-
101.
0Yaziyonu pampa?
-
102.
+9(bkz: Part 17)
Güne mor ve ötesi ile başlayalım, Tema
https://www.youtube.com/watch?v=7RW8n4iXZbA
Şeyda hiçbirşey söylemiyordu, bu durumdan korkmam mı gerekiyordu, sevinmem mi gerekiyordu bilmiyordum. Sessizlik uzun süre devam etti ve en sonunda dayanamamış olacak ki o sessizliği bozdu, "napacaksınız thefucking, aldıracak mısınız çocuğu" dedi. Büyük ihtimalle öyle olacak, gün aldık cumartesi gününe diyerek cevap verdim. Bu cevap onun yüz ifadesini değiştirmedi. "eğer... " dedi cümlesine başlamadan sözünü kestim, hayır şeyda o cümleyi tamamlamayacaksın, seni sen istemedikçe bırakmayacağım. Ancak eğer sen beni bırakıp gitmek istersen seni de benimle kalman için zorlamayacağım, sana bunu yapamam dedim.
Peki dedi. Ben biraz dışarı çıkacağım ama yanlız kalmak istiyorum benimle gelme demişti. Pekala nasıl istersen diyerek yanıtladım. Günü evde geçirdim, akşam saatlerine doğru şeyda eve gelmişti, yine tepkisizdi herşeye karşı. Açıldın mı biraz iyi misin diyebildim. iyiyim diyerek yanıtladı.
Akşam odaya kapanmıştı yine, bense salonda tek başıma oturmuş ne yapacağımı düşünüyordum -
-
1.
0Rez panpa
-
1.
-
103.
0Rez panpa
-
104.
+11(bkz: Part 18)
Tema
https://www.youtube.com/watch?v=g0i2PqUZcFY
Ertesi sabah biraz geç uyanmıştım. Yanıbaşımdaki sehpanın üzerindeki kağıdı görünce neler olup bittiğini o uyku sersemliğiyle okumadan anlamıştım bile. Şeyda beni yine bırakıp terk etmişti. Elime kağıt parçasını alıp okumaya başladım. Yazanlar şu şekildeydi;
Sana kızmıyorum, sana nefret duymuyorum thefucking. gidiyorum, gidiyorum çünkü sırf benimle olman için doğmamış masum bir çocuğun ölmesini istemiyorum. Evlen o kızla, mağdur bırakma, ben hayatım boyunca başımı defalarca birçok şey için eğdim. Ona başını eğdirtip utandırma. Sen her ne kadar beni sevdiğini düşünsende bana aşık değilsin. Sakın yanlış anlama, sen bunun farkında değilsin çünkü kaç gece uyurken onun ismini sayıkladığını duydum. Belli etmedim sana, belki birgün banada ona baktığı gibi bakar, benide onu sevdiği gibi sever diye düşünerek sabrettim. Ben seni kendime bir umut merdiveni olarak görmüştüm, bir çıkış yoluydun benim için. Ama ben o merdivenden aydınlığa çıkacağım diye masum bir çocuk ölmeyecek. Şimdi o umuttan vazgeçerken senden tek isteğim, o umut çocuğunuza isim olsun. şimdi gidiyorum, birdaha dönmemek üzere gidiyorum. Seni hep sevdim hoşçakal. -
-
1.
+1:(((((((((((((((((((((((( offf offfff abi yaaa ciğerim söküldü be abi benimkiler de dert miymiş dedirttin bana ağlıyorum :(
-
1.
-
105.
+13 -1(bkz: Part 19)
Yıkım olmuştu o an benim için. Ağlamak istedim, bağırmak yakmak yıkmak istedim herşeyi. Ancak yapabileceğim birşey yoktu. Dolmuş gözlerle kalktım ayağa güç bela. Çıktım evden bomboş dolaştım sokaklarda, birlikte gittiğimiz yerlere tek başıma gittim bu kez yürüdüğümüz kaldırımlarda yürüdüm tek başıma. Akşamı etmiştim yarın kürtaj için hastaneye gidecektik ancak içimdeki bu sızı durmuyordu. Teselliyi yine kadir abinin evine gitmekte buldum. hergün onun yanına gitmeye başlamıştım nedenini bende bilmiyordum ama iyi geliyordu ihtiyar ile konuşmak.
Evine gittim elimde bir poşet birayla yiyecek birşeyler hazırlamaya çalışıyordu kendi kendine. Yine her zamanki tebessümüyle karşıladı beni. Birlikte yemeğini yedikten sonra içip muhabbet etmeye başlamıştık. Yine onun tesellileri iyi geliyordu bana. Giderken bırakmış olduğu kağıt parçasını uzattım ihtiyara, içinden okudu ve yüzüme baktı. Belkide onun dediği gibi yapmalısın evlat dedi. Bilmiyordum o an kafamın içinde onlarca düşünce vardı.
Gecenin ilerleyen saatlerine doğru kalktım evime doğru yola koyuldum. Eve girdiğimde, bomboş gelmişti evin içi bana. Şeydaya ne derece alıştığımı o an anlamıştım. onun olmadığı o eve girmek bile istemiyordum ancak sarhoştum yapacak birşey yoktu. Birlikte uyuduğumuz yatağa yattım kokusu hala yatakta duruyordu. Kokusunu içime çekerek sızmışım. -
106.
+1Rezzers
-
107.
+1Rez panpa
-
108.
+9 -1(bkz: Part 20)
Ertesi sabah telefonun sesiyle uyandım arayan berna idi, telefonu açtım;
-efendim
-günaydın kaç gibi gideceğiz
-randevu saat 2'de ama biraz vakit geçirelim dersen 1 saat sonra alabilirim seni
-iyi olur thefucking
-Pekala bir saat sonra kapıdan alırım seni
-anlaştık.
Telefonu kapattıktan sonra duşa girip hazırlandım. içim parçalanıyordu ama bugün dik durmam gerekiyordu. En azından bernaya destek olmak, korkusunu bir nebze olsun azaltmak için.
Bir saat sonra bernaların evinin önündeydim. Arabaya bindi ve günaydın dedi, somurtmuş bir surat ifadesiyle. Günaydın diyerek yanıtladım.
Kahvaltı yapmak için bir cafeye geçtik. Kahvaltımızı yaparken yanda, bir aile oturuyordu. Tahmini 3-4 yaşlarda emeklemekten yürümeye yeni terfi etmiş bir çocukları vardı yanlarında. Çocuk ortada geziyor düşüyor kalkıyor kendince eğleniyordu. Kendimi onu izlerken buldum. Bana bakıp güldü ufaklık, sonrasında yanıma doğru geldi elimi tuttu "abbii abbiii" gibi birşeyler söylüyordu.. tahminen annesi olduğunu düşündüğüm bayan oğlum gel rahatsız etme abinleri dedi, Tebessüm ederek sorun değil abla dedim tutup boş olan sandalyeye oturttum çocuğu. Biraz huysuzda birşeydi oturmak istemiyordu pek. Berna yüzüme bakıp, "bilerek mi yapıyorsun dedi" Cevap vermedim.
Bir süre çocukla ilgilenip oynadıktan sonra, aslında onunla oynarken kendim ondan daha çok eğlendiğimi fark ettim. ismin ne bakayım senin diye sordum, önce cevap vermedi. ikinci kez sordum gülerek. umut dedi. yüzüm düşmüştü o anda. -
109.
+8(bkz: Part 21)
Şeydanın yazdıkları gelmişti yine aklıma. O da bizim çocuğumuzun isminin umut olmasını istemişti. on saniye kadar tepkisiz düşündüm. Başımı kaldırıp bernaya baktım ve; şöyle dedim
-berna, çocuğu gerçekten doğurmak ister misin? bizim çocuğumuzu?
-ne diyorsun thefucking dalga mı geçiyorsun
-Ama aslında doğurmak istediğini söylemiştin o gün
-Sen ciddi misin
-Tek bir şartım var
-neymiş
-cinsiyeti ne olarak doğarsa doğsun, ismi umut olacak
Bernanın asık yüz ifadesi birden yerini güzel bir tebessüme bırakmıştı. Tuttum elinden aslında bunu böyle değilde güzel bir süprizle, elimde çiçekle yüzükle yapmak isterdim ama şuan yanımda hiçbirisi yok. Evlen benimle, çocuğumuzu birlikte büyütelim, dedim. Şaşkınlığı yüzünden okunuyordu ayağa kalktı evlenirim diyerek sarıldı bana. -
110.
+10 -1(bkz: Part 22)
Yanımızdaki ufaklık küçük adımlarla ailesinin yanına geçmişti. Bernanın elinden tutup gel seni bir yere zütüreceğim dedim. Mekandan çıktık kadir abinin evine zütürdüm. Berna evin önüne geldiğimizde, burası nerese, ne yapacağız burada diye sorular sorup duruyordu. Kapıyı çaldıktan sonra karşımızda kadir abi vardı yine. Bak sana kimi getirdim abi, berna bu kadir abi diyerek tanıştırdım. Bernanın şaşkınlığı yüzünden okunuyordu.
içeri geçtik biraz muhabbet ettikten sonra. sizin adınıza çok sevindim evlat, sen doğru olanı yaptın inan bana dedi. içeri gidip elinde yine o eski fotoğraflar ile geldi. Oğlunun olduğu fotoğrafı göstererek bu benim oğlum tugay, onu ne kadar görmek istesemde, o beni görmek istemiyor. Sizin elinizde bir şansınız var. eğer yiğenim şanslıysa anne ve babasıyla hep birlikte yaşayacak dedi.
Gözleri dolmuştu.
Uzun uzun sohbet ettikten sonra kalktık. Berna ile biraz vakit geçirdik, sonrasında onu evine bıraktım kendimde evime geçtim. Aradan günler geçiyordu, mutluyduk herşey güzel gidiyordu. Berna ile nişan için planlar yapıyorduk, daha istememiştik ama berna ailesine konuyu açmış, babası gelsinler tanışalım uygunsa olur diye yanıt vermişti bernaya. kadir abiyle baba oğul gibi olmuştuk. Günler ilerliyordu. -
111.
+3Çok fazla detaya girmeden kısa tutacağım panpalar. 4-5 parta kadar bitireceğim.
-
112.
0Reservasyon.. kardes azicik seri yaz aminillum
-
113.
+10(bkz: Part 23)
Tema, şiddetle tavsiyedir.
https://www.youtube.com/watch?v=D7dL8m1cgaw
Aileler arasında evde küçük bir nişan merasimi yaptık, hikayede aileden pek bahsetmedim ama annemi o günkü kadar mutlu görmedim hiç. Ayrı yaşıyorduk ancak annemden kopmadım hiç babamla aramız pek iyi olmamasına rağmen babalık görevini yapıp bernayı bana istemişti. Bernanın karnı biraz büyümeye başlamıştı. Ailesi durumu öğrendi, utanmıştım müstakbel kayın valide ve kayın pederden ama yapacak birşey yoktu. Sonuç olarak nişanlıydık zaten evlenecektik.
Bir gün öğlen saatleriydi telefonum çalıyordu, ekrana baktığımda bilmediğim bir numaraydı açtım ve efendim dedim. Telefonun diğer ucunda bir bayan vardı. Kiminle görüşüyorum acaba diyordu. ismimi söyledim, Hastaneden aradığını söyledi, Kadir bey evinde kalp krizi geçirerek vefat etmiş üzerinden çıkan bir kağıtta sizin numaranız yazıyordu. Yakınımısınız acaba şuan için başka bir yakınına ulaşamadık dedi. Yıkıldım o an düştüm dizlerimin üstüne hangi hastane diyebildim sadece gözlerimden yaşlar süzüldü. Babam gibi olmuştu ihtiyar içim parçalanıyordu. Zor bela ayağa kalkıp hastaneye doğru yola koyuldum.
Devamı;
Entry No: (bkz: #185111858) -
114.
+9(bkz: Part 24)
Tema
https://www.youtube.com/watch?v=O6bU73N2vsU
Entry No: (bkz: #185111858) 'dan devam
Evet tugaydı bu kadir abinin oğluydu. Pek konuşmayıp bir süre arkasını dönüp ufak adımlarla gitti. Bense üzüntüden ne yapacağımı bilemez durumdaydım. Bu kadar kısa sürede çok sevmiştim bu ihtiyarı, şimdi onu o mezarda tek başına bırakıp gidiyordum. Bana ilk günlerde söylediği şeyin ne demek olduğunu o an anlıyordum.
"beni tanıdığın için üzüleceğin günlerde olabilir" demişti. Gerçekten onu tanıdığım için üzülüyordum o an. Hiç tanımasam hayatıma hiçbirşey yokmuş gibi devam edecektim şimdi ancak bi kanadım kırılmıştı şimdi. Bernayı aradım, kadir abiyi kaybettiğimizi söyledim. başlarda biraz oda ön yargılı olsada kanı ısınmıştı kadir abiye, oda üzüldü. Ölenlerle ölünmüyordu elimden gelecek birşey yoktu.
Birkaç gün sonrasında berna iki gün sonra ailesi ile birlikte bir haftalığına dedesinin yanına izmire gideceğini söylemişti. Pekala dedim. ilk söylediğinde o birhaftayı onsuz nasıl geçireceğimi düşünmüştüm. 1 haftayı gözümde öyle çok büyütmüştüm ki. Ama gidemezsin diyecek halimde yoktu dedesiydi sonuçta. -
-
1.
+1 -1Bernada ölecek galiba
-
1.
-
115.
+7(bkz: Part 25)Tümünü Göster
Tema, Okurken dinlemeniz şiddetle tavsiyedir.
https://www.youtube.com/watch?v=4l4R6ougxhM
Hüzün dolu geçen iki günün ardından, bernaların yola çıkacağı akşam üstü, kadıköy rıhtım tarafında buluştuk. Biraz gezintinin ardından evinin önüne bırakacaktım. Vedalaşmak için arabadan indim sıkı sıkı sarıldım ona. "bir hafta sonra döneceğim sevgilim abartma istersen" demişti. Olsun diyerek dudaklarına bir öpücük kondurdum. inince ara beni seni çok seviyorum diyerek oradan ayrıldım.
Eve geçip biraz televizyon izledikten sonra uyumuşum. Sabaha karşı gözlerimi açtım telefonu kontrol ettim, hala aramamıştı. Sanırım daha varmadılar diyerek kafamı tekrar yastığa koydum ama uyku tutmamıştı. Elime tekrar telefonu alıp "vardınız mı sevgilim" diyerek bir mesaj attım. Cevap yoktu. iyi düşünmeye çalışarak uyuyodur belki diyerek kendimi rahatlatıyordum ancak içime dert olmuştu. Yarım saat kadar sonra aramaya karar verdim.
Telefon uzun uzun çaldıktan sonra bir adam açmıştı telefonu. konuşma şu şekildeydi.
-Alo
-Siz kimsiniz bernayı aramıştım ama
-beyfendi nesi oluyorsunuz acaba
-nişanlısıyım birşey mi oldu yoksa?
-nasıl söyleyeceğim bilmiyorum beyfendi, ben manisa akhisar trafik ilçe emniyet müdürlüğünden xxx bir kaza olmuş
Ne diyorsun lan diye haykırdım telefonda küfürler savurdum, ayağa kalkıp evde ne var ne yoksa dağıttım yıktım. "iyi mi?" diyebildim. Beyfendi ailesi hayatını kaybetti, berna hanım ise yaşıyor ancak aldığım bilgiye göre hayati riski varmış" dedi. Hamile olduğu aklımdan uçup gitmişti o an, o konuyla ilgili soru soramadım bile. Hastane ismini öğrendikten sonra, bir hışımla çıktım evden, ölmeyecekti o. yetişecektim. birini daha kaybetmeyecektim. Gazı dibine kadar kökledim manisaya doğru yola çıktım. Çocuğumuz olacaktı daha, evlenecektik biz ölemezdi. Bir kaç saat sonra manisadaydım, hastaneye koşarak daldım, ve odasını öğrenmeye çalışıyordum. Yoğun bakım ünitesinde olduğunu göremeyeceğimi söylediler. Deliye dönmüş vaziyette sağa sola saldırıp bağırış çağırışlarla teker teker odalara baktım. Beni çıkarmaya çalışan hastane yetkilililerini sağa sola savuruyordum.
En sonunda bulmuştum, başındaki doktor buraya giremezsinin desede gittim yanına, tuttum elinden; "geldim sevgilim geldim ne olur bırakma" beni diyerek ağlıyordum. Söylediklerimi duymuyordu bile, ama duymalıydı. Bırakamazdı beni. Onu tekrar kendime kabullenmişken beni bırakıp gidemezdi tekrar. -
116.
+18(bkz: Part 26 FINAL)Tümünü Göster
Final müziği okurken dinlemeniz şiddetle tavsiyedir.
https://www.youtube.com/watch?v=RqoIWnV8k9c
Doktor "nesi oluyorsunuz" diye sordu. nişanlısıyım dedim. Beyfendi nasıl söyleyeceğimibilmiyorum ama berna hanım hamileymiş sanırım ve çocuğu kurtaramadık. iç kanaması vardı şimdilik durdurduk. Ancak tekrarlaması durumunda bünye kaldıramayabilir ve hastayı kaybedebiliriz. izin verin biz ilgilenelim duruma göre tekrar ameliyata alacağız. Üzgünüm" dedi.
"Ne diyorsun sen doktor, yaşat onu. bu kadın yaşayacak onu da kaybetmeyeceğim yaşatacaksınız" diyerek sinir krizi geçiriyordum. Ellerim ve ayaklarımda titremeler karıncalanmalar hissediyordum. Hemşirelerden biri. Sakinleştirici vurmuştu o an. Uyandığımda hastanenin bir odasında yatıyordum hava kararmıştı. Kalktım ayağa, bernanın iç kanamasının tekrar başladığını ameliyata alındığını söyledi hemşire. üst katında bir terası vardı hastanenin oraya çıktım, bir sigara yaktım ağlıyordum.
Kafamı göğe doğru kaldırdım, "varsın dimi lan biliyorum varsın, duyuyorsan beni artık müdahale et birşeylere, düzelt şu olanları. kurtar sevdiğim kadını, gerekirse al benim canımı ama onu kurtar yaşat onu. Eğer bir karşılık olacaksa karşılığı diyeti benim canım olsun yaşat onu" diyordum. Gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum tutamıyordum kendimi. Umut'u doğmadan kaybetmiştim. Annesini'de kaybetmem an meselesiydi. Yaşamasını Umut ediyordum sadece çok zor geliyordu, eriyordum.
içeri girip ameliyathanenin önünde beklemeye başlamıştım, iki saat kadar sonra doktor içeriden çıktı, suratının asıklığından anlamıştım. Gözlerimden yaşlar tekrar akmaya başladı, "ne olur deme doktor, öldü deme! "Malesef hastayı kaybettik."
Bir yıldırım çaksa üstüme yaksa bütün bedenimi, yağmurlu bir havada sıradan bir sokak serserisi saplasaydı bıçağı böğrüme, Bir kaza kurşunu bulsaydı alnımın ortasını ölmek istiyordum.
Bernayı, umutumu, son umudumuda kaybetmiştim.
Şuan şu satırları yazarken bile gözlerim doldu. Mutlu sonlar hikayelere mahsustur panpalar, gerçek hayatta hiçbirşey o hikayelerdeki gibi güzel olmuyor yada öyle bitmiyor. O günden beridir en ufak şey için bile umut etmeyi kestim. Umut benim hayatımda küçükken oturduğumuz mahalledeki binin birinden öteye gidemiyor artık. Baştada belirttiğim gibi, ilk hikayede sizlere bir umut ışığı olmak istemiştim ve en mutlu noktasında bırakmıştım. Ancak sizler o umudu kendi hayatınızda arayarak bulmalısınız dostlar, sağlıcakla kalın.
21.02.2017
Serhat. -
-
1.
+1 -1vay aq , abi çok ağlattın beni be 2-3 günde tüm hikayelerini okudum , ahh abi ahhh içim yanıyor
-
1.
-
117.
+1Için kimsesizler mezarligi gibi be panpa. Ailesi esi dostu var ama arayani sorani yok. Sanki yanlizliktan olmus gibisin ama daha gomulmemissin. Basin saolsun. Benim adimda umut. Ozelden numarani vereyim dertlesiriz.
-
118.
0rezerve okucam
-
119.
0Bir yee
-
120.
0Oh be yeni uyandim simdi okuyabilcem
Başlıklarınızın mod seçimlerine girebilmesi için başlık açarken fotoğraf/video eklemelisiniz.
Her türlü istek, şikayet ve önerileriniz için altinci admini ile irtibata geçebilirsiniz.
___________________________________________________
regl kani icen vampir admin