henüz 20 küsür yaşındayım ama bi beklentim kalmadı hayattan diyebilirim ne için çabalasam elime yüzüme bulaştırıyorum üniversite öğrencisiyim ama dersler falan pert bi kıza fena tutuldum acayip sevdim ama o hiç sevmedi beni sevgili olmadım yani öyle gib gibi sevdiğimle kaldım. Ailemle derslerim yüzünden aram bozuk sevmediğim bi şehirde her güzel şeyden uzakta okuyorum kız vardı dedim ya he işte ondan da kilometrelerce uzaktayım zaten kafayı yememe o sebep oldu. Futbolcu olma hayalim vardı lys tercih sonuçlarının açıklandığı günün ertesi günü yeni bi takıma gidicektim peder git üni oku dedi futbolculuk hayalimi de kaldırdım naftalinli hayaller arasına şimdi şunu merak ediyorum umudunuzu gerçekten kaybettiyseniz hayatta kalmaktan vazgeçmemenize ne neden oldu abiler kardeşler?

benimle aynı durumda olan bir sürü insan var biliyorum ama nasıl başa çıkıcaz amk inançlı bi adam olmasam sıkıcam kafama valla