ulan dün başımıza gelen olaya bak amk

hemen gittim hiç bişe demeden ayetel kürsi okudum seslice. cem yerde titriyor hani çarpılmak dediğimiz bu galiba. köpeğin ağzı kıpırdıyor ama ne dediği anlaşılmıyor böyle hırlamayla karışık bi sesler geliyor.

bu arada bu konularla ilgilenen panpalarım söylesin, galiba bildiğim kadarıyla köpek kılığına girermiş cinler?

beyler ben sahura gidiyorum bişeyler atıştırıp yatıcam. yarın devam edicem. hala olayın şokundayım zaten yazarken bile neyi nereye koyacağımı şaşırıyorum.

takip etmek isteyen varsa etsin, etmeyen varsa da etmesin yani ben sadece paylaşmak istedim. hadi iyi sahurlar.

evet geldim dostlar, bazıları arkadaşların seni gibip atmış falan demişler, ulan geri zekalılar adama hafta içine pgibiatr randevusu aldık. halisünasyonlar görüyor, bilip bilmeden konuşmak ne kadar kolay bu hayatta. zaten bu başlığı açmamın bu olayı sizlerle paylaşmamın sebeplerinden biri de buydu. dedim ki eğer hani bu işlerden iyi anlayan biri varsa belki bi çare bulur, bunun ne olup olmadığı konusunda bilgi verir.

her neyse olaya devam edelim, cem yerde titreyerek yatıyordu ve köpek 2 metre öteden tel örgülerin arkasından fısır fısır bi şeyler söylüyordu hırlamayla karışık ama ne olduğunu çözemiyordum. o an ben sesli şekilde ayetel kürsi okuyup korkumu bastırmaya ve arkadaşımı yerden çekmeye çalışıyorum ama ağlıyordu zır zır.

en son ağlama kalk kalk diye bağırdım buna. çekiştirdim kollarından tutup, bağırarak nas ve felak surelerini okudum tutun gir koluma dedim, hızlıca kalktık oradan. o arada küfür edip sövmek istiyorum buna ama sövmüyorum ettiğim duaların tesiri kaybolmasın diye.

geldim. öğlen yazdım baktım gelen giden olmayınca sonra yazarım diye düşünmüştüm şimdi baktım gelmişsiniz. neyse devam edeyim, o arada cem kafasını kaldırdı biliyodum böyle olacağını gibi bi bakış attı, ben de ona amk sana dedik gelme diye deyip yavaş yavaş zütürmeye başladım. vedat yolun başına doğru gitmiş gelemiyor yanımıza. o arada ben tabi köpeği falan unuttum incirli sokağın başına doğru gidiyoruz.

tam giderken 2. evin balkonundan (müstakil 2 katlı evlerde balkon dışa doğrudur genelde) balkonda bi adam var sanki gövdenin altı balkon duvarının altında kalıyor sadece belinin üstü gözüküyor...

karanlıkta olduğu için tam dikkat etmiyorum o arada cemle de uğraşıyorum derken cem kafasını o tarafa doğru çevirdi. yolun ortasında kalakaldık bunla. ben de baktım -kim lan bu- dedim. amca burada mı oturuyorsunuz gibi aptalca bi soru cümlesi döküldü ağzımdan. o arada adamın gözlerine baktım yemini billah ediyorum adamın gözleri rengarenkti parlıyordu ve o parlak göz kendi etrafında dönüyordu. (şunu metafizikle uğraşanlar açıklasınlar nedir bu)

-allahım bu nedir ya- diye cemle topukladık. sinirden ve korkudan elim ayağım titriyor, resmen ruhum çekiliyordu. buz kesilmiştim. vedat a niye kaçıyon amk malı gelmiyon yanımıza demek istediysem de o an için soğukkanlılıkla ona anlayış gösterdim. amk ben de kaçardım aslında ama o an kaçamamıştım cemi bırakıp. her neyse, cemi vedat a verip ben eve gidiyorum amk deyip ayrıldım yanlarından.

zaten ne olduysa o akşamdan sonra oldu...