yerinden sicrayarak basini kaldirdi esen.
'uykucu sirin, koltukta iki kat uyuya kalmissin, heryerin agrimistir. kabus mu gordun?'
esen cevap veremedi, cevresini anca algilayabilmeye baslamisti. agzi kurumustu, hizla nefes alip vermekten cigerleri yanmis, kendini kasmaktan dizlerinin bagi cozunmustu.
'sen korkmussun. su getireyim. seni yataga tasirken sert mi davrandim, ondan korkarak uyandin.' esen bir dikiste koca bir bardak suyu mideye indirdi, ici yanmisti. yasadiklarinin kabus olmasinin verdigi rahatlikla dili cozuldu.
'kotu bir ruyaydi. iyiyim simdi..'
kotu seylerden bahsedip ozan'i uzmek istemiyordu. kabuslari da dert edinecek degildi. ozan isten yeni gelmis olmaliydi, uzeri icki ve sigara kokuyordu. doya doya yuzune bakiyordu sevdigi adamin, kaybetme korkusu icine islemisti bu gece. kabusun etkisinden cikmaliydi.
'yapis yapis olmusum. bir yikanayim, oyle yatarim ben. sen uyu yorgunsun.',
'aslinda ben de yikanmak istiyordum. yazi tura mi atsak?' ,
'gerek yok..' dedi esen munzur bir gulumseme ile, ozan'in elinden tutup banyoya zütürdü..

inşallah yalan hikayedir, amk.

oha ebenim amı artık... ilk sayfayı zar zor okudum özet vardır diye direk 13 e geçtim adam hala devam ediyo amk... merakta etmedim değil ama biri özet geçer nasıl olsa sonra a.k uğraşamam

rezerved

bitirdim gözüm doldu panpa la oglum nolur gerçek olmadıgını söyle la

uzun zaman sonra ilk defa böyle sürükleyici bir hikayeye denk geliyorum panpa klavyene sağlık.

sarsilarak uyandiginda otobusun karanligini secemeyen gozleri, onu nerede olduguna dair anilgiya dusurdu.. yurtta miydi? yo. bu sesler? kucaginda kalin bir roman.. kulaginda kulaklik. belli ki sarji bitmis.. uyumus. kac saattir acaba? kendine geldiginde, saate bakmak icin telefonunu aradi. guzel. bir saat yolu kalmisti asagi yukari. telefonun baktiginda gordugu tek sey saat degildi. ozan bir kac mesaj atmis, yolculugun nasil gectigini sormus, her sey yolunda mi diye merak etmis. 'dusunceli kuzucugum' dedi o'na icinden.. yolculugunun son anlarinda basini cama yasladi, tepelerden geciyorlardi, zeytin agaclariyla ortulu tepeler.. karalikta bile insanin ruhuna gida olan guzelligi seyrediyordu. havaya girmisti, kasabasinin kucuk kizi esen oluvermisti, o kokuyu duymustu cunku.. pirina kokusu. zeytinyagi yapmak icin, zeytinin ezildikten sonra geriye kalan posasi yakacak olarak kullanilirdi ege'de cogu insan tarafindan. komur dumani gbi genizleri yakmazdi pirina, mis gibi kokardi. zeytin kokardi, ege kokardi... istanbul'dan bu yana artan oksijen orani otobusun icinde bile etkisini gosterebiliyordu ki esen'in basi muhtis agrimisti. ama sancili bir agri degil, sersem hisli bir agri. dusunceler akip giderken, keyfini kat kat arttiracak bir sarki acti kendine. artik son sarkilarini dinliyordu, inecekti bir on dakika sonra... esen sarkisini sizinle de paylasiyor, iyi keyifler.. http://www.youtube.com/watch?v=1F8au4wNWW4

havanin mukkemmel oldugu bu purussuz gecede eve yuruyerek gidebilirdi, zaten burada heryer birbirine yakindi. mevki itibariyle, bir bayanin gecenin bu saatinde yalniz basina yurumesinin hic bir sakincasi ve tehlikesi yoktu bu memlekette.. izmir'e yakin olmanin nimeti iste.. ama ziyadesiyle yorgundu esen, ve valizi de oldukca zorlardi o'nu yururken. iki adimlik yol icin dunyanin parasini yazacakti taksimetre, ama caresiz, ilk taksiye bindi esen. burada taksi ucretleri el yakiyordu, istanbul'la kiyaslanamazdi bile.. simdi bir telefon acsa babasi arabasina atlar ve 1 dakika sonra o'nu almak uzere garaja gelirdi, ama yuzmus yuzmus kuyruguna gelmisti surprizin. uyku mahmuru anne ve babasi, o'nu karsilarinda gorduklerinde acaba ne yapacaklardi. taksiye atladi ve yaklagib iki bucuk uc dakika sonra evinin bulundugu mahalleye vardi. 15 tl .. cok iyi. vay kazikcilar. hosgeldin kazigini yemisti esen. 'neyse hadi..' dedi icinden, ve yavasca evine dogru surukledi valizini. aralarinda henuz biraz mesafe varken, kopegi nuri, esen'in kokusunu almis olacak ki, havlayarak hoplamaya ziplamaya baslamisti. esen'in tum surprizinin ortasina limon gibmak uzereydi bu simarik nuri. nuri, esen'in ailesi bu evlerini yeni aldiklarinda, cok yakin bir dostlari tarafindan hediye olarak getirilmisti. o zamanlar tuyleri daha yeni cikmisti, havlayamiyordu bile, gozlerini tam acamiyordu... ne tatliydi. esen o'nu biberonla beslerdi. esen'in uzerine kusmuslugu bile vardi nuri'nin. tam bir bebek ! 8 yil olmustu o gunden bu yana.. ikisi de buyumuslerdi. nuri, yoldan gecenleri, yollarina devam edip etmeme konusunda tereddutte birakan heybetli bir canavara donusmustu.. ama bu kizgin bakili surat, esen'e dunyanin en sevimli yaratigi gibi geliyordu. esen'i gorunce nuri'nin karakteri degisiyordu. bu heybetli canavarin kuyrugunu koparcasina sallayarak, kivira kivira esen'e cilve yapmasi gorulmeye degerdi. bir kap mamaya karsi, bu ne paha bicilmez sevgiydi boyle .. insanlarin kopeklerden ogrenecegi cok sey vardi.

reserved

91. entrydeyim panpa

reserved

sonra birden telefonu caldi, huzuru kacivermisti harun'un ariyor olmasindan korktu, problem istemiyordu, huzur istiyordu. ama neyse ki arayan ozan'di. 'ac misin?'dedi. esen;'huzurdan veya sabirdan bahsediyorsan evet cok acim..' ozan; 'dirildanmaya basladigina gore kendine gelmissin alkolik prenses, hazirlan yarim saate yurdun onundeyim. biseyler yeriz, ben de ordan bara gecicem zaten prova var.' esen kabul edip telefonu kapatti. keske bara beni de cagirsaydi yine dusunmekten kendini alikoyamadi. utandi sonra dun gece aklina gelince, ozan belki de bu gece kimsenin uzerine kusmasini istemiyordu. neyse hazirlanmak icin az zamani vardi. gerci esen 5 dakikada hazirlanip cikabilme kabiliyetine sahipti ama istemsiz olarak ozan'a hos gorunmeye calismaktan kendini alamiyordu. tam saatinde ozan yurdun onundeydi. yurume mesafesinde ev yemekleri yapan salas bi lokanta vardi. ikisi de ozlemisti ev yemegi yemeyi ve iki egeli olarak ismarladiklari fava, borulce, cicek dolmasi ve papalinanin tadina variyorlardi. esen'in karni coktan doymustu ama bu lezzet hic bitmesin istiyordu, gozlerini kapayip kendini evinde hissetti.. annesinin cicek dolmasi buna bin basardi, babasinin kizarttigi papalinalar bu kadar yagli ve agir olmazdi.. su sinavlar hayirlisiyla bi gelip gecsin, kosarak gidecekti memleketine. huzur icinde yemeklerini yerken esen o tanidik melodiyi tekrar duydu, telefonu caliyordu. yok artik.. arayan harun'du.

rızorvıd

, 'gerek yok..'

topcular-yalova

meraklandirma

8. sayfanın başındayım.

zaten üniversiteye ecnebi memleketine giden hangi insan dönüşte ailesine sürpriz yapmamıştır ki ? *

devam et adamım

at yalanı