Hiç bir zaman sevilmedim. Aşk nedir nasıl bir şeydir bilmiyorum, babamdan hiç sevgi görmedim.Pek güzel bir hayat geçirdiğimi söyleyemem. Tabi annesini öldüren bir çocuk nasıl güzel bir hayat geçirebilir. Doğarken bile istenmedim şu dünyada, bana dar geldi bu hayat, annemin rahminden çok daha da dar. Nereye dönsem, diğer tarafa dönmek zorunda kalıyorum.5 yaşımda babamdan şiddetli darbeler almaya başladım. Sırf nefes aldığım için dövüyordu. Haklıydı, nefes almam her zaman suç olmalı, okula başladığım zamanlarda babam bana haftalık 2 lira veriyor. Evden okula yürüyerek gidip gelmek zorunda kalıyordum. Maddi durumumuz iyi olmasına rağmen yırtık ve küçük elbiseler giymek zorunda kalıyorum. Yeni bir elbise ne zaman aldım hiç hatırlamıyorum. Kapıcının çocuğunun, eski elbiselerini giyiyordum.

Okulda da aynı muameleyi görmeye başlamıştım. Zaten ne olmasını bekliyordum ki,sevgiyi arama ihtiyacı buluyordum her zaman, sadece bir kızdan gördüm o sevgiyi o da...

Sabahın köründe ders işlenmesi ayrı bir konu, soğuk hava ayrı bir konuydu. Gerçi tek üşüyen bendim, üstümdekiler yırtıktı. Hoca bize matematik anlatırken teneffüs zili son noktayı koydu. Bütün sınıf dışarı oyun oynamaya giderken ben kafamı sıraya koyup, öyle nedensiz bir şekilde bekliyordum.Ne bir düşünce,ne uyku vardı. Kafamı sadece sıraya koymuştum,o kadar yorulmuştum ki kafamı kaldıracak kadar gücüm yoktu. Sonra biri beni sopayla dürtmeye başladı.
-Bu burada ne yapıyor? Dedi bir kız
-Boşver ya yabancının teki uzaklaş çok kirli, baksana sümüğü de akıyor. Dedi yanındaki arkadaşı
Normalde kırılırım fakat artık bu laflara alıştım. Sümüğüm harbi akıyor mu amq? Her neyse kafamı tekrar sıraya koydum ve hayallere daldım. Annem ile el ele parka gidiyorduk,ve bana seni çok seviyorum diyordu. Bende tam ona sevdiğimi söyleyecektim ki,öğretmen başımın ucunda uyan diye bağırdı. Korkudan altıma sıçtım, kafamı kaldırdığımda kafama vurdu birde, krdş ne yapıyon aq kafama geldi.
-Uyuma yeri mi lan burası!
Değildi de neden böyle bağırma ihtiyacı duydu ki? Hem ben neden kendi kendime konuşuyorum aq?

4 YIL SONRA

-Yeni lise yıl döneminiz hayırlı uğurlu olsun
Bele okulun içine soxam, ulan okulda kız yok dıbına koyam.Ben şimdi Hüseyin'i mi gibeceğim lan! Böyle müdürün de amk, törende ses baya bir arttı müdür kendi sesini bile duyamayınca
-Oradan konuşmak kolay kolaysa kürsüye çıkın burada konuşun!
Ulan fırsat bu fırsat, koşarak çıktım kürsüye müdür, bana tip tip bakmaya başladı. Aldım elime mikrofonu
-Hüseyin, akşam bizim eve gelsene!
Bu arada Hüseyin diye birini de tanımıyorum amk. Müdür kafama vurdu geri aldı mikrofonu, benide sınıf sırasına geri yolladı oçe yeni sınıfıma girdim. Etraf tak kokuyordu, bütün sınıf bildiğin tak kokuyordu.Bir yere geçtim tabi ki en arka köşeye, sınıf da benden korktuğunu fark ettim amq,iki güne benle dalga geçmeye başlarlar. Herkes kendi yerlerini seçti, hoca da geldikten sonra kendinizi tanıtmaya başladık. Anne,baba sorunu işte, sıra bana geldiğinde tuvalete gitmeyi istedim. Hocada anladı durumu git dedi.2 dakika sonra geri geldim.
-Adım ayşe babam gavat annem huur
-Benim adım Emir, bana huur evladı derler.
Böyle değiştirince daha da bi gerçekçi oluyor. Sonra sıra bir kıza geldi
-Adım Elif, babam doktor, annem avukat büyüyünce pgibolog olmak istiyorum, dedi.Pgibolog olacağım cümlesi gerçekten, ilgi çekiciydi. Acaba beni düzeltir mi?

Fatma:Sur ver şu tokamı!
Ben:Ulan huur önüme sur döktün. Gömleğimin anasını gibtin.
Fatma:Şu gömleğinden mi bahsediyorsun! dedi,ve etrafımda dönmeye başladı.
Fatma:Hep aynı elbiselerle geliyorsun sur,hep bu yırtık pantolon ve bu yırtık gömlek.Ne zaman düzgün bir şey giyeceksin? Tıpkı sokak dilencisi gibisin, kimse seni sevmiyor fakat yine de okulda eğleniyorsun. Delisin sen deli!
Bunları söylerken bütün sınıf bizi dinliyordu. Etrafımızda bir daire oluşturdular,
Fatma:Ailen veli toplantısına hiç gelmedi. Seni bir gram bile sevmedikleri belli
Kalbime çok kötü bir şekilde saplandı bu laf, göz yaşlarım doldu. Tıpkı bir çocuk gibi, kızın anasını gibmek isterdim fakat doğru söylüyordu. Elimi sıktım, yüzüm kıpkırmızı olmuştu. Etrafıma baktığımda Elif'in de burada olduğunu fark ettim. Hayatımda hiç bu kadar utanmamıştım. Sınıftan hızlı adımlarla çıktım. Okuldan kaçtım, sonra nereye mi gittim dersiniz? Annemin mezarına

Annemin mezarına gittiğimde bir tane gül vardı üstünde, babam koymuş herhalde. Hiç sevmiyorum adamı fakat ikimizinde ortak acı bir noktamız var. Hiç yüzünü göremediğim birinin mezarındayım,ama bütün dünyadan çok seviyorum. Oturdum mezarın yanına konuşmaya başladım.
-Biliyor musun anne, senin yüzünü sadece 4 kez görebildim. Babam bütün fotoğraflarını benden saklıyor. Yeni biriyle de evlenecekmiş yakın zaman da,bende yeni öğrendim.Ona rağmen yaşamaya çalışıyorum fakat olmuyor. Kendi kendime eğlenmeme bile izin vermiyorlar, şimdi ben burada sana her şeyden şikayet ediyorum.Bir kaç dakika sonra yine eski halime döneceğim, burada ağlasam, yalvarsam yine bir şey değişmeyecek hep aynı ben olacağım.Bir gün patlayacağım diye korkuyorum,

Uzun bir süre konuştum. Karşılık gelmese bile konuşmaya devam ediyorum.
-Anne bana bir kere dokunsan şu dünyada ,bir kere saçımı okşasan
Bir el hissettim, omuzum da arkamı döndüğümde Elif'i gördüm.

Elif:Ne yapıyorsun bakalım burada?
Ben:Sana ne,hem senin burada ne işin var?
Elif:Seni takip ettim, açıkçası çok üzüldüm. Senin için
Ben:Üzülmen bir şeyi değiştirmez.
Elif:Ama ders verir.Her neyse birlikte dua etsek olmaz mı?
Ben:O... olur
El-fatiha okuduktan sonra,
Elif:Şu yakınlarda kafeye gidelim.
Ben:Param yok
Elif:Bende var hadi gidelim
Ben:Kimseye bir şey ısmarlatmam
Elif:Pff,o zaman gel parka gidelim.
Ben:Neden?
Elif:Biraz konuşuruz, canım sıkılıyordu zaten
içim de öfke, sevinç,heyecan karışımı bir duygu vardı. Gerçekten kuvvetliydi, parka geldiğimizde cebimdeki 5 lirayla şeker(lolipop),kola aldım.iki bardakta aldım ve oturduk bir yerde
Elif:Niye aldın,ben alırdım.
Ben:Uzatma, aldık işte
Elif:Bankta oturmayalım, çimen daha da iyi olur
Ben:Neden, gerizekalı mısın?
Elif:Lütfen
Ben:Ulan zütüm çim lekesi olursa sen yıkarsın amk, zaten başka elbisem de yok.
Elif:Ştt,küfür etme
Çime oturduk, cebinden telefonu çıkardı.
Elif:Bak, Fatma varya sana laf eden
Ben:Ne olmuş o huurya
Elif:ifşası artık her yerde var.
Ben:Nasıl bir ifşa
Elif:Ya ağzımı bozma şimdi,al bak
Telefonu bana uzattı, kızın memeleri balon gibiymiş amk.Çekmediği yeri kalmamış huurnun
Ben:Sende yüklemişsin telefona
Elif:Zaten ben dağıttım.

Kıza bak mq,
Ben:Sende baya bi malzeme var herhalde
Elif:Bütün kızlarda var bunlar ben sadece diğer erkeklere de verdim.Ne de olsa en çok onlara lazım değil mi?
Bak hele,bu kız bizim ağzımıza sıçar aga
Elif:Biraz insan olmayı öğrenseymiş o da
Ben:Ee şimdi sana bir şey yapmazlar mı?
Elif:Yiyorsa yapsın,
Ben:Korkmaya başladım senden,
Elif:Öyle deme ya,senin telefonun var mı?
Ben:S3 mini var
Elif:S3 mini candır, neyse numaralarımızı paylaşalım o zaman
Kız çıkardı vurdu çimene, meğersem erkekmiş. Dersem olmaz kız telefonunu çıkardı Iphone 7 numarasını verdi bende aldım.
Elif:Benim dershanem var zaten yeterince geç kaldım. Hadi görüşürüz,
Ben:Görüşürüz
Parktan yürüyerek uzaklaştı, bende öyle mal gibi kaldım. Sanırım ilk defa kızla konuştuğum için ya da ilk defa bir insanla kendimi garip hissettim.Eve yürüyerek gittim, kapıyı açtığımda babam içki içiyordu.Eve keşke gelmeseydim

Baba:Sur gel bakayım!
Ben:Yok baba ben kaçar hadi by
Baba:Gel lan!
Adam ağzıma sıçacak, fakat böyle bir emire karşı gelemezdim.
Baba:O kız kim bakayım?
Tüylerim birden diken diken oldu. Bizi ne zaman gördü bu
Ben:Okuldan bir kız
Baba:Onunla bir daha konuşma
Ani bir sinir bastı,o an babamın boğazına yapışabilirdim. Hayatım da ilk defa bir insanla konuşuyordum, fakat babam buna engel oluyordu.
Ben:Buna sen karar veremezsin, istediğim kişiyle konuşurum.
Babamın göz bebekleri büyüdü. Gülmeye başladı,
Baba:Büyümüşsün de babana karşı geliyorsun,(yakamdan tuttu kendine çekti.)
Baba:Sen zarar olarak doğdun, hiç bir zaman bir değerin olmayacak. Anneni öldürdü sen,sen bir katilden de ötesin,sen kimseye ye yaklaşmaman lazım.O kişi zarar görür,hem ben senin için uzak dur demiyorum.O kıza zarar vereceğini biliyorum,o kız için diyorum. Tabi eğer kız huurysa sıkıntı değil
Bir anlığına başım döndü ve sonra babama bir yumruk geçirdim. Sersemledi,sonra tekme attım. Yere düştü, üstüne çıktım. Bütün gücümle vurmaya başladım, bütün hıncımı, nefretimi,üzüntümü o yumruklarla dışarıya veriyordum.Bir kaç dakika yumrukladıktan sonra, babam zar zor konuşmaya başladı.
Baba:iş... işte gördün mü se... sen sadece zararsın
Ne yapıyordum ki ben? adamın dediğini doğruya mı çıkarmaya çalışıyordum. Babamın üstünden kalktım ve koşarak evden çıktım.

iyi de şimdi nereye gidecektim? Havada soğukmuş mq,zütüm dondu. Zaten yırtık pırtık pantalon ile dolaşıyoruz. Umarım zütüm gözükmüyordur. Adım muallakye dönsün istemiyorum. Sokaklarda boş boş dolaşacağıma parka gideyim daha da iyi olur dedim. Parka geldiğimde tinerciler birbirlerini gibiyordu,her yer tinerci ile doluydu aq.Gerçi bende tinerci tipi var gibi,yok lan o kadar değil.Bir banka geçtim, orada oturmaya başladım. Sanki birini bekliyorum fakat beklediğim kimse yoktu. Elif'i arasam nasıl olur? dakikan mı var amk,hem kız senden bayar be oğlum.Ee ne yapacağız derken, ilerde bir kaç suri suri gördüm.Bi hayli kalabalıklardı, yanıma geldiler.
Suri1:Para! diyip ayağıma tekme attı.
Ben:Param falan yok
Suri2:Para vereceksin!
Ben:Escortsunuzda sizimi gibtim ne parası huur evladı
Suri1 nickli arkadaş kafama yumruğu yapıştırdı. Diğerleri de üzerime atladılar.Bu sefer onlar beni gibmeye başladı.Çok feci bir şekilde dayak yedikten sonra bıraktılar, bende öyle mal gibi kaldım.

Ağzım yüzüm kan içindeydi,zar zor ayağa kalktım. Sonra yürümeye başladım, ilerledim,ilerledim derken, önüme Fatma ve arkadaşları geldi. Yaklaşık 6-7 kişilerdi, ulan bu tesadüf olabilir mi sence, Fatma'da beni fark edince bana doğru gelmeye başladılar.O huurdan korkmuyorum da yandakiler beni gibecek galiba,
Fatma:Oo sur, dayak yemişsiz ne oldu babanı yine mi kızdırdın
Arkadan biri de telefonla video çektiğini fark ettim. Umursamadan geçmeye çalıştım fakat yanındaki müşterisi beni kolluya geçmemi engelledi
Ben:Uğraşmayın benimle işim var gücüm var.
Fatma:Ne oldu yine annenin mezarında ağlayacak mısın?
Yine aynısını yapıyorlar, sabrımı ölçme, eğer bir şey demezsem onursuz, dersem de dayak yiyeceğim gerçi şuana kadar hiç dayak yemeden korkmadım.Yok lan altıma sıçarım fakat bu ayrı bir durum. Gittim kıza kafa attım, kızın feleği şaştı amk diğerleri de üstüme atladı yine, aklıma kütük geldi amk. Ulan zaten suriler ağzıma sıçtı birde siz gelin, derken sanırım bir kaç kemik kırıldı herhalde,bir de videoya çekiyor huur evlatları. işte o an ne kadar ezik olduğumu anladım.Hep dayan yiyen aşağılanan kişi olacaktım.Şuanlık...

Ağzımı yüzümü gibtikleri zaman, Fatma zar zor ayağa kalkmıştı.O da tekme attı bir kaç kere ulan amın evladı. Surilerden dayak yedik, müşterilerinden dayak yedik sen tekme atmasaydın olmazdı zaten demi? Tekmeleri yedikten sonra videonun karşısına geçip
Fatma:O koruduğun çocuğu bak ne hale getirdim. Bana bulaşmayacaktın kızım dedi ve videoyu kapattı. Kulağıma bir şey söylemek için eğildiğini fark ettim.
Fatma:Hiç bir zaman bir adam olamayacaksın,hep böyle yerlerde sürüneceksin ve gerçek arkadaşların olmayacak, dedikten sonra arkadaşlarıyla beraber oradan uzaklaştı.Ben yerde öylece kaldım, düşünecek halim bile yoktu. Kafam çok feci bir şekilde ağrıyordu sırtımı yere verdim. Kollarımı batı-doğuya doğru uzattım ve öyle beklemeye başladım. Neyi bekliyordum bilmiyorum. Annemin geri gelmesini mi? Bu acıların bitmesini mi? Elif'in buraya gelmesini mi? Hiç biri olmayacaktı fakat öyle kalmaya devam ettim. Yoldan biri geçse öldüğümü zannederdi, zaten öyleyim yaşayan ölü

Beyler bayanlar başlığı şukularsanız kaç kişi olduğunuz belli olur, moralim yükselir ve yazma isteğim artar

(bkz: 20surdiyenveled)

Bir kaç dakika geçti, hala aynı pozisyonda duruyordum. Hareket edecek halim yoktu. Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başlıyordu. Uykum mu vardı ki? Bu kadar dayaktan sonra biraz garip olurdu. Kız sesini duymaya başlamıştım, yavaş yavaş ses artıyor. Sanırım sur diye bağırıyor, ağlamaklı bir ses ile ve yakın bir zamanda Elif olduğunu anladım. Zaten başka kim olabilir? Fatma olacak hali yok. Elif yanıma geldiğimde ağlıyordu.
Elif:Sur çok özür dilerim ben sade...
Ben:Sus
Gökyüzüne odaklanmıştım, Elif'in yüzüne bakmak istemiyordum. Babamın dediği haklıydı galiba ben zarardan başka bir şey değilim. Zarar her zaman etrafımdakilere zarar veriyor. Birine dokunmak istesem yanıp tutuşuyor.Ve ortada sadece külü kalıyor.

Elif'in şaşırmış olduğunu düşünüyordum hiç sesini çıkarmadan gözünü bana diktiğini hissedebiliyorum.
Ben:Elif
Elif:He,efendim sur
Ben:Dayak yediğim için üzüldüm mü?
Elif:Bu nasıl bir soru tabi ki üzüldüm.
Ben:Sana zarar verdim yani
Elif:Saçmalama ne alakası var.
Ben:Benimle sadece acıdığın için arkadaş oldun değil mi?
Elif:Tabi ki hayır
Gökyüzüne bakarken yüzümü Elif'e çevirdim. Gözlerim dayaktan dolayı pek iyi göremese bile kızın gözlerine odaklandım.O kadar ağlamış ki gözü kıpkırmızı olmuş, sonra gözlerimi geri gökyüzüne çevirdim
Ben:Yalan
Elif:Gel hastaneye gidelim, konuşuruz
Ben:Bana yardım etmek istiyor musun?
Elif:Evet istiyorum
Ben:O zaman git
Derin bir sessizlik kapladı etrafı, titremelerim bütün vücudumda kan gibi her tarafa dağılmıştı. Göz yaşımı zar zor tutuyordum. Elif bir şey demeden ayağa kalkıp gitti. Benim gözlerim hala gökyüzündeydi, eğer gerçekten yardım etmek istiyorsa gitmesi lazım, çünkü onun hayatı benim gibi ezik ile doldurulmamalı, onun hayatı benim hayatım

Yine tek başımaydım, doğduğumdan beri. Elif gitme diye bağırasım var fakat yapamam,bu hayatta tek başıma ilerlemeliyim. Ezilen olmalıyım, sokağın sessizliğini dinlemek beni birazcık da olsa moralimi düzeltiyordu. Yavaş yavaş ayağa kalktım, ağrıyı hissetmiyordum fakat bütün vücudum titriyor. Vücudum bile bunlara dayanamaz hale gelmiş, durduk yere gülmeye başladım. Fatma'ya kafa attığım sahne aklıma geldi. Gülmem gittikçe artıyor, artıyor,artıyor. Yürümeye başladım, gülme yerine artık kahkahaya döndü. Hayatımda hiç bu kadar güldüğümü hatırlamıyorum. Dışarıdan biri görse deli zanneder. Belki öyleyimdir, belkide deliye dönmüşümdür. Kahkahalarım o kadar arttı ki artık zar zor yürümeye başladım. Sokaklar bomboştu, balkondan izleyen teyzelerin gözleri benim üzerimdeydi.En sonunda ellerimi dizlerimin üzerine koydum. Kendime geldim, aklıma birden Elif ile yaşadığımız o tatsız olay geldi. Ağlamaya başladım, ağlamam kuvvetlendi ve hüngür hüngür ağlamaya başladım. Annesini kaybeden çocuk gibi zaten öyleydim. Kaldırıma oturup dizlerimi kendime çektim ve ağlamayı sürdürdüm. Sokaktakilerin beni deli olarak düşündüklerinden en ufak şüphem yoktu Ee ne olmuş yani? Onlar sadece izliyor, hiç bir şey yapmıyor. Tıpkı içimdeki mutluluk gibi

insanın en çok korktuğu şeylerden biri yalnızlıktır.Siz ağlarken yanınızda kimse olmaması gibi,bir kişi vardı sadece onu da elimin tersiyle ittim. Ağlamaya devam ederken biri saçlarımla oynamaya başladı. Kafamı kaldırdığımda yine Elif vardı.
Elif:Bu küçük çocuk neye ağlıyor bakalım
Ben:Sen gitmedin mi?
Elif:Gidermiş gibi yaptım.Bu halde seni yalnız bırakacak kadar salak değilim ya
Ben:...
Elif:Kalacak yerin yok gibi
Ben:Ben başımın çaresine bakarım.
Elif:Yok öyle,gel bizim evde kal bu günlüğüne sonra ne yapıyorsan yap, madem beni istemiyorsun
Ben:istememek ile alakası yok.
Elif:Niye o zaman bana böyle davranıyorsun?
Ben:iyiliğin için
Elif gülmeye başladı,
Elif:Sen mikrop musun? Ne kadar saçma konuşuyorsun, kafana fazla darbe almışsın sanırım
Küçük bir gülümseme ile konuyu kapattık. Elif'in evine doğru yürümeye başladık.

Ben:Benim gibi biriyle neden iletişim kurmak istiyorsun?
Elif:O kadar şey yaşamana rağmen, hiç bir zaman kötü yola düşmedin. Katil,tecavüzcü, hırsız olmadın açıkçası ben senin yaşadıklarını yaşasam şu anda intihar ederdim.
Ben:Üzülsem mi sevinsem mi bilemedim
Elif:Bir de çok tatlısın
bam bam bam bam
Ben:Sende çok güzelsin
Gözlerim bir yandan Elif'e bakmak istiyor, diğer bir yandan utanıyor bakamıyordum.Bir banka oturduk, gecenin bilmem kaçında hemen üstümüzde sokak lambası benim elim ayağım titriyordu. Sevdiğin birisine açılmakta ne kadar zormuş
Elif:Bence sen çok güzel şeyler yaşayacaksın
Ben:Öyle mi? dedim yumuşak bir tebessüm ile
Elif:Artık bu tür şeyleri yaşamayacağına eminim bak görürsün
Ben pek emin değilim
Ben:Ben öyle sanmıyorum.
Elif:Neden?
Ben:Tıpkı bir ateş gibiyim kime yaklaşsam kül ediyorum.
Elif:Kesinlikle katılmıyorum,sen benim hayatımda önemli bir yere sahipsin
Ben:Nasıl yani
Elif:Komiksin, zekisin,yakışıklısın ve en önemlisi çok iyisin
Ben:Ben senin hakkında ne söyleyeceğimi bilemiyorum
Elif:Nasıl ya bak... derken ellerimi Elif'in kollarından tuttum. Kendime çevirdim ve o ağzımdan çıkan tek doğru şeyi söyledim.
Ben:Seni seviyorum.
Yine ani bir sessizlik...

Vücut hareketlerinin hepsi yalan söyleyebilir. Fakat gözler asla, bende içimdeki duygularımı aktarmak isterken gözlerine bakıyordum.O kadar güzeldi ki,kalbim artık dayanamayacaktı.O kadar hızlı atıyordu ki,Elif'in de bana karşı aynı duyguları beslediğinden emindim.Öylece bakakaldı.Bir kaç saniyeliğine kendine geldi,
Elif:Bende seni seviyorum
işte bütün olay bitmişti. Kendimi bütün o kötü olaylardan arınılmış hissediyordum. Artık beni sevgiyle besleyen biri vardı şu dünyada, hayatta ilk defa yaşama isteği doğmuştu.Öyle kaldık, beynim artık çalışmıyor bütün kontrolü kalbim almıştı sanki
Elif:Ee şimdi?
Ben:Ne şimdi
Elif:Ne olduk şimdi
Ben:Sen koy ismini
Elif:Sevgili mi?
Ben:Sanırım evet,
Elif ani bir hızla bana sarıldı. Bende gözlerimi kapattım, Elif'te kapattı sanırım.Bir kaç dakika geçtikten sonra gözümü açtığımda bize doğru gelen biri vardı.Bir adam, yavaş yavaş yüzü belli oluyordu. Sinirden yüzü neredeyse patlamaya yakın bir yüz,bu babam...

Evet, belki de bütün hayatım böyle geçecektir.Hep bir sıkıntı ya da bir sorun olması, mutlu muyum? aşık mıyım? heyecanlı mıyım? Sorun değil, mutsuzluk hemen ardında, babamın hızlı adımlarla bana doğru geldiğini görüyordum. Biraz sarhoştu, fakat yürüyüşü yine hızlıydı.
Ben:Elif,sen burada bekle, dedim ve sarılmayı bıraktık.
Elif:Ne? Sur nereye?
Bende hızlı adımlarla babama doğru ilerlemeye başladım. Aramızdaki mesafe kapandığı zaman ikimizde durduk.
Baba:Bana yumruk atarsın he
Ben:O sinirden dolayı, özür dilerim.
Baba:Senin özür dilemeni kabul edecek kadar acınası değilim, dedi ve yakama yapıştı.
Elif arkadan bağırmaya başladı.
Ben:Bana ne yaparsan yap, sana karşılık vermeyeceğim. Etraftakilerime zarar vermediğimi gösterebilirim.
Baba:Öylemi, dedi ve boğazımı sıkmaya başladı. Bütün gücüyle sıkıyordu, diğer eliyle iterek sırtımı duvara verdi.
Baba:Senin doğmaman lazımdı. Senin doğman başlı başına hata
Gözlerim kapanmaya başlıyordu. Karşılık vermeye çalışıyordum fakat boşta kalan bir yeri göremiyordum. Sesler gittikçe azalıyor, Elif'in sesi de azalıyordu. Derken birden babam bıraktı, yere düştüm ve boğazımdaki yanmayı iliklerime kadar hissettim.

Ellerimle boğazımı tutuyor, nefes almakta güçlük çekiyordum.Öksürmeler ardı ardına geliyordu. Gözlerim yerinden çıkacak gibiydi, bulanık görüyordum. insafa geldi herhalde diye düşünürken yavaş yavaş gözlerimin bulanıklığı gitmesiyle, gerçeği görmeye başlamıştım. Babam bu sefer Elif'in boğazını sıkmaya başlamış, işte o an.En çok sinirlendiğim andı, bütün salgı bezlerim tavan yapmıştı. Ağzımdan salyalar akmaya başlamıştı, etrafa baktığımda bir tane çubuk görmüştüm. Hızlı bir şekilde onu aldım, bütün gücümle babamın sırtına sapladım. Babam Elif'in boğazını sıkmayı bıraktı. Yavaş yavaş bana dönmeye başladı, gözlerimin içine baktı.
Baba:Sen... sen etraftakilere zarar veriyorsun sadece ba... bak gördün mü? Sen şeytansın, dedi.
sonra yere yığıldı. Ağzımdan salyalar akıyordu hala, bütün hayatımda ki sevgisizliği mi babamın üzerine kusmuştum. Beni 1 gram sevmeyen babama, Elif'e döndüğümde bana korku ile bakıyordu.Öyle bir korku ki,sanki bir katil ile baş başa kalmış gibi gerçi zaten öyleydi.