ulan galatasaray

hagi'nin hırsı, kewell'ın yüzündeki gülümseme, ilk yarısını 0-2 önde kapattıkları maçı 3-2 kaybeden real madrid'li futbolcuların şaşkınlığı, 5 metreden vurduğu kafayı taffarel'in nasıl çıkardığını anlamaya çalışan henry'nin boş gözlerle etrafa bakışıdır galatasaray. hagi'nin 30 metreden çatala astığı golün arkasından sabri ugan'ın attığı çığlık; ömer üründül'ün kupa gelince dudaklarından dökülen "korkunçç bir şeyy" feryadıdır. çıkık omzuna aldırmadan maça devam eden bülent kaptan'ın inancına; uefa finalindeki son penaltıyı gole çeviren popescu'nun deparına; fatih terim'in gözyaşlarına; metin oktay'ın "bizi sevenleri üzmeyelim baba" cümlesine bakmak gerekir ona dair sevginin ne olduğunu; nasıl bir şey olduğunu anlayabilmek için. kimi zaman mekgiba'da bir hapishane duvarında çıkar karşına adı, kimi zaman ryan giggs'in kariyerine dair anlattığı bir hikayede ya da gregory coupet'in bir röportajında... unutturmaz kendini, unutamazsınız. türkiye denince galatasaray gelir aklına dünyadaki bir çok kişinin. hakan şükür gelir, hagi gelir, popescu gelir, fatih terim gelir.

galatasaraylı olmak, torununa, çocuğuna, arkadaşına, kardeşine anlatacak bir şeylerinin olmasını sağlar. turgay şeren'den bahseder eskiler, coşkun özarı'dan bahseder, prekazi'den bahseder, metin oktay'ı düşürmez dilinden misal. şampiyon kulüpler kupası'ndaki yarı finali anlatırlar. efsanevi manchester maçlarına değinmemek olur mu? onu da yaparlar. ya da neuchatel maçlarını. biraz daha yaklaşırsın bugüne, 4 yıl üst üste şampiyonluk ve akabinde hiç yenilgi almadan gelen uefa kupası, süper kupa... 17 mayıs 2000 hani. türkiye'nin tek yürek olduğu gün. dünya üçüncüsü olan milli takım'ın ilk 11'indeki 7 futbolcu. sivas'ta 5-3 biten maçta arda'nın hırsı; hasan şaş'ın umudu; cevat hoca'nın inancı meze olur muhabbetlere.

galatasaraylı olmak, futbol mevzubahis ise, yılmamayı öğrenmektir. mamuttur galatasaray zira. 1-2'lik maçı son 10 dakikada 3-2 kaybeden maldini'li milan'ın sahadaki "n'oluyor a... k... " duruşudur. 10 kişi kalan takımın mücadelesini gören arsene wenger'in yüzündeki endişedir.

yenilmiyor mu? yeniliyor. fark yemiyor mu en büyük rakibinden? yiyor. adı sanı duyulmamış takıma elenip avrupa'ya veda etmiyor mu? ediyor. ama ne fark eder ki? neyi değiştirebilir tüm bunlar? sevgisini mi eksiltir taraftarının; inancını mı azaltır; daha az bağırmasını mı sağlar tribünde? hiçbiri.. hiçbirini yapamaz. o yüzden galatasaraylılık sadakat ister. sabır ister; her koşulda bağrına basmayı gerektirir takımı. kaypak aşklar gibi günübirlik olmamıştır; ezeldir, ebed olacaktır.

türkiye'dir galatasaray.

imparator. hala. sana kızdık be hocam. çok kızdık hem de. çok sinirlendik. galatasaray varken siz kimsiniz diyerek, milli takım'a gibtiri çekmediğin için kızdık. yıldırım demirören'e karşı attığın o yapıcı adımları, bize, galatasaray kulübü'ne atmadığın için kızdık. çok kızdık.

takım gib gibi oynarken, bizim kadar umurunda olmadığını düşündük bazen. eskişehir'de takım sürünürken oyunculara fırça çekmek dururken, kendinize gelin buradan sahaya kadar demek varken kenarda ertuğrul sağlam'la konuştuğun için bu aklımıza düştü. varolan türkiyedir'den sonra da bu aklımıza düştü.

sonra küstük. kalbimizi kıran, kırmak için çaba sarf eden adama küstük. yönetimle sidik yarışı yaparken hiç aklına galatasaray taraftarı gelmediği için küstük. 3 artı 1 yıl'lık sözleşme iddiasına hayır, olur mu öyle şey diyemediğin için küstük. aldatılmış gibi hissettik hocam. aldattın mı bizi?

biz sensiz çok üzüldük hocam. her gece akıllarımızda işimiz, okulumuz, sevdiğimiz değil ''ne olacak bu galatasaray'ın hali?vardı hocam. ben 1 kere dinledim. bazılarımız daha çok dinledi. o 2 senedir zaferlerin yuvası olan mabedimizde bizekümede kal'' diye bağırdılar hocam. o lafları tek tek çıkarttık hocam. sen, biz, hepimiz. sensiz çok üzüldük ama seninle de çok sevindik hocam. hep değil, ama çok.

biz seni galatasaray'la özdeşleştirmiştik be hocam. ölene kadar kal diyorduk. çok değil 3 ay önce. ne oldu bize hocam? neden kalsın derken aklımıza galatasaraylılığın değil kazanma ihtimalimiz olan kupalar geliyor? biz hiç başarısız olmadık mı seninle? o gün, ölene kadar hep seninleyiz, derken hiç tereddüt etmiyorduk, bugün niye aklımıza bin kurt düşüyor hocam? biz mi değiştik?

ben elbette şarkısını dinlediğim zaman 2003-2004 sezonu gelirdi aklıma. gittiğin güne lanet ederdim, allah bir daha göstermesin derdim. bu akşam dinlediğim zaman niye salya sümük ağladım hocam? niye bundan sonra dinlerken hep gözlerim dolacak hocam? niye şimdi gözlerim doldu hocam? niye ağlıyorum yine?

uğruna savaştığın şey, 2 senede harcadığın; 5 senelik emeğe, 10 senelik ömre değecek mi hocam? o savaşı kazandığında, kazandığın şeye baktığında değecek mi şu tükettiğin şeylere?

biz seni çok sevdik hocam. şu sevgiyi tüketmek kolay değil. yönetim falan da ırgalamaz bizi. olanları, sana ters gelen ne varsa söyleseydin keşke hocam. resti çekip milli takıma imza atmak yerine. başkanla mutluluk pozları vermek yerine, seni itibarsızlaştırmaya çalıştığını söylediğin adamlara sözler vermek yerine, anlatsaydın ne varsa.

bizde hep sevene kızılır hocam. sen de en çok sevdiklerine kızıyorsundur. insanın sevdikleri kalbini kırarmış. sen bizim kalbimizi kırdın hocam. bize güvenmeyerek kırdın. kişisel sorunlara dalıp rest çektiğinin galatasaray kulübü olduğunu unuttuğun için kırdın hocam.

biz burdaydık be hocam. durmaz mıydık arkanda? niye güvenmedin bize hocam?

dedim ya, insanın sevdikleri kalbini kırarmış. kırıldık işte. biz sana kırıldık. yönetim kim ki bizim kalbimizi kıracak.