atölyeye gittim bi yandan sevinçten uçup bi yandan korkarken.
belki de kurtarıcaktım annemi borçlardan.
7'de işten çıktım , eve geldiğimde annem ağlamıyordu , veya üzgün gözükmüyordu.
garip
sonraki aylar birbirini kovaladı beyler pek birşey anlatmama gerek yok, çalışıyordum 7-11 sonra öğlen atölyeye gidip 7'ye kadar orda çalışıyordum.
bu arada bu konteynır işini bana ayarlayan adamın adı mehmetmiş. birkaç hafta sonra öğrenmiştim şans eseri , her neyse.
aylar ayları kovaladı dediğim gibi , artık borç falan kalmamış , eski zavallı hayattım daha az zavallı olmaya başlamıştı.
aradan 5 yıl geçti. 16 yaşındayım (17 de olabilir) ve artık işimde uzman sayılırdım. fabrikadaki her bölümde çalışmışlığım vardı ve konteynırlarda dediğim gibi uzmandım.
aldığım para şimdinin asgari ücretinin biraz üzerindeydi çünkü tahmin edebilceğinizden çok daha fazla işe yardım ediyordum.
hayat yoksa normale mi dönüyordu amk?
şaşırdım ulan , normallik demekki böyle bişey.
param vardı , annemin düşünmesi gereken borçları da yoktu.
hayatta daha beni neler bekliyordu ki?
eve gittim uğur abinin yanından çıkıp , annem mutlu şekilde karşıladı beni.
bende nedenini sormadım , çünkü bilmek istemiyordum.
onu öyle görmek yetiyordu.
geçtim yatağıma , tavanı dikizliyorum mal mal.
düşündüm , benim kimim var diye.
kimsem yoktu lan .
annem vardı bitek.
uğur abim vardı , birde mehmet abim.
başka kimsem yoktu.
diğer herkesle muhabbetim isim sormaktan öteye gidememişti.
üzüldüm lan o an.
o anı hatırladıkça da üzülüyorum
kimsesizlik kadar kötü bişey yok
cebimde para vardı ama bu sefer de yanlızlık kederlendirmişti beni.
hay anasını gibeyim böyle kaderin dedim ve klagib şekilde 6:30 da kalktım.
gittim fabrikaya konteynır gelmiş , ama bi gariplik var.
mehmet abi orda , etrafında da bikaç kişi var.
adamlar jilet gibi giyinmişler , öyle ki tek bakışta anladım bu adamların kıyafetleri benim ev kiramdan daha çok.
mehmet abi farketmedi beni , bişeyler anlatıyordu heyecanlı heyecanlı.
günaydın mehmet abi dedim yanından geçerken , sonra "aa kick , gelsene sen bi buraya"
o seslenme cidden fark yaratacaktı beyler.
çok şey değişecekti.
aralarından boyu 1.90 , orta kilolu , siyah takım elbiseli bi adamı gösterdi.
"bu bey , fabrikanın sahibi. son zamanlarda fabrikada büyüme gösterdi. bundada senin etkin çok. şuan yaşın daha çok genç , anlayabileceğini sanmıyorum ama sana burda gerçek anlamda kariyer imkanı sunmak istiyoruz."
"anlamadım ben abi?"
"alacağın ücret artacak."
"napmam lazım abi"
"bişey yapmana gerek yok , sadece haber vermek için çağırdım seni. umarım hep bizimle olursun , çok genç ve değerli bi arkadaşımızsın."
"teşekkürler abi çok sağol"
sonra bana gözucuyla hadi gibtir git bakışı attı , bende anladım tabi işime döndüm.
uyku sersemiyle anlamamıştım amk.
kariyer neydi amk
alacağım para artacaktı , heralde iyi bişey
sevindim , mutlu oldum.
normalde bu ilk terfiyem değildi.
ama o terfiyeyi çok farklı kılacak olay yaşandı o gün.
konteynırı boşalttık , artık bende pek bi hamallık yapmıyorum , sadece şunu alın şuraya yerleştirin diyorum arada da bi kaç koli mal taşıyorum.
mehmet abi geldi yanıma , " bu akşam kutlamamız lazım bunu , hadi yine iyisin lan kerenacı"
sırıttım biraz , sonra " akşam 9'da alırım seni" dedi , garipsedim amk.
ben mehmet abiye evimi söylememiştim ki.
nasıl buldu hala bilmiyorum ve merak ediyorum , ama saat 9'da geldi evime.
anneme falan haber vermiştim tabi , çıktık dışarı.
beyoğluna gittik , oturduk bi mekana.
yaktı sigarasını , bana da uzattı sonra.
aldım bi dal , sonra da ağzımda beklettim sigarayı yaksın diye.
çakmağı masasından sürükledi önüme doğru , " al kendin yak pekekent" diyerek.
aldım yaktım , işte o gün sigaraya başladım.
anasını gibeyim , milletin patronu sigarayı görünce kızar , benimki beni sigaraya başlatıyor.
mehmet abi patrondan fazlasıydı benim için , arkadaşımdı aynı zamanda.
konuşmaya başladı.

unutmaya çalıştığınız bişeyi tekrar anlatmak insana koyuyormuş arkadaşlar.
biraz spoiler oldu farkındayım ama elleriniz çakmaklara gidecek , biliyordunuz zaten.
1.70 'in ne çok üstünde ne çok altında , tahminen 55-50 kilo , mavi gözlü , kumral bi kız.
ulan bu kızın mehmet abiyle ne ilişkisi var diye düşünüyorum.
ama o an tutuldum sanki kıza.
kız mutfağa doğru geçti beyler , bende acilen bi hamle yapmam lazım diye düşünüyorum.
bende hemen geçtim , su dolduruyordu kendine.
aldım bardağı elime yanına koydum , " bana da koyarmısın" dedim.
kız mı abaza ben anlamadım ki , birden sırıtmaya başladı.
beyin jetonlu tabi , biraz sürdü ama çözdüm.
bende gülmeye başladım.
farkında olmadan idare eder seviyede bi giriş yapmıştım.
bozmamam gerekirdi , elimi uzattım.
"ben kick"
"ben de ebru , memnun oldum"
"ben de"
artık kıza bunu söylerken nasıl baktıysam kız korktu falan heralde amk.
tekrar içeriye gitti.
bana da koymadan.
bende dıbına koyardım ama şimdilik kendime koymam gerek tarzında suyu doldurdum.
içerken düşünüyorum. nasıl bunu ileriye zütürebilirim diye.
hemen gittim içeri mehmet abiyi doğum günü çocuğu muamelesinin arasından çekiştirip aldım.
"bana ne dediğini hatırlıyor musun " dedim kıza bakarak.
"haha , ulan kick. tamam tamam , şu zırvalık bitsin konuşuruz.
sen şimdi git tekele çaktırmadan. -elini cebine zütürdü , zütürürken bende yok bunlar benden tarzında bi işaret yaptım- bize kafana göre bişeyler al."
çıktım dışarıya , tekel arıyorum.
kulenin etrafına gittim artık , buldum bi tekel
birebir hatırlamam mümkün değil ama rahat bi 10 tane almışımdır diye hatırlıyorum.
adam artık 3 poşede koymuştu onu hatırlıyorum siz düşünün.
eve doğru geçerken anneme mesaj attım , belki mehmet abide kalırım diye.
binaya geldim , tam merdivenlerden çıkarken ebruyu gördüm.
artık ben poşetleri nereme sokacağımı bilemedim.
normalde 2 tane bira olsa inanın gram saklamazdım
hatta 3.'nün parasını verir git kap kendine gel yukarı derdim
ama şimdi 3 poşet ağzına kadar bira dolu dıbına koyum
demesin alkolik mi bu ayı diye
ben aklımdan bu düşünceleri geçirirken
"selam" dedi
"selam " diyebildim
biraz izledim onu
güzelliğini anlatacak kelimeler bulamıyorum , ya benden yazar olmaz ya da o kızdan hayat hikayeme başrol
sonra bu konuşma burda bitmemeli diye hemen konuya atladım
"nereye gidiyorsun , daha çok erken" ( saat yaklaşık 1:30)
-gülümsedi , sonra esnedi değişik bişeyler yaptı işte amk-
ama çok tatlıydı. esnerken bile çok tatlıydı lan
yok ben gitsem iyi olur dedi.
peki , görüşürüz dedim
o görüşürüz demek yerine iyi geceler demeyi tercih etti
görüşmek istemiyor demekki kız
takılı kaldığım merdivenleri ayrı bi hüzünle çıktım
kızla daha 2 cümle konuşmuştuk ama ne bileyim üzülmüştüm
keşke orda bitseydi amk , üstelemeseydim.
çıktım eve , girdim içeri
artık 2 kişi kalmıştı
2'side erkekti , şaşırmadığım bir şekilde
sonra bunlar arkadaşmış , biri kalkalım artık burak hadi dedi , ikiside kalktı gittiler
başbaşa kaldım mehmet abimle
seslendim nerdesin diye , mutfağa gel dedi.
küllükte sayamadığım kadar izmarit , artık odanın doğasına yerleşmiş sigara kokusu karşıladı beni.
elimdeki poşetleri azcık havaya kaldırıp kafamla gösterir gibi yaptım
oda " oha dıbına koyum kick , o ne öyle. bizi komaya mı sokucan" dedi
açtım iki şişe , koydum önüne
oturdum yanına
şişeyi yarısına kadar diktim
o ise yarısına kadar yavaş yavaş içti
sonra birden dikti
ben tecrübesizliğimden dolayı biraz rahatsız olmuştum , ama mehmet abiye ayak uydurmak lazımdı.
anlat kızı dedim
adı ebru , fabrikaya gelen iş güvenlik memurunun kızı , babası tam bir gavat. kendisi arkadaşımdır ama yürüttüğü rüşvetlerle hayal gibi bi yaşam sürüyor."
dedim kendi kendime unut o kızı
o kız için bmw'ye binmek , pahalı saat takıp , takım elbise giymem lazım
sonra belki de bana umut vermek amacıyla belki cidden " bazen babasıyla fabrikaları dolaşır , sonuçta kızlar babasına düşkün biliyosun" dedi.
babasından mı yürüyeyim mehmet abi diye soracaktım amk , az kalmıştı
asıl umut ışığım geldi sonra
"haftaya salı gelicek büyük ihtimalle , normalde tarihleri belli olmaz ama hep o sıralarda gelir."
ulan dedim yoksa
o kızı birdaha mı görecektim
sonra mehmet abi bana umut veriyor diye düşündüm.
3. biramdan sonrasını hatırlamıyorum ama , bişeyi hatırlıyorum.
o gece mehmet abi sarhoş sarhoş birini aradı baya hararetli bişeyler konuştu sonra kapattı.
inanın , yıl olmuş 2016 hala bilmiyorum ne konuştu orda. sorduğumda hep geçiştirirdi.
arkadaşlar mehmet abiyi hatırladıkça kötü oldum , bana bi müsaade , geri gelicem.

ertesi gün mehmet abinin alarmı ikimizi de uyandırdı. hemen üstüme başımı düzelttikten sonra mehmet abiyle fabrikaya gittik.
günlerden cumaydı , bi değişiklik vardı.
herkes kask falan takmış , ulan inşaattamı çalışıyoruz amk
iş güvenlik memuru gelmiş
bunlar da şirin gözükmeye çalışıyor işte
ama artık ben amele falan değildim amk. kariyerim vardı lan benim.
gittim hemen konteynıra talimatlar falan veriyorum
sonra içeriye geçtim montaj bölümünde yardımcı oluyorum falan.
mehmet abi ofisine çekilmiş , tüttürüyor yine
normalde yasak olduğu için pek içmezdi , bi derdi vardı ve nolduğunu biliyordum zaten
yarasını deşmek yakışmazdı şimdi , işime döndüm
sonra patronun ofisine gitmem lazımdı
konteynırdan bilmediğimiz çeşit koliler çıkmıştı ve benimde bunun hakkında bilgi almam lazımdı
gittim yanına patronun , söyledim kolileri , o da birazdan gelip kontrol edeceğini söyledi .
tam ofisten çıkarken , gel otur biraz dedi
hayırdır , ne tak yedim diye düşünürken söze girdi direk
"ehliyetin var mı senin"
"yok alpaslan bey , yaşım daha tutmuyor."
"araba sürmeyi biliyor musun peki"
mehmet abi bana arabasını bikaç kez vermişti , biliyodum az çok
"çok iyi olmasam da biliyorum"
"tamam o zaman , sana bi adres vericem , oraya gidip fabrikanın adını söyleyeceksin , sonra sana bikaç koli kırık dökük mal verecekler , onları al buraya getir , sonra da müşteri hizmetlerine bırak
-
ha bu arada , araba daha yeni , dikkatli kullan bak"
dedi ve anahtarı elime verdi beyler
endişeliydim amk , basit bi işti ama daha yaşım küçüktü , ehliyetim yoktu
verdiği adres çok yakındı , yürüyerek max 1 saat , arabayla 10 dakika bile değil
işi hallettim , pek bi aksiyon olmadı
müşteri hizmetlerindeki hüseyin reiz bana bi fiş verdi
"al bunu alpaslan bey'in ofisine bırak , imzalattır sonra pembe kısmı kopar al."
"tamam abi sorun yok"
gittim ofise , kapıyı tıklattım.
daha içeri gir sesini duymadan içeri daldım direk.
gözlerim elimdeki fişde ,
"alpaslan bey , bunları size getirmemi istedi müşteri hizmetleri" dedim ve tak.
o kız karşımda beyler
yanında tahminimce 1.65 den boyu taş çatlasa 3 cm fazla olacak yaşlı saçlarına ak düşmüş sakallı bi adam.
şaşırdım , sonra alpaslan bey'e baktım.
"tamam masama bırak , çıkabilirsin"
bıraktım masasına , çıktım tabi
ama aklım kızda yine
kot pantolon ve beyaz tişört giymişti
spor ayakkabıları vardı , zamanına göre çok pahalı ve fiyakalı
hafif bi makyaj yapmıştı
boynunda ise kar kristali midir ne gibim ise onun şeklinin kolyesi vardı
küpe takmışmıydı bilmiyorum , saçlarından göremedim
çıktım ofisden, konteynıra gittim
yine talimatlar falan filan bi gibler yapmaya çalışıyorum
"demek burda çalışıosun"
dıbına bile koyuyorum diyesim geldi içimden ama yapamadım
arkamı döndüm , kız karşımda
"karşılaşabileceğimizi beklemiyodum" dedim gülerek
"ben de öyle , nasıl gidiyor işler"
süper amk. bombastik seviyede. daha reşit olmadan bi fabrikanın MVP'si haline gelmişim
"idare eder"
biraz lafladık sonra , 5 dakikaya geliyorum diyerek lavaboya gitti bu
bende az pekekent değilmişim , konteynırın arasına bi yere fırlattım telefonumu
geldi bu az bi zaman sonra , dedim ki seslice " annemi arayım ben neyse"
telefonu bulamama taklidim , sonraki hasgibtir tepkim ve e ne tak yicem ben refleksim ile eminim beyaz perdeye yansısa kesin oscar'a aday gösterilirdim
kızdan istedim telefonumu , aradım kendimi
buldum konteynırın arasından , çok teşekkür ederim dedim
rica etti , gibtir oldu gitti sonra
o günden sonra ne ben aradım , ne o aradı
tek bir mesaj bile atmadım
nedenini bilemiyorum
2 yıl geçti üzerinden
o 2 yıl süresince çok değiştim beyler
anlayabileceğiniz dereceden bi değişme değil bu
zamanında dilencilik yapan o çocuk
şimdi lüks saatler takıyor , pahalı kıyafetler giyiyor falan
hatta birkaç yıl geçse , belki araba bile alır
belki
o 2 yılda tek hatırladığım birkaç tek gecelik ilişki ve en uzun süren 7 aylık burcuyla olan ilişkim
benden iyi birini bulmuştu , artık yedek kulubesindeydim ben
belki de atak yapmadım diyedir , belki de çok defansif oynamışımdır
belki de sadece onu kaybetmek istememişimdir
kim bilir
aradan geçen 2 yılda ehliyetimi de aldım.
artık fabrikadan çıkıp da uğraşıyordum.
eskisi kadar olmasa da arada dost niyetine uğur abinin yanına gidiyordum
ordaki mevzuyu atlamışım farketmeden , ama yine bi özet geçeyim
uğur abi benim fabrikada çalıştığımı duyunca bozuldu baya bi
sonra işten çıkmamı istedi benim , bende o kadar yılın hatrına kendi isteğimle çıktım
neden öyle bozuldu anlamadım
her neyse
bigün yine uğur abinin yanına gittim