kilitmediginden emin olmak icin kontrol etti. Perdeleri kapatti. Harun'un neler yapabilecegi, en fazla ne kadar cirkinlesebilecegi hakkinda fikri yoktu. Bu evi biliyordu. Gelmeye cesaret edebilir miydi? Ya tahmin ettigi kadar yureksiz degilse..? Esen'i öldürür müydü?

yeni bir filme daha baslayali birkac dakika olmustu ki, telefonu caldi. Tanimadigi bir numaraydi. Acti telefonu. Acti fakat konusmadi, dinledi once.
'esen orda misin?'
tabi ya. Harun'du arayan. Boguk sesinden tanidi o'nu esen. Telefonu kapatma istegi ile savasti. Kacmak kurtulus degildi..
'e.. Evet.',
'sakin olur musun esencim. Öcü degilim. Senden son birsey istemek icin aradim.' ,
'bak harun, kendimi senden ozur dilemek zorunda hissetmiyorum, ama ozur dilerim. Ne olmus olursa olsun hakli sayilmam. Ama beni takinti haline getirmekten vazgec. Beni hic sevmedin. Sevseydin bu basina gelmezdi.' , 'tamam simdi bunlari konusmayalim.'
harun'un sesi hayret edici sekilde sakindi.

'bunlari konusmayalim ama peki ne konusalim? Lutfen rica ediyorum, unutalim herseyi. Ben huzurlu bir hayat istiyorum. Senin istedigin ben degildim zaten lutfen bizi bir daha arama..',
'anlastik. Ama senden bir ricam var. Lutfen eski evine bir saatligine gelebilir misin? Hani evimize. Bizim evimizdi ya eskiden. Sen sonra baska bir erkegin evine gittin. Ondan onceki evden bahsediyorum.',
'pisligin tekisin sen. Benimle boyle konusamazsin. Asagilayamazsin!',
'ozur dilerim sen yanlis anlamissin beni. Sadece son kez yuzyuze konusmak istiyorum. Sonra hayatinizdan cikacagim.. Son kez..'

'asla. Gelmem! Sana guvenmiyorum beni korkutuyosun. Telefonu kapat ve git hayatimizdan.' ,
'geleceksin. Yarim saat icersinde burada olmazsan, birtanecik sevgili babacigini arar, once benim altima yattigini, birlikte herseyi denedigimizi, simdilerde ise ozan'la dusup kalktigini, onunla yasadigini anlatirim. Mutlu aile tablonuzun cercevesi kiriliverir birden. Ornek ailenle etrafta kabarip durdugun gunler biter. Bir daha yuzune bakmazlar. O kokuşmuş köyünden iceri sokmazlar seni.'
devamini kaldiramayacak olan esen telefonu duvara firlatti, yere kapanip bagira cagira agladi. Ne yapabilecegi konusunda bircok sey gelip gecti aklindan.. Hic biri uymadi.. Surati gozlerinden akan yaslardan sirilgiblam olmus bir halde, uzerine montunu bile giymeden cikti evden..

cok zaman olmamisti, ici kipir kipir bu sokaklardan geceli. Simdi ici kan aglayarak yuruyordu harun'un evine. Etraf berbat gorunuyordu, her zaman boyle miydi bu sokak. Koyu gri. Gokyuzu sisli, duman icinde. Insanlar cirkin. Cok mu sey istemisti hayattan? Cok para mi istemisti, yoksa cok sevilen biri olmak falan mi.. Zor seyler mi hayal etmisti. Genc yasta verdigi yanlis kararlarin hesabini oduyordu. Kandigi pislikler, canina okuyordu iste. Her zaman ardina kadar acik duran apartman kapisindan girdi iceri. Yillardir kosuyormus gibi yorgundu. Nefesi yetmiyordu merdivenleri cikmaya. O kapi yine karsisindaydi. Bir zamanlar onunde heyecanla durdugu kapi.

harun simdi tum gercekligiyle karsisindaydi. Kac zamandir bu gunun nasil olacagini merak ediyordu.
'eski evine hosgeldin.',
harun'un yuzunde alayci bir gulumseme vardi. Iceri girdi esen. Zaten duzensiz ve pis olan harun, erasmus'tan bu sabah geldigi icin valizleri etrafa yigilmis durumdaydi. Adim atacak yer yok gibiydi.
'odamiza gecelim gel hadi.',
'bana dokunacak olursan ozan seni yasatmaz. Simdi ne konusacaksan konus. Gitmek istiyorum.',
'esencim ne bu acele? Ozan'in isten cikis saatine daha cok zaman var. Hic mi ozlemedin beni?',
'harun sinirimi bozmaya calismaktan vazgec. Yillardir harap ettin sinirlerimi, yetmedi mi. Beni bi canta gibi yaninda gezdirdin. Havani attin, etrafa kendini ispatladin.. Herkes sessiz sedasiz ayrildik bilecek, o muthis egon zarar gormeyecek, izin ver, hayatima donmek istiyorum..',
'annen baban nasil esencim..? Hatta eren nasil, onu da sorayim? Iyiler mi, seni hala cok seviyorlar mi bakalim?',
esen, harun'un akil sagligindan suphe ediyordu. Ne yapmaya calistigi hakkinda hic fikri yoktu..
'ozan'la neler yaptigini anlatiyor musun ailene, hergun gunde 3 defa telefonlasiyor musunuz hala?'

'koynumdayken, annene telefonda yurtta oldugun yalanini, ozan seni becerirken de soyluyor musun?'
esen'in kalbi yaniyordu, yuzune carpan bu igrenc gercekler, masumiyet olarak varsaydigi iffetsizlikler, ete kemige burunmus, bogazini gibmaktaydilar..
'haddini asiyorsun harun. Beni sen zorladin, kandirdin, inandirdin. Seni tanidigim anda senden nefret ettim.', 'hayir. Bana beni sevdigini soyle, ozledigini soyle. hemen.',
'sen agir bi pgibopatsin. Bir yere kapatmalilar seni. Bir daha karsima cikma. senden korkmuyorum. Canini yakarim senin. Ailem var, ozan var. Gucun bana yetmez. Ben utanilacak seyler yapmadim.tek hatam sana inanmakti.',
'hmm demek oyle.'
bu son cumlesini sarfederken esen'in uzerine yurumeye baslamisti..

harun'un ne yapmaya calistigini ilk etapota idrak edemedi esen. Cok korktugu halde, korkmadigi iddia etmisti. Bu buyuk bir yalandi. Annesinin, babasinin, ozan'in cani yanmasin diye herseyi goze alip bu eve gelmisti.. Harun iri cussesi ile esen'in minik bedenini kavradi. Tek harekette o'nu yataga atti. Siddeti hisseden esen'in aklina ilk gelen karnindaki bebegiydi. O'na zarar veremezdi kimse. Gucunun son damlasina kadar mucadele etti harun ile. Basa cikmak imkansizdi. Tum nefesi ile cigliklar atiyor, harun onemsemiyordu. Gozu donmus gibiydi.. Korkusuzdu, kimseden cekincesi kalmamisti..

tek eliyle esen'i zaptederken, diger eliyle zavalli kizin kifafetlerini parcalarcasina cikartiyordu. Son derece kaba ve acimasizca. Canini yakmaktan cekinmiyordu. Esen'in gucu tukeniyordu, karsi koymaya cabalamaya devam etse de.. Bagirmaktan sesi kisilmisti. Esen'in hareketiliginden bikan harun, yatagin carsafini bir hamlede cekti, ve o'nu ellerinden yatak basina bagladi. Caresizligin ne demek oldugunu tum igrencligiyle kavriyordu esen. Bir daha bu evden cikamayacagini, annesini asla goremeyecegini, bir daha denize giremeyecegini, kopegi ile yuruyuse cikamayacagini, ozan'in puruzsuz teninde parmaklarini gezdiremeyecegini hissediyordu..

cigliklarindan oturu parcalanan ses telleri, sesini solugunu kesmisti.. Basina gelenleri kahredici gozyaslari icinde izliyordu. Bir zamanlar inanip guvendigi harun, kabuslarinda bile taniklik edemeyecegi durumlardaydi. Mucize istiyordu esen, bilincini kaybetmemeye calisiyor, enerjisinin son demlerini ellerinin bagini cozmeye calismakla harciyordu.