☆☆SON PART☆☆

• * Gittiği günden sonra hep içimde tutmaya çalıştım acımı gülmeye çalıştım. Hatta aynanım karşısına geçip gülme provaları yaptım sahteden saçlarımı 3e vurdurdum alkolik oldum ama eskisi kadar değil. Başka kızlarla yapamadım ilk başlarsa hepsi bacım gibi gelirdi gözüme. Zaman aktı gitti bir süre depresyona girdim asosyalliğime döndüm. Bir sürü film izledim her gece film izledim meşgale olsun diye insanlarla daha az diyalog kurdum arkadaşlarım aradı açmadım annem odama geldi uyuyor numarası yaptım başımı okşadı öptü annem duygularıma hakim olamadım annem odamdan çıkar çıkmaz sessizce ağladım. Babam anlar gibiydi halimden ah be oğlum derdi beni görünce bazen. Hani erkek adam ağlamaz demiş ya zamanında muallaknin biri. O laf öyle değil aslında erkek adam boş yere ağlamaz. Ben hayatımda bir iki defa ağlamış adam dinlediğim şarkıda onu hatırlayıp ağladım, izlediğim filmde onu hatırlayıp ağladım, yolda sarılan sevgili gördüm onu hatırladım ağladım. Ne sulu gözmüşsün amk dediğinizi duyar gibiyim başınıza gelirse belki anlarsınız panpalar ama başınıza gelmemesinden yanayım böyle ayrılığın. Aradan çok zaman geçmiş olacak ki
tarih: 13 nisan 2014. Artık biraz daha iyiydim ama dikkatinizi çekiyorum biraz daha. Facebooka girdim aramaya ismini yazmak istedim. Önce korktum belki sevgilisi vardır o manzarayı kaldıracak kadar güçlü değildim. Ama önceki partkarda da dediğim gibi beyni dğil kalbi dinlersiniz bu durumlarda. Yazım tıkladım profili çıkı açtım profilinde aşağı doğru inerken bir fotoğraf beni yaktı yıktı bitirdi. Nişanlanmış bizimki. Boy boy fotoğrafları var yüzüğü takarken kurdalesi kesilirken. Gülüyor lan resmen 32 diş musmutlu gülüyor amk. Ben burda ölüyorum onsuzluktan o gülüyor. Beni sediğini söyleyen bana aşık olduğun ilki olduğumu söyleyen kız nişanlanmış amk. Sen sen sen hepinize soruyorum ulan ne yapardınız yerimde olsanız. Hıçkırıklara boğuldum. Duvarları yumruklamaktan ellerim patladı hep. Bir defa çakmak kullandım bir paket sigara içtim. Ölümün olduğu bi dünyada öbür dünyaya yolculum yapanların arasında neden yokum diye lanet ettim. Çürüdü, sarardı, ezildi, yavaşladı kalbim. Ölümün acısını yaşadım ama ölmedim. Diri diri gömülmüş gibi oldum resmen. Beni hayata bağlaması içn birşeyler aradım kendime hep aklım yine ona gitti hep. insanlar biraz daha yaşamak için tanrıya dua etse de, ben ölmek için kullandım bütün dua hakkımı. O fotoğrafı gördüğüm günden sonra, unutmaya çalıştım kendimi tıparlamak için türlü yollar denedim. Başardım sayılır halen aklıma geldiğinde kalbimde bir hareketlenme olur. Ama bundan sonra fazlası olmaz. Hiç kimseyi sevmeyecek bir daha kalbim giberim aşkını sevdasını. içimi döktüm sizlere okudunuz için tek tek hepinize teşekkür ederim kendinize iyi bakın ve sakın ola yanlış insana aşık olmayım hiç bir insana umut bağlamayın.