ulan üniversite bitti

koskoca üniversite... şuan zil zurna sarhosum zor yazıyorum amk. kaç yıl oldu nasılda alışmıştım amk ama o anasını gibtiğim zamanı öyle hızlı geçtiki... bugun o evimimdeki eşyalarımı tplarken o kadar koyduki... kapıdan dışarı çıktığımda ayaklarım yürümek istemiyodu... ulan insanın dostlarından ayrılması birdaha asla aynı evde aynı yemeği paylaşamıcağını bilmesi ne kadar zor... ister gibleyin ister giblemeyn ben kendim konusurum kendim dinlerim... ne kadar dolu dolu yaşasamda bitti amk öyle acıtıyıyok canımı öyle bi ayrılık acısı ne kelimeler anlatabilir içimi nede bir şarkı... hani koparda gidr ya içinden bişeyler kanar ya için işte öyleyim şuan... hayat korkutmuyo aslında beni ama yalnızlık korkutan... herzaman benden önce gelirdi panpalarım önce onlar... şimdi mesafeler var arada zaman geldi aynı yatağı paylaştık zaman geldi aç kaldık... an geldi alacaklılardan kaçtık, an geldi sırt sırta verip birbirizmiz için hiç düşünmeden dövüştük canımız pahasına ama bitti be canım çok yanıyo... keşke elimde olsada o kum saatindeki akan zamanı geriye döndürebilsem...

kapanmaz bu yara panpalar açlığı sefaleti varlığı ykluğulu sıcağı soğuğu beraber geçirdik yeri geldi canımızı emanet ettik ama buraya kadarış şmdi hayatla kucaklaşıcaz her ne kadar hazır görünmeye çalışsamda şu lanet olası hayata karşı bir yanım ekgib hep...

@8 ne yazdığımı okuyup düzeltcek kadar kafam yerinde amcık
@7 çalışıcaz gibe gibe sistemin yen kölesi olucazda bu ekgibliği ne dindirir ki amk

yine sabah oluyor yine ben bir sabaha daha merhaba dedim uykusuz bir gece yine yen bir muammaya doğru bir yolculuk nedir ki şu hayat denen şaçmalaık safi acı ve çile değilmi. ne getirdiki bu hayat bize hayallerden başka hangi hayali yakaladık. hangi mutluluğa sahibizki daha yaşamak için neye ihtiyacımız varki keşke versem şuan aldığım nefesi sonkezde sıyrılsam şu ızdırabımdan