unutmaya çalıştığınız bişeyi tekrar anlatmak insana koyuyormuş arkadaşlar.
biraz spoiler oldu farkındayım ama elleriniz çakmaklara gidecek , biliyordunuz zaten.
1.70 'in ne çok üstünde ne çok altında , tahminen 55-50 kilo , mavi gözlü , kumral bi kız.
ulan bu kızın mehmet abiyle ne ilişkisi var diye düşünüyorum.
ama o an tutuldum sanki kıza.
kız mutfağa doğru geçti beyler , bende acilen bi hamle yapmam lazım diye düşünüyorum.
bende hemen geçtim , su dolduruyordu kendine.
aldım bardağı elime yanına koydum , " bana da koyarmısın" dedim.
kız mı abaza ben anlamadım ki , birden sırıtmaya başladı.
beyin jetonlu tabi , biraz sürdü ama çözdüm.
bende gülmeye başladım.
farkında olmadan idare eder seviyede bi giriş yapmıştım.
bozmamam gerekirdi , elimi uzattım.
"ben kick"
"ben de ebru , memnun oldum"
"ben de"
artık kıza bunu söylerken nasıl baktıysam kız korktu falan heralde amk.
tekrar içeriye gitti.
bana da koymadan.
bende dıbına koyardım ama şimdilik kendime koymam gerek tarzında suyu doldurdum.
içerken düşünüyorum. nasıl bunu ileriye zütürebilirim diye.
hemen gittim içeri mehmet abiyi doğum günü çocuğu muamelesinin arasından çekiştirip aldım.
"bana ne dediğini hatırlıyor musun " dedim kıza bakarak.
"haha , ulan kick. tamam tamam , şu zırvalık bitsin konuşuruz.
sen şimdi git tekele çaktırmadan. -elini cebine zütürdü , zütürürken bende yok bunlar benden tarzında bi işaret yaptım- bize kafana göre bişeyler al."
çıktım dışarıya , tekel arıyorum.
kulenin etrafına gittim artık , buldum bi tekel
birebir hatırlamam mümkün değil ama rahat bi 10 tane almışımdır diye hatırlıyorum.
adam artık 3 poşede koymuştu onu hatırlıyorum siz düşünün.
eve doğru geçerken anneme mesaj attım , belki mehmet abide kalırım diye.
binaya geldim , tam merdivenlerden çıkarken ebruyu gördüm.
artık ben poşetleri nereme sokacağımı bilemedim.
normalde 2 tane bira olsa inanın gram saklamazdım
hatta 3.'nün parasını verir git kap kendine gel yukarı derdim
ama şimdi 3 poşet ağzına kadar bira dolu dıbına koyum
demesin alkolik mi bu ayı diye
ben aklımdan bu düşünceleri geçirirken
"selam" dedi
"selam " diyebildim
biraz izledim onu
güzelliğini anlatacak kelimeler bulamıyorum , ya benden yazar olmaz ya da o kızdan hayat hikayeme başrol
sonra bu konuşma burda bitmemeli diye hemen konuya atladım
"nereye gidiyorsun , daha çok erken" ( saat yaklaşık 1:30)
-gülümsedi , sonra esnedi değişik bişeyler yaptı işte amk-
ama çok tatlıydı. esnerken bile çok tatlıydı lan
yok ben gitsem iyi olur dedi.
peki , görüşürüz dedim
o görüşürüz demek yerine iyi geceler demeyi tercih etti
görüşmek istemiyor demekki kız
takılı kaldığım merdivenleri ayrı bi hüzünle çıktım
kızla daha 2 cümle konuşmuştuk ama ne bileyim üzülmüştüm
keşke orda bitseydi amk , üstelemeseydim.
çıktım eve , girdim içeri
artık 2 kişi kalmıştı
2'side erkekti , şaşırmadığım bir şekilde
sonra bunlar arkadaşmış , biri kalkalım artık burak hadi dedi , ikiside kalktı gittiler
başbaşa kaldım mehmet abimle
seslendim nerdesin diye , mutfağa gel dedi.
küllükte sayamadığım kadar izmarit , artık odanın doğasına yerleşmiş sigara kokusu karşıladı beni.
elimdeki poşetleri azcık havaya kaldırıp kafamla gösterir gibi yaptım
oda " oha dıbına koyum kick , o ne öyle. bizi komaya mı sokucan" dedi
açtım iki şişe , koydum önüne
oturdum yanına
şişeyi yarısına kadar diktim
o ise yarısına kadar yavaş yavaş içti
sonra birden dikti
ben tecrübesizliğimden dolayı biraz rahatsız olmuştum , ama mehmet abiye ayak uydurmak lazımdı.
anlat kızı dedim
adı ebru , fabrikaya gelen iş güvenlik memurunun kızı , babası tam bir gavat. kendisi arkadaşımdır ama yürüttüğü rüşvetlerle hayal gibi bi yaşam sürüyor."
dedim kendi kendime unut o kızı
o kız için bmw'ye binmek , pahalı saat takıp , takım elbise giymem lazım
sonra belki de bana umut vermek amacıyla belki cidden " bazen babasıyla fabrikaları dolaşır , sonuçta kızlar babasına düşkün biliyosun" dedi.
babasından mı yürüyeyim mehmet abi diye soracaktım amk , az kalmıştı
asıl umut ışığım geldi sonra
"haftaya salı gelicek büyük ihtimalle , normalde tarihleri belli olmaz ama hep o sıralarda gelir."
ulan dedim yoksa
o kızı birdaha mı görecektim
sonra mehmet abi bana umut veriyor diye düşündüm.
3. biramdan sonrasını hatırlamıyorum ama , bişeyi hatırlıyorum.
o gece mehmet abi sarhoş sarhoş birini aradı baya hararetli bişeyler konuştu sonra kapattı.
inanın , yıl olmuş 2016 hala bilmiyorum ne konuştu orda. sorduğumda hep geçiştirirdi.
arkadaşlar mehmet abiyi hatırladıkça kötü oldum , bana bi müsaade , geri gelicem.

atölyeye gittim bi yandan sevinçten uçup bi yandan korkarken.
belki de kurtarıcaktım annemi borçlardan.
7'de işten çıktım , eve geldiğimde annem ağlamıyordu , veya üzgün gözükmüyordu.
garip
sonraki aylar birbirini kovaladı beyler pek birşey anlatmama gerek yok, çalışıyordum 7-11 sonra öğlen atölyeye gidip 7'ye kadar orda çalışıyordum.
bu arada bu konteynır işini bana ayarlayan adamın adı mehmetmiş. birkaç hafta sonra öğrenmiştim şans eseri , her neyse.
aylar ayları kovaladı dediğim gibi , artık borç falan kalmamış , eski zavallı hayattım daha az zavallı olmaya başlamıştı.
aradan 5 yıl geçti. 16 yaşındayım (17 de olabilir) ve artık işimde uzman sayılırdım. fabrikadaki her bölümde çalışmışlığım vardı ve konteynırlarda dediğim gibi uzmandım.
aldığım para şimdinin asgari ücretinin biraz üzerindeydi çünkü tahmin edebilceğinizden çok daha fazla işe yardım ediyordum.
hayat yoksa normale mi dönüyordu amk?
şaşırdım ulan , normallik demekki böyle bişey.
param vardı , annemin düşünmesi gereken borçları da yoktu.
hayatta daha beni neler bekliyordu ki?
eve gittim uğur abinin yanından çıkıp , annem mutlu şekilde karşıladı beni.
bende nedenini sormadım , çünkü bilmek istemiyordum.
onu öyle görmek yetiyordu.
geçtim yatağıma , tavanı dikizliyorum mal mal.
düşündüm , benim kimim var diye.
kimsem yoktu lan .
annem vardı bitek.
uğur abim vardı , birde mehmet abim.
başka kimsem yoktu.
diğer herkesle muhabbetim isim sormaktan öteye gidememişti.
üzüldüm lan o an.
o anı hatırladıkça da üzülüyorum
kimsesizlik kadar kötü bişey yok
cebimde para vardı ama bu sefer de yanlızlık kederlendirmişti beni.
hay anasını gibeyim böyle kaderin dedim ve klagib şekilde 6:30 da kalktım.
gittim fabrikaya konteynır gelmiş , ama bi gariplik var.
mehmet abi orda , etrafında da bikaç kişi var.
adamlar jilet gibi giyinmişler , öyle ki tek bakışta anladım bu adamların kıyafetleri benim ev kiramdan daha çok.
mehmet abi farketmedi beni , bişeyler anlatıyordu heyecanlı heyecanlı.
günaydın mehmet abi dedim yanından geçerken , sonra "aa kick , gelsene sen bi buraya"
o seslenme cidden fark yaratacaktı beyler.
çok şey değişecekti.
aralarından boyu 1.90 , orta kilolu , siyah takım elbiseli bi adamı gösterdi.
"bu bey , fabrikanın sahibi. son zamanlarda fabrikada büyüme gösterdi. bundada senin etkin çok. şuan yaşın daha çok genç , anlayabileceğini sanmıyorum ama sana burda gerçek anlamda kariyer imkanı sunmak istiyoruz."
"anlamadım ben abi?"
"alacağın ücret artacak."
"napmam lazım abi"
"bişey yapmana gerek yok , sadece haber vermek için çağırdım seni. umarım hep bizimle olursun , çok genç ve değerli bi arkadaşımızsın."
"teşekkürler abi çok sağol"
sonra bana gözucuyla hadi gibtir git bakışı attı , bende anladım tabi işime döndüm.
uyku sersemiyle anlamamıştım amk.
kariyer neydi amk
alacağım para artacaktı , heralde iyi bişey
sevindim , mutlu oldum.
normalde bu ilk terfiyem değildi.
ama o terfiyeyi çok farklı kılacak olay yaşandı o gün.
konteynırı boşalttık , artık bende pek bi hamallık yapmıyorum , sadece şunu alın şuraya yerleştirin diyorum arada da bi kaç koli mal taşıyorum.
mehmet abi geldi yanıma , " bu akşam kutlamamız lazım bunu , hadi yine iyisin lan kerenacı"
sırıttım biraz , sonra " akşam 9'da alırım seni" dedi , garipsedim amk.
ben mehmet abiye evimi söylememiştim ki.
nasıl buldu hala bilmiyorum ve merak ediyorum , ama saat 9'da geldi evime.
anneme falan haber vermiştim tabi , çıktık dışarı.
beyoğluna gittik , oturduk bi mekana.
yaktı sigarasını , bana da uzattı sonra.
aldım bi dal , sonra da ağzımda beklettim sigarayı yaksın diye.
çakmağı masasından sürükledi önüme doğru , " al kendin yak pekekent" diyerek.
aldım yaktım , işte o gün sigaraya başladım.
anasını gibeyim , milletin patronu sigarayı görünce kızar , benimki beni sigaraya başlatıyor.
mehmet abi patrondan fazlasıydı benim için , arkadaşımdı aynı zamanda.
konuşmaya başladı.

bende ne mi yaptım?
o an yapacağım her hareket beni ya o tak çukuruna tekrar düşürürdü ya da çıkartırdı
size ne anlatacağım , nasıl anlatacağım bilmiyorum
sadece 1 günümü anlatayım , belki o zaman anlarsınız
saat 5'de kalktım. 5:45 civarı hazır bir şekilde atölyeme yola çıktım
6'da ordaydım. mesai 7:30'da başlardı ancak ben 6'dan çalışmaya başlar , elemanlara malzeme hazırlar ve işlerini hızlandırmak için yardımcı olurdum. 1.30 saat kadar çalıştıktan sonra muhasabedeki kızdan ( şaka gibi amk , adını bilmiyorum. ) dünün raporunu isterdim.
oturur üretimi hızlandırmak için fikir yürütürdüm. saat 8:30'a doğru atölyemden çıkar , firmaları incelemeye giderdim. stoklarını takip eder , piyasadaki stok sorunu çıkmasını beklerdim. tüm firmaların stoklarını yaptıkları satış sonrası kayıtlarından bi arkadaşım sayesinde öğrenebiliyordum. tabi ki bu arkadaşım ebru beyler , firmaları her denetlemeye gittiğinde bana stoklar hakkında aşşağı yukarı rakamlar verirdi. firmaları da inceledikten sonra saat 12'ye geldiğinde ise eski müşterilerimi tek tek ziyaret ederdim. her gün farklı 2'sini ziyaret ederdim , bi kahvelerini içer muhabbet ederdim. dediğim gibi bu konuda gerçekten yetenekliyimdir , azcık dil dökmeden sonra onları ürün almaya ikna edebilirdim. akşam 5'e kadar öyle devam ederdim. atölyenin mesaisi saat 7'de biterdi. ben müşterilerimle işimi bitirir bitirmez yaklaşık gece 1'e kadar çalışırdım. köpek gibi hemde. 10-15 kişinin tüm gün çıkaramadığı işleri çıkarırdım. saat 1'i gösterdiği zaman atölyeye kilitler , gider yatardım. tabi ona yatmak deniyorsa amk , zaten 4 saat sonra yine kalkacaksın.
böyle tam 2 yılım geçti beyler. o arada ufak atölye dediğim yer koskacaman fabrika oldu amk.
o arayı anlatırım istek gelirse ama çok sıkıcıydı , dediğim rutinle devam ettim.
artık intikam zamanıydı.
2 yıl boyunca stoklarını gözledim beyler. kimse yanlış hareket yapmadı. 2 yıl boyunca.
ta ki temmuzun ortasında 3-4 tane salak firma aynı anda stoklarını bitirinceye kadar.
o an sipariş verseler bile 3 aya anca gelirdi malzemeleri , farkındaydım.
ama bitene kadar beklemezlerdi siparişi , onun da farkındaydım.
pazartesi günü başladım beyler. pazar gününe kadar ziyaret edebildiğim kadar piyasadan adam ziyaret ettim. zamanında küçümsedikleri atölyemin eline bakar olmuşlardı. tabi bende durur muyum , bunlara baya sağlam geçirdim. öyle böyle değil hemde.
şimdinin parasıyla düşünüyorum da bunlar sırf diğer firmaların gerisini düşmeyelim diye
benden yaklaşık olarak 450.000 lira değerindeki malzemeyi tamı tdıbına 3 milyon türk lirasına aldılar amk. kendi kendime dedim ki artık ben bu piyasanın krtik adamıyım.
3 milyonla gidip beni atan patronumun fabrikasını aldım , kendisini de muhasabe bölümüne yerleştirdim amk.
incide 3-4 aydır dolaşıyorum , böyle bi ayar görmedim daha önce.
daha bitmedi , devam edicem.

uğur abinin yanına gittim
kapıda satılık tabelası asılıydı
sordum uğur abiye direk
"bu aralar piyasa çok durgun be kick , yapacak işimiz kalmadı. bende satmak zorundayım. kurtulabildiğim her yükten kurtuldum , ama başka seçenek bırakmadı bu dıbına kodumun piyasası bana."
o zaman sordum ben de , alıcı olarak değil de arkadaş olarak
"ne kadara bırakıyosun abi"
"400.000'e bırakıyorum herşeyi" (şimdinin parası)
biraz daha lafladık
işlerimi falan sordu , ama cevabı zaten biliyordu
taktığım saat onun işyerindeki elemanlara aylık diye dağıtılıyordu
bende artık müsaade istedim , çıktım
eve gittim , uzandım
düşünüyorum günü , ertesi gün ne yapacağımı falan
birden bir mesaj geldi
"iki yıl geçti * " diye
sen kimsin dıbına kodumun diye cevaplardım ama birden aklıma geldi
içimden güzel bir hasgibtir çektim
bana yüz vermeyen kız neden bana mesaj attı
bende aynısını ona yapmak istedim
"2 yıl sonra görüşürüz * " diye mesaj attım
sonra düşünmeye başladım
ulan bigün bişey olsa
hiç param varmıydı diye
şimdinin parasıyla 30.000 falan param vardı kıyıda köşede
onun da sebebi o kadar büyük bir fabrikada çalışıp gecekondu türevi taktan bir evde kalmam ve masrafım olmamasıydı
ev almak hiç aklıma gelmemişti , tabi gelmez amk
bundan bikaç yıl önce dilencilik yapıyordum
artık para biriktirme zamanıydı
hayatıma azcık renk katmam lazımdı
ertesi gün gittim işe
patrondan komisyonlu çalışmak istedim
%3 komisyon teklif etti , bende 2 kelime edip %5'e çıkardım
artık benim ilgilendiğim konteynırlardan satılan ve benim adımı veren her müşterinin satışından %5 cebime girecekti
eğer normal şekilde devam etseydi satışlar , %5 benim maaşımın yarısı bile etmezdi
eşşek gibi çalışmaya başladım
müşterilere öyle iyi davrandım , ilgi gösterdim ki arkadaşlarım bile olmuştu
kafama koymuştum , hayatım renklenecekti
o zamanlar evle başlayan rüya kimbilir neyle sonlanacaktı
ilk ay şirketin satışlarında ciddi manada patlama oldu beyler
hani grafik falan çizerler ya , ordaki ok bildiğin göğe çıkıyordu amk
artık kendimi nasıl zorladıysam
çok iyi hatırlıyorum , bigün müşterim beni tatile davet etmişti
öyle bi ilişki kimsede görmedim benden başka
bu yeteneğimdi benim , insanlarla çok iyi anlaşıp hemen bişeyler satmak benim uzmanlık alanımdı
ilk ay normalde aldığım paranın 2 katını aldım
sonra mehmet abiyle buluştuk , ilk ayımı kutladık
3 bira falan içtim , gerisini hatırlamıyorum
ama mesaj atmıştım ebru'ya ertesi gün okuduğumda az çok neler olduğunu anladım
sarhoş olmuştum , ebruyla aramızda geçen konuşma şu
"ebru"
"???"
"senden hoşlanıyorum"
"???
haftasonu buluşalım mı
noldu??
uyudun mu???
???
"
sabah bu mesajları okuyunca hemen mesaj attım
"dün kendimde değildim , ama teklifin hala geçerliyse cumartesi boşum"
"tamam , saat 4'de x kafede buluşalım"
"tamam"
garibime giden şuydu
ben ondan hoşlanmıyordum , niye öyle bi mesaj atmıştım amk aradan kaç yıl geçmiş
ve cumartesi günü geldi
sabah erken saatten gidip saçıma başıma bi şekil verdirdim
sonra giyindim , beklemeye başladım
saat 3:30 civarı çıktım evden kafeye doğru
vardığımda buluşmaya 5 dakika vardı ama ordaydı o
el salladı
gittim yanına
"dün yazdığım şeyler için çok özü-"
"bende sana boş değilim"
vay amk
2 yıl geçmiş amk kızı , o zaman niye bana yüz vermedin
görüşürüz bile dememişti zamanında
konuştuk ayrıldık
sanki içimde ona karşı bişeyler hissetmiştim
ama eski güzelliği yoktu
ya da ben yeterince sarhoş değildim
sonraki 10 ay içerisinde kızla sevgili olmuştum artık , fabrikaya denetleme bahanesiyle geliyordu
buluşuyorduk haftasonları , seviyordum beyler
param da baya birikmişti
10'a katlamıştım paramı amk.
nasıl diye sorarsanız cevabını veremem
hayatta çok başarılı olanlar genelde geçmişte acı çekmiş ve zorluk yaşamış olanlardır
benim buna açıklamam yok , gerek de olduğunu sanmıyorum
saatlerimi geçirdiğim o sokaklara geri dönmeme imkan yoktu
değişmişti kick , kick bey olmuştu artık
300.000 lira benim için çok paraydı beyler
herkes için çok paraydı
o günü hiç unutmayacağım.
14.05.2007

pazar günüydü ama ben pazar günleri de çalışırdım
zorunluluktan değildi , müşterilerimle buluşurdum
onlarla dertleşir , yeri gelir bana tavsiyeler verirlerdi
müşterilerimle bağlantım kopmasın diye pazar günleri eziyet çekerdim
artan zamanlarda da ebruyla buluşurdum
hayatımın değiştiğini sanıyorsunuz
evet değişti ama en büyük an mehmet abinin benim yanıma geldiği an değildi
yanımdan gittiği andı
ve o gün gerçekleşecekti
eğer o gün farklı bi senaryo yaşansaydı şuanda olduğum yerlere asla gelemezdim belki de
hayallerim araba dan öteye gidemezdi
sadece eve 1-2 saat geç gelseydim
hayatım böyle olamazdı
müşterimle görüşmem bitti
ben ebruyla buluşurum diye seviniyordum
hemen anneme mesaj attım , geç gelirim ebruyla buluşcam diye
ebruyu aradım
geldi yanıma , ama ona gelen telefonla hemen ayrılmak zorunda kaldı
bi yakını trafik kazası geçirmiş
bende eve döneyim diye düşündüm
burda yaptığımı ayılık , belki de öküzlük olarak görebilirsiniz
ama ebrunun ailesiyle hiç yakınlığım yoktu
ve gelmemi de istememişti
yinede gitmem gerekirdi , biliyorum yüzüme vurmayın amk
ama iyiki gitmemişim
eve döndüm beyler
ilgimi sokağın önüne rastgele şekilde parkedilmiş range rover
plakayı okudum içimden
mehmet abinin arabasıydı bu
bizim evde ne işi vardı amk
ilk buluşmamızda beni evimden adres sormadan almıştı , altını çiziyorum
ondan sonra adresi söylemiştim o yüzden şaşırdığım konu orda olması değildi
neden orda olduğuydu
gittim kapının önüne
mehmet abinin ayakkabıları amk
anahtarı çevirdim ve manzara karşısında öldüm beyler
ciddi ciddi öldüm amk
kapının hemen önüne atılmış pantolon
geldiğimi belli etmeden
salonda kimse yoktu
mutfak boştu
aklımdan ne dua varsa okudum orda mehmet abiyi görmemek için
ama ordaydı
yatak odasındaydı
annemin üstündeydi
neler yapacağımı bilemedim
neler yapacağını değil aslında , mehmet abiyi nasıl öldürebileceğimi bilemedim
hemen aldım bunu
ağzını yüzünü iyice dağıttım
artık annem yapma diye ağlamaya başlamıştı
ben ise yere yatırıp tekmelemeye başlamıştım
yüzü kan içindeydi
çok kötü durumdaydı
eğer onu olduğu yerde bıraksam ölürdü büyük ihtimalle
kendini savunmaya falan da çalışmadı çünkü
sonra annemi odadan çıkardım
odaya kıyafetlerini fırlattım
2 dakika sonra içeri girdim aldım bunun arabasını
hastaneye zütürdüm
acilde beklemeye başladım
oturdum bi köşeye , ne yapacağımı düşünüyorum
hayatımı düzelten adam gibmişti bu sefer
sonra önüme bi kız oturdu
ağlıyordu beyler
kendi durumum ondan vahimdi ama yinede onu teselli etmem gerektiğini düşündüm
yanına oturdum, beni eliyle itti , gitmemi istedi
bulunduğu durumu daha da zora sokmak yakışmazdı
ayrıldım yanından , geçtim bi köşeye
çöktüm oraya
ağlamaya başladım
sonra gittim mehmet abinin yanına
niye abi diyorsun diye soracaksınız
hakkınızdır