Bu toplumda sessiz sakin efendi çocuklar her zaman kaybetmeye mahkumdur. Bendemi öyleydim ? Evet öyleydim efendiydim. Herkesin taktir ettiği ama benim utandığım bir şeydi bu efendilik. Çevredeki kızların gözü hep serserilerdeydi efendilere bakmazdı onlar. Hem haklıydılar kim naspınki gençliğin baharında sessiz sakin takılmayı. Eğlenmek isterler gülmek isterler biraz aksiyon isterler sonuçta ergenler.O dönemin kızlarını hatırlıyorsunuz değil mi ? Yaptıkları kaşarlıkları marifet sanıp gururlanan tiplerdi onlar . Ergenlik dönemimde bir seçim yapmam gerekiyordu. Ya efendiliğimi ön plana çıkarıp sessiz sakin bir çocuk olacaktım yada bende çevremdeki insanlara ayak uyduracaktım. Kararımı serseri olmaktan yana kullandım.

Edit: Hikaye bitmiştir arkadaşlar.

Kararım o yöndeydi ama yapamadım. Onların yaptıklarını kendime yakıştıramadım. Onların hızına yetişemedim. Üstümde aile baskısı vardı. 15 yaşımda olmama rağmen akşam ezanından önce evde olmam gerekirdi. Maddi durumumuz pek iyi değildi. Sadece bir apartmanın 4. katında bir evimiz vardı tek mal varlığımız buydu. Babam bir fabrikada kaynak ustası olarak çalışırdı. Annem ev hanımıydı burnu havadaydı. Babası yani dedem çok varlıklıydı. Bir sevda uğruna babasının istememesine rağmen babamla evlenmiş. Babam çok yakışıklı adamdır. Annemde çok güzel sonuçta sosyete. Babam doğulu annem batılı. Kuşak çatışması oluyor arada ama pek önemsemiyorlar. Babam çok çağdaştır. Herneyse her akşam ezandan önce evde olmam gerekirdi.Her akşam yemekte beraber olmamız gerekirdi. Bu duruma çok kızardım çocuk değildim sonuçta diye sitem ederdim. Ama şimdi pişmanım keşke eskiye dönebilsek babam tekrar aramızda olsa her akşam işten gelip yorgun olmasına rağmen kız kardeşim ve benle ilgilense yemek sofrasında espriler yapıp bizi güldürse.

Okulda varlığım yokluğum belli değildi. Öylemi olması gerekiyordu diye sorgulardım kendi içimde. Sınıfın binleri sınıftaki bütün kızları zütürürken benim böyle sınıfta mı oturmam gerekiyordu. Derslerimde iyi değildi zaten. Neden böyleydi acaba ? Kafamı vermediğimden miydi ? Hayır kafam ermiyordu bu konulara. istek yoktu içimde. Böyle geçti gitti günler.ilk Lisenin 1. sınıfının ilk dönemi bitmişti. Gene mi … Evet evet gene düşük notlar. Çıktım gittim kafam bir dünya zaten bir ton düşünce var aklımda . Ne hesap verecektim ben şimdi babama ? Sırf biz okuyalım diye sabahlara kadar mesai yapıp gözünün kaynak alışına aldırış etmeden çalışan adama ne diyeceğim ben ? Yolda kuzenlerimi gördüm 2 erkek kuzenlerimi. Almışlar gene takdirleri benden 1 üst sınıf büyüklerdi. Güle güle geliyorlar uzaktan. Şen şakrat zevkten dört köşe olmuşlar. Hemen eğdim boynumu önüme. Kafam yerde yanlarından geçtim hiç bakmadım bile onlara onlarda benim yanımdan geçtiler beni görmediler bile. Gene babamı utandırdım işte. Bir gün kafası dik gezemeyecek mi ulan bu adam, söylendim küfrede küfrede eve gidiyorum yolu uzata uzata…

Kardeşim geldi aklıma acaba nasıldı karnesi. iyiydi kesin o hiç abisine çekmemiş kime çekmiş acaba. Dersleri hep çok iyiydi. 6. sınıfa gidiyordu. Aramızda 3 yaş vardı. Elimi cebime attım cebimde 20 TL var. Aldığım haftalığın kuruşuna bile dokunmamışım. Şöyle bir sırıttım. Hediye almak lazım şimdi dedim kardeşime. Ne alabiliriz ki 20 liraya deyip düşünmeye başladım. Elimde karne sokakları geziyorum hala. Gideyim de bir kazak alayım dedim canım kardeşime. Çarşıda olan mağazaya doğru yürümeye başladım. Yaklaşık 30 dakika yürüdükten sonra mağazaya girdim. Keşke girmeseydim! Sınıfın bütün adi şerefsizleri ve kaşarları ordaydı. Ben zaten beni tanımazlar bile düşünüp içimi rahatlatmaya çalıştım. Onların muhabbetlerini çekemiyordum erkekler kızlara neler yaptıklarını anlatıp böbürlenirlerdi. Kızlarda sanki çok önemli bir şey yapmış gibi onları pür dikkat dinlerlerdi. Gerçi onlarda yaptığı kaşarlıkları anlatırlardı neyse. Girdim mağazadan içeri bakınıyorum kız reyonuna girdim sonuçta ufaktı kardeşim. Girdim bakınıyorum öyle bir gömlek beğendim. 16.90 fiyatı. Aldım gömleği kasaya doğru gidiyorum. Kaşar grubundan bir kız çıktı geldi yanıma. Hasgibtir dedim içimden ulan şimdi ne var lafa tutacaklar istemezdim onlarla konuşmayı.

Serhat dedi ince bir ses. Şaşırdım önce bu kız benim adımı nerden biliyor diye sonuçta sınıfta varlığım yokluğum belli değildi. Gülerek döndüm arkamı efendim dedim. Nabeeerrrrr dedi kedi gibi sesi vardı. iyiyim senden dedim. Moralin bozuk galiba diye sordu. Evet kafam karneye takıldı biraz dedim. Üzülme ya bir dahaki dönem düzeltirsin dedi. Cana yakın davranıyordu. Şaşırmıştım takma kafana demişti. Kime alıyorsun o gömleği dedi. Kardeşime alıyorum karne hediyesi dedim. Kaç yaşında dedi. 13 yaşında dedim.Hmm güzel gömlek dedi. Güldüm sadece. Siz ne yapıyorsunuz ? dedim. Hiç öyle geziyoruz dedi. Hm tamam dedim. Baktım kasa boş hemen kaydım kasaya. Verdim gömleği ödedim parasını çıktım mağazadan. Cebimdeki son parayı da dolmuşa verdim.

Eve geldim. Kapıyı çaldım kardeşim açtı kapıyı gülerek. Anlamıştım onun için işlerin yolunda geçtiğini. Sarıldı boynuma nasıl karne dedim. Çok iyi abi taktir dedi. Sevindim dedim al o zaman karne hediyen dedim verdim paketi eline. Çok mutlu oldu geldi öptü yanaklarımdan sarıldı. Tamam şımarma hadi git dene hoşuna gidecek mi bak dedim. Gitti odasına. Annem televizyon izliyordu. Beni görünce gözleri güldü. Karne nasıl oğlum dedi. Kafamı öne eğdim. Gene mi bir şey yok dedi. Hiç cevap vermedim. Anlamış olacak ki üzülme oğlum benim sıkma o güzel canını dedi. Hafif ağlamaklı oldum. Gel buraya gel dedi. Koştum hemen yanına sarıldım öptü şapur şupur of anne ya dedim şöyle öpme. Kardeşim geldi o ara. Aldığım gömlek çok yakışmıştı. Ağabeycim çok güzel çok hoşuma gitti sağol dedi. Ne demek canım dedim. Hiç kavga etmişliğim yok kardeşimle. Babalık yaptım zaten ona ben nasıl kavga edebilirdim. Hiç dışarı çıkmadım o zamanlar bilgisayarda yok tabi. Kardeşimle aynı odada kalırdık ufaktı evimiz. 2 oda bir salonluydu ama mutluyduk be. Geçtim odama uzandım uyumuşum. Babam gelmiş sofra hazırlanmış. Uyandırdılar beni. Kalktım ne diyeceğim ben şimdi babama diye gene düşüncelere daldım. Neyse kalktım bir elimi yüzümü yıkadım. Geçtim mutfağa. Suratım asık tabi.

Bu dönem daha bir azimli olacağım dedim kendime. Daha çok çalışacağım diye söz verdim. Okulun ilk günü gittim okula sırama oturdum. Ama sıramda oturan başka birisi vardı ben zaten tek otururdum. Orta bölgenin 3. sırasında otururdum. Gittim sıraya. Arkasını dönmüş arkasındaki kızla konuşuyordu. Gittim dikildim başına. Baktım hiç suratıma bile bakmıyor. Geçtim yanına oturdum. Ben yanına oturunca dikkatini çektim. Yüzüne baktım. Evet orda oturan kız mağazada karşılaştığım Dilek’ten başkası değildi. Hoş geldin dedi. Hoş bulduk dedim gülerek. Biri oturmuyor değil mi yanında diye sordu. Yok hayır dedim. Oturmamda sakınca var mı ? dedi. Yok hayır dedim. işte tatil nasıl geçti vs vs konuştuk. Günler bir bir geçti. Kışı geride bırakıyorduk yavaş yavaş. Ben daha çok asılıyordum derslere. Kafa yorunca oluyormuş dedim. Dilek’le sıra arkadaşı olduk samimiyet kurduk onla. Bana hep sen herkesten farklısın diyordu. Bu farkındalık iyimiydi kötümüydü acaba ? Kış mevsimi geride kaldı. Mart ayının ortasındayız. Okuldayım yazılı var o ders. Çok çalıştım çok. Gecenin 3üne kadar çalıştım. En son babamın kapıyı açmasıyla irkilmiştim. Kalk yat oğlum yeter artık demişti. Tamam baba deyip yatmıştım. Matematik yazılısıydı. Yazılı başladı. Ben Dilek’e yardım etmeye çalışıyordum bir yandan kendi kağıdımı çözüyorum. Dersin ortasında müdür yardımcısı geldi sınıfa. ismim okundu. Kalktım burada dedim. Gelirmisin oğlum 2 dakika dedi. Hocam sınav oluyorum dedim. Bütün sınıf dönmüş bana bakıyordu. Gel sen dedi. Tamam deyip kalktım gittim yanına. Müdür yardımcısı kolay gelsin dedi ve çıktık sınıftan. Odasına gidene kadar çıt çıkmadı. Hocam ne oldu dedim cevap vermedi. Odasına gittiğimde hayırsız amcam gelmişti. Neden gelmiş bu buraya diye düşündüm. Ne işi vardı bunun burada. Serhat dedi. izinlisin gidebilirsin. Amcan anlatır 1 hafta izin veriyorum sana iyice bir dinlen dedi. istemiyordum izini yazılı vakti olacak işmiydi bu? istemeyerekte olsa çıktım odadan amcamla. Ne oldu amca dedim. Serhat gel eve gidiyoruz dedi. Eve doğru giderken içim içimi kemiriyor ne oldu diye.

Varmı dinleyen arkadaşlar ? Ses edin azcık"

Amcama bakıyorum ses çıkarmıyor moralide bozuk korkmaya başladım. Evin yaklaştığımız zaman amca Allah aşkına söyle bir şey mi oldu diye sordum. Serhat gel oturalım şöyle dedi. Gittik bir banka oturduk. Serhat nasıl söyliyeceğim oğlum ben böyle bir şeyi bilmiyorum dedi. Ya amca Allah aşkına söyle ne oldu kardeşime birşeymi oldu dedim. Oğlum sabah babana elektrik çarpmış. Ne dedim ne elektriği. Durumu nasıl babamın neden daha önce anlatmadın amca neden söylemedin diye bağırdım kalk yürü gidiyoruz eve hemen dedim. Dur oğlum söyleceklerim bitmedi dedi. Oğlum çok yüksek akıma yakalanmış baban dedi. Ağlayarak abim öldü serhatım dedi. Sarıldı. Hüngür hüngür ağlamaya başladı. Nutkum tutuldu nefesim kesildi. Gözlerim karardı. Sanki beynime bıçak sokup çıkardılar. Her tarafıma ağrı girdi. Amca nolur şaka olduğunu söyle doğrumu bunlar dedim sesim titrekti. Maalesef oğlum doğru dedi. Bende hüngür hüngür ağlamaya başladım. Amcam sarıldı bana zaten oda ağlıyor. Annemler dedim onlar nerdeler haberleri var mı? Var evde onlar dedi. Peki ya kardeşim ona söylediniz mi ? Allah kahretsin dedim en çok üzülen o olacak. Kardeşim çok düşkündü babama bende öyle ama onun yaşıda ufaktı. Ne yapacaktık şimdi biz. Kardeşinin haberi yok okulda dedi. Tamam söylemeyin eve gelince söyleriz dedim. Koşa koşa eve gittim zaten eve yakındık. Apartmanın önü kalabalıktı. Eve girdim hemen baktım annem ağlıyor. Hemen koştum anneme sarıldım beraber ağlamaya başladık.

Babamın iş arkadaşları gelmişlerdi. Acıyan gözlerle bakıyorlardı bize. Saat geçtikçe onlarda evden çıkmaya başladılar yavaş yavaş. Herkes gitti kardeşim geldi evde sadece ben annem vardı. Kardeşim geldi. Baktı bizim gözler mosmor noldu abi dedi. Geç otur dedim annem onu görür görmez ağlayarak banyoya gitti. Abi noluyor ya dedi. Gel ebru şöyle otur dedim oturdu yanınada ben oturdum. Ağabeycim artık 3müz yaşayacağız. Babam yok artık dedim ağlamaya başladım onunda gözleri doldu. Babam bu gün bir iş kazası geçirdi ve hakkın rahmetine kavuştu dedim. Böyle yazdığıma bakmayın hayatımda en çok zorlandığım an burasıydı. Ağlamaya başladı nasıl olur ya felan evde kıyamet kopuyor. Sarıldım sadece hiç bir şey demedim ağlaması onu rahatlatırdı illaki.

Neyse o zamanları anlatmayacağım. Mezarlıktaki olanlar evde kuran okunurken yaşadıklarım hiç kolay bir şey değil. Zaten istediğim kadar yazayım siz anlamayacaksınız size duygularımı aktaramayacağım. O yüzden anlatmayacağım babamın daha ilk günden ekgibliğini hissediyordum. Üstümde bir yük vardı artık kardeşime babalık yapacaktım ben. Yaptımda zaten . Neyse amcam tazminat alacağız dedi. Ne tazminatı felan iş yerinden tazminat verecekler dedi. O üzüntüyle ben tazminat mı düşünücem lan. Ben neler düşünüyorum bunlar neler düşünüyor. Yere batsın fabrikasıda parasıda. Sınıftakilerde öğrenmişler durumu evime ziyarete gelmişlerdi. Hiç biri belki beni tanımıyordu ama genede gelmişlerdi. Hepsi üzülmüşmüydü acaba ? O şımarık çocuklar benim çektiğim acıyı çekiyorlarmıydı yada daha önce çekmişlermiydi ? Hiç birini tanımıyordumki . Bütün sınıfım başsalığı diledi. Herkes çıktı ama bir kişi hariç. O kişide Dilek. Bana değer veriyordu lan bu kız. Öyle düşünmüştüm. Kardeşlerimin sınıf arkadaşları ve birkaç tane hocası geldiler. Onlar gelince ev kalabalık oldu ve biz Dilek’le dışarı çıktık. Mart ayının ortalarıydı. Babam 16 mart da vefat etti. 3 gün sonra arkadaşlarım geldiler.

Aldım Dilek’i dışarı çıkardım. Ne denir bilmiyorum Serhat. Mekanı cennet olsun üzülme dünyanın sonu değil ya. Ailenin sana ihtiyacı var. Beni teselli etmeye çalışıyordu aklınca. Martın ortasında yağmur yağmaya başladı. Belli ki gökyüzü bile durumumuza üzülüyordu babam için ağlıyordu. Akın akın yağıyordu yağmur. Bir binanın en alt katının balkonunun altına girdik durar diye ama durmadı. Dilek hala konuşmaya devam ediyordu. Bende senin çektiğin acıyı çektim dedi. Şaşırdım. Anlatması için döndüm ona. Edeceğim her laf onu üzebilirdi. Hiç bir şey demedim sadece döndüm ve onu dinleyecek pozisyonu aldım. Anlat dedim sadece ne yaşadın anlat. Benimde babam vefat etti dedi. Çok üzüldüm Allah rahmet eylesin dedim. Benimki gibi acı çekerekmi öldü nasıl öldü baban dedim. Gözleri dolmuştu. Bilmem acı çekmiştir herhalde dedi. Nasıl öldü ? dedim. Abime araba aldı o gün çok mutluyduk abimin ilk ehliyet aldığı gündü. Gittik galeriden aldık. Annem ve ben arka koltukta babam ön koltukta abim ise arabayı sürüyordu dedi. Abim kontrolünü kaybetti tamam sus dedim. Ağladı ağlayacak. Abim ve babam dedi. Anlamıştım tamam sus dedim. Başladı ağlamaya orada öldüler dedi. Tamam dedim ağlama aldım kollarımın arasına. Peki ya annen dedim. O iyi değil mi ? O yoğun bakımda kaldı ama kurtuldu bana bir şey olmadı dedi. Bak bunada şükür dedim. Kendi acımı unutmuştum onun acısını yaşıyordum sanki yüreğim sızlıyordu.

Varmı dinleyen ?

Yürü dedim yağmura aldırış etmeden seni eve bırakayım. Evi uzak değil zaten. Girdi koluma yürüyoruz ağlama artık diyorum nolur. Benim yüzümden ağlıyorsun zaten sus dayanamıyorum. O ağlamaya devam etti bende gözyaşlarımı tutamadım başladım ağlamaya. Eve kadar gözlerimizden yaşlar süzüle süzüle geldik. Ne yapacaksın şimdi dedi bilmiyorum dedim. Apartmana girene kadar bekledim. Apartmana girince geçtim bir parka oturdum yağmurun altında ağlamaya başladım. Yağmura göz yaşlarım eşlik etmeye başladılar. Yaklaşık 3 saat gibi bir süre bekledim oturdum ağladım. Kalktım gittim eve. Annemle konuşmaya çalıştım. Anne dedim ne yapacağız biz şimdi nasıl yapacağız para işini. Tazminat alacağız ya oğlum onunla bir süre idare ederiz dedi. Tamam dedim. Sonraki günlerde tazminat işi yalan oldu. Suçu babama attılar eldiveni yokmuş kaskı yokmuş ayakkabısı yokmuş iş güvenlik önlemi almamış. Tazminat vermediler bize. Öyle kalakaldık. Yapacak tek şey vardı benim açımdan oda çalışmak. Zaten tembelin tekiydim annemi çalıştırmazdım hele kız kardeşimi hiç çalıştırmazdım.

up up up up up up

up up up up up up

up up up up up up

up up up up up up

up up up up up up

up up up up up up