Ayar içerir.
Beyler bugün öğle yemeği için dışarı çıktım. çalıştığım yerin 200 metre aşağısında bir fast food dükkanı var. dükkanın hemen 50 mt kadar önünde de bir grup yaşları 8-10 arasında çocuk binanın merdivenlerine oturmuş yoldan geçenleri izliyorlar. çocukları görünce bana baktıklarını fark ettim. aklıma kurt düştü bi.neyse dedim çocuk sonuçta bir şey yaparlarsa bi hoyt derim.
Neyse tam önlerinden geçiyordum ki gözüm yerdeki kağıt parçasına takıldı.vay amk 50 lira! Saniyede milyon düşünceyle alayım mi almayayım mı düşündüm ve nefsime yenilip eğildim. yerim lan çocukları onlara da bir şeyler alırım dedim.bu dediğime pek inanmadım ama neyse.
Beyler elime kağıdı almak üzereydim ki sahte olduğunu anladım.ama çok geçti elime kağıdı almıştım. kalp atışlarım hızlandı.el kadar veletlere rezil olacaktım. yerden dogrulduktan sonra hayatımın en güzel şeyini gördüm çöp tenekesi. hiç bozuntuya vermedim ve çocuklara dönerek:
- çocuklar çöpleri yerlere değil çöp kutusuna atalım.
Bir sessizlik oldu. utandı bin kuruları.bir tanesi gözyaşları içinde evine koştu. penceredeki kadın alkışlar içinde haykırıyordu:
- işte atatürkçü gençlik.
Hicbir şey olmamış gibi ağır ağır uzaklastim.

Abi güzel başlayıp beceriksizlik sonucu kötü biten hikayelere üzülüyorum bu son böyle mi bağlanır amın feryadı?

Ulan bende burdan güzel hikaye çıkar diye başladım sonu fos çıktı