Rez alıyorum editlerim

devam et

Yazpanpa okuyorum

Areo panpam yazdıysa okunur... rez.

E hadi da?

Kıza nasıl şaklabanlıklar yapıyorum bir görseniz. Benim olması için dünyaları veririm. Ama ben öyle teklif felan edemem kimseye. Tarzım değil, karambole getiririm hep, biraz da şeytan tüğü var dersek yalan olmaz sanırsam. Ben buna gitar kursu veriyorum işte hafif hafif bakmalar, gözlerine odaklanmalar, durup durup gülümsemeler var bende. Mal gibiyim, bildiğin aşık oldum. Kelebekler içimde uçuşmuyor, adeta grup sex yapıyorlar.
Kursu da üniversitenin kültür merkezinde veriyorum. Boş toplantı odaları felan oluyor, diyorum ordaki güvenliğe giriyorum. Bikaç öğrencim var, sıkıntı çıkarmıyorlar. Neyse, kurs bitti gitarları topladık, çıkıyoruz. Bu gitarı sırtına almış önümden yürüyor. Biraz koşar adımla yanına gittim elini tuttum bir anda. Yüzü direk bana döndü ağzı açık bir şekilde, ben ise onun tarafına hiç bakmadım. Kafamı kaldırmadan gidiyorum. Bu ise şaşırmış ama tek kelime etmeden bana bakıyor. Biraz yürüdükten sonra durdu, ellerimizi kaldırdı bu ne dedi bana. O zaman döndüm ona, ne anladıysan o dedim. Ben birşey anlamadım ama bu işten dedi, ben de anlamadım, aşk dediğin anlaşılacak birşey değil galiba dedim, elini aldım kalbimin üstüne koydum, sustum, baktık böyle salak salak birbirimize sırıttık, hiçbir şey demeden yürümeye devam ettik.
Böylece başlamış olduk işte.

Gel zaman git zaman, yurttan 8'de çıkıp gece 10'a kadar beraberiz hergün. Sürekli yanyanayız. Yalnız ben hayatında hiç insan sallamayan bir tipimdir. Giyimmiş kuşammış luymuş buymuş umurumda olmaz. Bizim bu kız da biraz kraliyet üyesi gibi takılıyor. Sürekli bana etraftan bakıyorlar, düzgün dur, şöyle hareketler yapma, az daha düzgün giyinsene felan deyip duruyor. Yemek yerken bile öyle elimi sokmayacakmışım felan. Neyse diyorum, yüzüne bakıyorum, güzelliğini görünce tekrar içim eriyor aynen devam ediyorum.

Müge anlı hanımefendiyi aklıma getiren isimdir sevgili dostum. Kendisine selam olsun.

Aradan 1 yıl felan geçti, ben mühendisliğe o iibf'ne geçti tabi. Ben artık hergün bunun yurdundakiler ve bölümündekilerin dedikodusunu dinler oldum. insanların giysileriyle, hareketleriyle, elinde olmayan şeyleriyle dalga geçiyordu. Tabii biraz da bana laf sokup duruyor şunu şöyle yap bunu böyle yap diye. Ya sabır çekiyorum.
Artık yüzüne bakınca o kadar da güzel gelmiyor.
Böyle yanımızda güle oynaya çiftler geçiyor ulan biz niye böyle değiliz diyorum. Konuştum bir çok kez, anlattım bazı şeyleri, anlar gibi yaptı, tamam dedi ertesi gün oldu bir baktım sanki dün hiç öyle 3 saat konuşmamışız. Neyse dedim bi daha anlattım kavga dövüş, gene anladım dedi ertesi gün gene aynı. Sanki her 24 saatte bir hafızası siliniyor. Hayat enerjim iyice çekildi zaten, beni ben olarak değil de aklındaki ekselanslarına çevirmeye çalışıyor da ben o değilim, olamam da. Hergün esprileri havada uçuşan ben, artık gülümseyemez olmuşum 1.5 sene sonunda. O ilk günlerdeki neşemden eser yok. Hatta bir kaç kez beni o kadar sinirlendirdi ki, tansiyon felan kalmadı, göz möz karardı bende, sendeledim bi kaç kere. Ama seviyorum işte naparsın. Aşk mı? Aşığım herhalde ama sevdiğim kesin ya seviyorum, baksana bi, bundan güzel kız yok etrafta, melek gibi...

Çıktığın bir insan nasıl böyle edepte takılabilir ki sana
Direk orda sallıyacaktın

Bir süre sonra anladım ki kafa kalıp. gram birşey anlamıyor, anlamak da istemiyor, anlamış gibi yapıp bi de taşak geçiyor insanla. Tamam bayaa bir uzun süredir çıkıyoruz ama insanlar bu sürede daha çok bağlanırken biz birbirimize kafa atcak durumdayız ama gene de beraberiz. Çünkü müge güzel kız yani. Bırakmak işime gelmiyor. Sanki ondan ayrılsam daha iyisini bulamayacam, ömrüm boyunca bir daha hiçbir kız müge gibi güzel olmayacak diye düşünüyorum o sıra. Biz o kadar sevgiliyiz ama öyle bir yanyana durmaya başladık ki bizim bölümden bie eleman geldi yanıma okuldayken ders arasında, geçen yanında bi kız gördüm kanka çıktığı var mı onun, yoksa ben talibim dedi. Ne diyeceğimi şaşırdım, ulan malak onun sevgilisi benim dedim. Yok artık dedi, o kız kim sen kim dıbına koyim taşak mı geçiyon dedi, giberim seni uzaklaş burdan dedim üzerine doğru yürüdüm bi dayılaşma felan oldu ayırdı etraftakiler. Zaten bunun iibf den de böyle dalyaraklar mesaj atıp duruyor, bir yerlerden buna mektuplar, yurda çiçekler çikolatalar valla bıkkınlık geldi. Biraz da öyle bir inat başladı bende. Güzel kız ya, kimseye vermem ben bunu, benim zaten.
Ama Allah var yukarda, bir kere olsun başka birine merhaba dediğini bile duymadım. Diyecek olsa bile hep bana söyledi, şu şu dedi, hep okuluna çağırıp kantinde elimi tuttu, dersine bile soktu beni herkes görsün diye, hatta ben güveneyim diye sınıfındaki birkaç elemanla tanıştırdı beni, sevmediğin varsa konuşmayayım dedi, aynı sınıfta olunca mecbur kalabiliyoruz not, ders mevzuuna dedi ama senden önemli değil dedi.
Ulan dedim bir insan beni hem bu kadar değerli hem de bu kadar değersiz aynı anda nasıl hissettirebiliyor? Kafam bi milyon.

Neyse gel zaman git zaman biz artık karı koca gibi olduk. Ama pek de iyi anlaşamayanlar var ya, koca hergün kahveye gider kadın da komşulara dedikoduya. Anca akşam yatarlar işte beraber sabah kalkarlar aynen devam. Tam da öyle bir çiftiz. ikimizde de artık tamam, yapcak bişi yok ömrü bunla geçircez kafası var, bi bağlılık var ama bıkkınlık da var.
ilişkinin 2. yılına yaklaştık. Bunun doğumgünü var 2-3 ay sonra. Memur çocuğuyuz, pek param olduğu söylenemez. Haaa şu kısmı nasıl atladım bak, bu hanfendi öyle her yerde yemez, lüks restorant sever, Ben sırf bunla oturabilmek için 2 tane kredi kartı batırdım ünide, peder ağzıma sıçtı ağzıma sonradan öderken. cebimde 5 kuruş para yok, hatuna triliçe söylüyoruz. Yıl 2006 mk, o zamanlar triliçeyi sadece zenginler biliyor. Bizimkinin de durumu var, bizden kat kat iyiler yani. Zengin sayılırlar.
Neyse, konu bu değil. Doğumgününe saat alayım dedim ama şimdi bizimki öyle ucuz şeyleri takmaz, sevmez, istemez. işte 2-3 ay önceden ben saat bakar gibi yapıyorum çaktırmadan buna da aa sende şuna baksana kız saati felan diyorum koluna yakışıyor mu bakıyorum. Bir sürü saat denettirdim buna. En çok 2 saat beğendim. Swatch ve nike markasında bunlar. ince narin bir kız, swatch biraz kaba kaldı, nike ise ince güzel bişeydi, nasıl yakıştı koluna, böyle takı gibi oldu. Dedim tamam, ben bu nike ı alayım. Mağazaya yanımda müge yokken gittim, kapora bıraktım saatin 4de biri kadar, dedim tamdıbını getirecem ama 2 ayı bulur, para biriktirecem dedim adama, tamamdır ne demek dedi saati ayırdı bir köşeye.

Gün geldi çattı, bizimkinin doğumgünü...
Ben aylarca para biriktirip saati almışım, nasıl mutluyum, nasıl umutluyum çok beğeneceğine. Neyse doğumgününü kutladık, arkadaşları felan da var ben kutuyu verdim açtı, şöyle zoraki bir gülümseme attı, teşekkürler dedi kısık sesle, sonra arkadaşlarına dönüp konuşmaya başladı.
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Kıpkırmızı oldum. Ulan dedim ben ne için uğraşıyorum tavıra bak dedim. O anki duygumu size anlatamam. Hayalkırıklığı, utanma, üzüntü, vazgeçiş, umutsuzluk hepsi bir arada kombo yaptı bana. Belki 1 sene önce yapsa çok da sallamazdım ama arada yaptıklarıyle bu son damlaydı sanırım.
Artık yüzüne bile bakmak istemiyorum.

Akşama kadar suratım asık tabii. Zoraki konuşuyorum felan, ne oldu felan diyor karnım ağrıyor biraz ya geçer felan dedim geçiştirdim ama artık istemiyorum mügeyi. istemiyorum ama onsuzluğu unutmuşum. O olmadan ne yapcam onu da bilmiyorum. Gün böyle benim somurtmamla bitti.
Akşam dağıldık yurtlara, ben hiç mesaj atmadım, bizimki attı napıyorsun diye. Biraz geciktirdim cevap veresim bile gelmedi de sonra dedim neyse, iyi işte oturuyoruz dedim. Ben sana birşey söylicem dedi, buyur tabii dedim, bu saat benim içime sinmedi ben bunu takmam, ben swatch u beğenmiştim dedi...
Sustum, cevap bile yazmadım...
3-5 trip mesajı geldi 1-2 arama...
Hiçbirine cevap vermedim...
Öyle sinirliyim ki hareket edemiyorum. Edersem yeri göğü yıkacak gibiyim...

Artık arıyor beni mesaj atıyor sadece cevap yazıyorum. Çağırıyor, hastayım yorgunum diyorum. umurumda değil artık.
O sıra babamlar geldi üniye, abimden 1-2 kez mügeyi aramıştım yaz tatilinde abim numarayı kaydetmiş, mügeyi çağırmışlar benden önce. Bizimkiler şurdayız oraya gel dediler bi gittim müge annemin yanında oturuyor.
Lan siz ne yapıyorsunuz amacınız ne lan diye bağırmak geldi bizimkilere içimden ama tabii peder var, züt yemedi gittim ben de oturdum ama mügenin çapraz karşısına. Yüzüne bile bakmıyorum. Annem mügeye bayıldı ki ne bayıldı. Alalım zütürelim modunda. Sonra zorla beni çağırdı bilmem ne yanyana otutturdu, ikimizin de elini tuttu birbirine birleştirdi, ben çekecektim ama o benden önce çekti.
Tribine soktuğum dedim içimden.
Sonra bizimkiler gitti ama bizim aradaki buz erimedi. Mügeden yana eridi ama saat dediği anda susturuyorum, konuyu açmıyorum, açtırtmıyorum. Hatta beni sinirlendirdiği hiçbir konuyu açtırtmıyorum. Eski benliğime dönmeye başladım. Ben diyorum tavuk döner yicem, ben yemem diyor hanfendi, yemezsen ne yiyeceksen onu ye gidip diyorum, şöyle davranma yanımda diyor, davranmayan birini bul o zaman bu kadar süre alışmadıysan ben napayım diyorum, arıyor, mesaj atıyor dönmüyorum. iyice tam bir vazgeçiş.
O sıra bir eleman varmış onların ordan onla tanış demiş amcası ısrarla, hemşehrisiniz demiş birbirinize sahip çıkın diye, gitmem lazım dedi, iyi git dedim, sen de geleceksin dedi bağırdı, bayaa bi sinirlendi, iyi geleyim dedim, kavga etmeye mecalim bile yok.
Neyse elemanı gördüm tıknaz kel bişi. Konuştuk felan iyi hoş tamam dedim görüşürüz.
Aradan 2 hafta felan geçti artık buluşmuyoruz bile. Günde 1-2 mesajlaşırsak iyi. Sonra bana yazmış, areo, artık bensiz yaşıyorsun beni hiç merak bile etmiyorsun, ben yazmazsam yazmıyorsun bile, resmen unutuyorsun beni demiş. Yani dedim ne yapalım konu hakkında? Ben ara vermek istiyorum dedi. Ara vermek istiyorsun öyle mi dedim? Ara vermek? Ordan bakınca gavat gibi mi duruyorum? Sana ömrünün sonuna kadar ara dedim. Bir daha ne ara ne sor, hadi eyvallah.

Aslında gavat kelimesini sözgelimi kullandım. yani ara verenler hep başkasıyla bi dener olmazsa geri gelir mantığım olduğundan. Meğersem bizimkini yakalamışım yanlışlıkla. O hemşehrisi var ya, hemşehri hemşehrisini gurbette giber mantığıyla kızın 2 senedir benle çıktığını bile bile kıza yavşamış. Ben de boşlayınca bizim kız ona kaymaya başlamış zannımca.
1-2 gün geçince aradan kendisi mesaj atıp söyledi bunu. Sanırım ben bir yerden öğrendim felan zannetti itiraf etti güya. Dedim la bi gibtirgit ne tak yersen ye bana birşey açıklama.
O güne kadar gururundan dağları delen hatun yeni çıktığım öğrenci evinin kapısına dayandı. Ev arkadaşımla konuştu bilmem ne, yok dedim abi görmek istemiyorum, gönder şunu yok abi bi baksan içerde oturuyor, lan dedim yolla şunu, ya bi gel bi konuş felan derken bir hışımla odamdan çıktım salona girdim, müge taka baksam daha az midem bulanır, suratını görmek istemiyorum, bir daha gelmek buraya dedim.
Bizim gururlu da ağladı akpıyı vurdu çıktı gitti.
Sanki o an 2 yıldır üzerimde 2 ton yük taşıyormuşum gibi yük bir kalktı, nasıl hafifim, nasıl mutluyum, nasıl umutluyum, neşe saçıyorum her yere neşe sıçıyorum bildiğin.

1-2 hafta sonra ise bu sefer klagib erkek yoksunluğu oldu bende. Bir üzülme geldi, özlem geldi. Mesaj attım son bi kere konuşalım diye, kabul etti. Gittim yurdunun önüne, beni görünce ağladı, sarıldı, ben de sarıldım. Birşeyler diyorum ama duymuyor beni, sürekli ağlıyor. ben gitmek zorundayım dedi kaçarak gitti. Sonra yazdı ben o elemanın elini tuttum areo, olmaz artık diye.
Sonra üzüldüm ama bi rahatlama da geldi, artık istesem de olmazdı. Nefsime ben dur diyememiştim ama biliyorum ki aldatılmak nefsime çok güzel dur derdi. Sırf güzelliği yüzünden bağlandığım bu kızdan bağım kopmuştu çat diye. ipler yanmıştı o an. O mesajına cevap vermedim, o da bir daha yazmadı zaten.
Öylece bitti...
Bir daha da hiçbir kıza sırf güzel diye yanaşamadım, bir kız ne kadar güzel olursa olsun ona aşk gözüyle bakamadım. Hep müge aklıma geldi o makyajları görünce, ojeli eller, süslü süslü giyinmeler, lüks takılmalar felan...
Hatta bazen midemi bile kaldırdığı oldu, dayanamadığım tipler oldu. Artık güzellik benim gözümde bi avantaj değil, dezavantaj oldu.
O saatten sonra anladım ki vücut denilen bu madde sadece bir kaporta.
Yoluna bile gitmeyen bir arabaya ağırlığınca altın vermekti benimkisi sırf tipi güzel diye.
Onu anladım.
Hayatımın 2 yılına mal olsa da, o kadar kötü şeyler yaşasak da teşekkürü bir borç bilirim kendisine. Sayesinde karakterim ekleminden çıkmış bir kol gibi sallanırken kütürt diye girdi yerine. Biraz acı verdi ama değdi...

Rezerve

Rezimizi alalım