Rez moruk

Öźet: Kiz kaşar bu aptal aşık kızların dıbına koyim gençliğimizi yakıyorlar En güzeli kızlarla eğlenecen

Rex panpa

Rez zamqi

Rezervasyon

ve tekrar eski kankasına döndü. benden önce çıktığı çocuğa. sonra ondan da ayrılmış. bana veda etmek istediğini, son gün okula gelmemi istediğini söyledi. gitmedim. gidemedim. veda edemedim ona, çok uzun bir müddet etkisinden çıkamazdım çünkü. o da çıkamayabilirdi, o ağlasın, üzülsün de istemedim. ve ben hala mal gibi seviyorum, tam 3 yıldır. büyük ihtimalle de bu yıl sonu 4. yılına giricek bende ki bu aşk. hala deliler gibi seviyorum sanki, ama gel dediğinde gelemiyorum, gelemem. yoruldum sözlük, sevmekten yoruldum..

leyla gibi geziyordum ortalarda, ayaklarım yer basmıyordu. çok iyi başlamıştık, hayaller falan. evlenip ingiltereye yerleşmeyi bile düşünmüştük. sinemaya da gittik, dedemin insanları filmine. o kadar mutluydum ki, hani şu an tarif etsem bu sözlüğe sığmaz. bu mutluluğum yılbaşı akşdıbına kadar sürdü. o lanet akşama kadar. belki de hayatım boyunca yılbaşlarından nefret edicem bu yüzden. 

yılbaşını kutladığımız arkadaş evinde aramızda bir soğukluk oldu, sarhoşta oldu. bir soğukluk girdi araya. sabah kalktık, aynı soğukluk devam. yüzüme bakmaz, yanıma gelmez. garip, 3 gün sonra ayrıldık. 

Sözlük daha bitmedi okuyonuz onca bi şuku atın la

Cugu hakettim

27 gün çıktılar. 27 gün sonunda ne oldu biliyo musunuz ? ayrıldılar ve beni bakırköye çağırdı, bir ortak arkadaş vasıtasıyla. ben de dayanamadım, gittim. hala seviyordum çünkü, nefretle karışık. beni sevdiğini, benimle olmak istediğini söyledi. elimi tuttu, ağladı. kötü olduğunu, ruh halinin bozuk olduğunu, yanlış kişiyle olduğunu, hata yaptığını söyledi. o kadar tatlıydı ki, ağlamamak için kendimi zor tuttum. gözlerinin içine baktım, tamam o zaman ; 4 aralık 2011 günü bizim miladımız olsun dedim.

dünyalar benim olmuştu.

Rezervasyon

şimdi size, 3 yıl boyunca aralıksız sevdiğim ve -belki- hala sevmeye devam ettiğim bir kız ile aramda geçen 3 yılı anlatıcam.

lise 2 ye gidiyodum, ergenliğin doruk noktasında olduğu bir dönemdi. okuldan sürekli 3-5 kızla falan çıkıyodum. eğleniyodum işte, tipik liseli yani. çocukluk. sonra onu gördüm, onu tanıdım. git gide içim kıpır kıpır ediyordu onu gördükçe. tüm çocukluğumdan, cenabet huylarımdan arınıyordum sanki. konuştum en sonunda, sevdiğimi söyledim. istemedi benimle çıkmak, sevmediğim biriyle çıkamam dedi. o kadar da ilkeli bir kız. ama hep konuştuk onunla, kavga ettik, küstük, barıştık. aramızda bir bağ vardı ama bana, benim baktığım gözle bakmıyordu.

lise 3'e geçtim. düşüncelerim, hareketlerim daha bir oturmuştu. aşkımda aynıydı, ama artık onda tasnif etmediğim hareketler görüyordum. sonra kendime bir şans vermek istedim, belki kıskanır beni de diyerekten okulun en taş kızıyla çıktım. nitekim 5 gün sonra en yakın arkadaşı geldi, eğer ondan ayrılırsan seninle çıkıcak dedi. ben de dayanamadım, öyle yaptım. saflık işte. tecrübesizlik. öyle olmadı tabiki, yine benim olmadı. ben de, okulun en taş kızı da yıkılmıştık. çok üzüldüm ben, çıktığım kız da dengesini kaybetti diyebilirim. onunla da bayağa ümitli başlamıştık çünkü. tekrar ona dönmek istedim, ama bu yaptığına rağmen içimde ilk aşkıma ait o sevgi hiç bitmiyordu. sene sonuna kadar öyle böyle zütürdüm işi. sene sonu ayrıldık taş kızla.

lise 4'te ise artık tamamen ergenliğimden arınmış, o yaz kendimi olabildiğince geliştirmiş, düşüncelerimi ve karakterimi oturtmuştum. hiç kimseyle çıkmadım, çıkmakta istemedim. çıkmak dediğiniz nedir ki ? çok saçma geliyor artık bana. içimde hep hala onu seviyorum, hala ona aşığım sesleri.. nitekim gel zaman git zaman, bir gün benimle konuşmak istediğini söyledi ve bahçeye çağırdı. acaba ona olan aşkıma karşılık mı vericek diye düşünürken, başka biriyle çıktığını söyledi.. hem de 1 yıllık kankasıyla ! yıkılmıştım adeta. ne diyeceğimi bilemedim. zor bitirdim o günü, allah biliyo ya.. bir daha da yüzüne bakmadım o günden sonra.

ilgi gelirse devam ederim.