Elif'in şaşırmış olduğunu düşünüyordum hiç sesini çıkarmadan gözünü bana diktiğini hissedebiliyorum.
Ben:Elif
Elif:He,efendim sur
Ben:Dayak yediğim için üzüldüm mü?
Elif:Bu nasıl bir soru tabi ki üzüldüm.
Ben:Sana zarar verdim yani
Elif:Saçmalama ne alakası var.
Ben:Benimle sadece acıdığın için arkadaş oldun değil mi?
Elif:Tabi ki hayır
Gökyüzüne bakarken yüzümü Elif'e çevirdim. Gözlerim dayaktan dolayı pek iyi göremese bile kızın gözlerine odaklandım.O kadar ağlamış ki gözü kıpkırmızı olmuş, sonra gözlerimi geri gökyüzüne çevirdim
Ben:Yalan
Elif:Gel hastaneye gidelim, konuşuruz
Ben:Bana yardım etmek istiyor musun?
Elif:Evet istiyorum
Ben:O zaman git
Derin bir sessizlik kapladı etrafı, titremelerim bütün vücudumda kan gibi her tarafa dağılmıştı. Göz yaşımı zar zor tutuyordum. Elif bir şey demeden ayağa kalkıp gitti. Benim gözlerim hala gökyüzündeydi, eğer gerçekten yardım etmek istiyorsa gitmesi lazım, çünkü onun hayatı benim gibi ezik ile doldurulmamalı, onun hayatı benim hayatım

Rezerve

Rezerullah

Rezzz 14

yea saran hikaye bayilirim

Rezervasyon çok güzel gidiyo devam devam

Rez aq rez agliyordum az daha

Az seri yaz ya

Acıdım aq

giriş yapmadan entry okuyordum ne zamandır sana yazmak için geldim panpa. Nick sana gelsin 😳

seri yaz panpa

Yine tek başımaydım, doğduğumdan beri. Elif gitme diye bağırasım var fakat yapamam,bu hayatta tek başıma ilerlemeliyim. Ezilen olmalıyım, sokağın sessizliğini dinlemek beni birazcık da olsa moralimi düzeltiyordu. Yavaş yavaş ayağa kalktım, ağrıyı hissetmiyordum fakat bütün vücudum titriyor. Vücudum bile bunlara dayanamaz hale gelmiş, durduk yere gülmeye başladım. Fatma'ya kafa attığım sahne aklıma geldi. Gülmem gittikçe artıyor, artıyor,artıyor. Yürümeye başladım, gülme yerine artık kahkahaya döndü. Hayatımda hiç bu kadar güldüğümü hatırlamıyorum. Dışarıdan biri görse deli zanneder. Belki öyleyimdir, belkide deliye dönmüşümdür. Kahkahalarım o kadar arttı ki artık zar zor yürümeye başladım. Sokaklar bomboştu, balkondan izleyen teyzelerin gözleri benim üzerimdeydi.En sonunda ellerimi dizlerimin üzerine koydum. Kendime geldim, aklıma birden Elif ile yaşadığımız o tatsız olay geldi. Ağlamaya başladım, ağlamam kuvvetlendi ve hüngür hüngür ağlamaya başladım. Annesini kaybeden çocuk gibi zaten öyleydim. Kaldırıma oturup dizlerimi kendime çektim ve ağlamayı sürdürdüm. Sokaktakilerin beni deli olarak düşündüklerinden en ufak şüphem yoktu Ee ne olmuş yani? Onlar sadece izliyor, hiç bir şey yapmıyor. Tıpkı içimdeki mutluluk gibi

Rezerved

rez bekliyoruz

insanın en çok korktuğu şeylerden biri yalnızlıktır.Siz ağlarken yanınızda kimse olmaması gibi,bir kişi vardı sadece onu da elimin tersiyle ittim. Ağlamaya devam ederken biri saçlarımla oynamaya başladı. Kafamı kaldırdığımda yine Elif vardı.
Elif:Bu küçük çocuk neye ağlıyor bakalım
Ben:Sen gitmedin mi?
Elif:Gidermiş gibi yaptım.Bu halde seni yalnız bırakacak kadar salak değilim ya
Ben:...
Elif:Kalacak yerin yok gibi
Ben:Ben başımın çaresine bakarım.
Elif:Yok öyle,gel bizim evde kal bu günlüğüne sonra ne yapıyorsan yap, madem beni istemiyorsun
Ben:istememek ile alakası yok.
Elif:Niye o zaman bana böyle davranıyorsun?
Ben:iyiliğin için
Elif gülmeye başladı,
Elif:Sen mikrop musun? Ne kadar saçma konuşuyorsun, kafana fazla darbe almışsın sanırım
Küçük bir gülümseme ile konuyu kapattık. Elif'in evine doğru yürümeye başladık.

pREZERVEtif
orostopan evladı

Eğer hayal gücünden yazdıysan aq eğer gerçekse bu anlattıkların Allah yardım etsin

Rezervasyon

Okicama

iyiymiş seri devam