ulan gaassaray

Ulan Galatasaray

biz öööle kendi hayatımızı efendi gibi yaşamaya çalışırken

ne biliyim...

sağa sola salça olmadan...

belki en büyük keyfimiz...

günesin allahına kadar vurdugu altın sarısı biramızı yudumlarken...

birbirimize ask acılarımızı, pardon! gözüme toz kaçtı! hissiyatı içinde fısıldarken...

bacağımıza sürünüp duran bir kediyi okşarken,

''ooluum bu kedi hayvanı var ya, tekamül zincirinin en son halkasi lan...

"buda'dan bile daha bilge lan bu hayvan!'' seklinde naif muhabbetlerimizi yaparken...

kanımızı dökerek kurduğumuz ayyaş cumhuriyetin en aşşağılık başkentleri aksaray meyhanelerinde

ileri karakolları olan parklarda...

gökte sadece sahici bi dolunay...

elimizde güsel marmara...

şehirin zütünde pireler uçusurken

ve biz terkedilen bir sevgili nasil üşürse...

işte ööle üşürken...

ve daha onyedi... onyedi... on yedi... iken aşk konuşulur di mi...

hayir biz senin addını fısıldıyorduk galatasaray

bunu hiç bilmeyeceksin!

gecenin çükünde her türkgh babası gibi ayyaş bi babanın sızmasını bekledikten sonra

yine boynumuzda sarı-kırmızı kaşkollar

yine aynı dolunayın altında buluşup

bağrında gecelemek için sana koşarken

içtigimiz o güsel marmaranın bile adın kadar içimizi ısıtamadığını hiç bilmeyeceksin galatasaray!

1980'ler... sokağa çıkma yasakları... daha on yedi... on yedi... on yedi... bile diilken

geceleri boynumuzda sarı kırmızı kaşkollar...

elimizde sarı kırmızı pankartlar... bir militan gibi toplum polislerinden kaçarken...

ve bütün yaşıtlarımız...

geceleri... gayrimeşru bu şehrin gayrimeşru duvarlarına kahrolsun faşizm yazarken

biz geceleri aynı duvarlara... en büyük cimbom yazdık

ve bütün yaşıtlarımız gündüzleri mütemadiyen fenerli iken

biz aleme inat seni sevdik

komik olan şuydu

tarihinin en zavallı dönemiymis meğer

hiç şampiyon olamazdın o zamanlar

biz de zaten farkında diildik... hep güsel marmaraydık çünki

daha on yedi on yedi on yedi bile diildik...

neden gaassaray? diyenlere...

because, güsel marmarayla güsel gidiyor! derdik...

ki bunu hiç bilmezsin...



daha onyedi onyedi onyedi bile diildim diyom... alooooooo?



ulan gaassaray! söyleyecek o kadar çok şeyim var ki sana!

ulan! anlatacak o kadar çok hikayem var ki gaassaray!

anam avradım olsun hiç bilemeyeceksin!

bu kediler var ya... çok enteresan hayvanlar abi...



tribün dergi / ferguel

özet: özet yok okuyun huur çocukları