eskiden ne kadar da kötüydü fakirdik, fakir olduğumuzun farkındaydık
neyi alıp neye sahip olamayacağımızı biliyorduk...
o birşeyi almak için biriktirirdik, veletler anneye babaya yalvarırdı. uygunsa üç beş neyse artık bir araya getirilip bide üstüne pazarlık yapılıp alınırdı. tabi onun bir değeri olurdu korunur ya da evin en güzel köşesine konumlandırılırdı çünkü bir daha alamazdınız.

ancak 2000 den sonra herşey değişti insanlar zengin oldu. 3 yıl vade ile çektiği 5000 tl ile, 12 ay taahhüt ile aldığı akıllı telefonuyla, asgari ücretle aldığı 2500 tl limitli kredi kartıyla, 470 tl'lik spor ayakkabısıyla artık daha zengin daha mutlu...

esnafta zenginleşti, 1 bardak çayı 4 liraya satıp, 5 liraya boş tostla, 2 liraya martı-ayranla artık daha zengin daha mutlu

birde artık daha özgürüz;
karşısındaki insan evladına, müşterisi olduğu için hakaret edebilecek, minibüste tek kalana tecavüz etmek isteyecek, korna çaldı diye bıçaklayabilecek, kendi çıkarlarıyla örtüşmediği için yasaklayabilecek kadar özgürüz.