Beynimden vurulmuşa döndüm. içeri giren de kimdi böyle. Gözlerim onun üstündeydi.Ama sanki bakamıyordum. Yine mi hissetmeye başlamıştım aynı şeyleri. Yine mi başa döneceğim diye iç geçirdim.
Ama hala gözlerim onun üzerindeydi. Artık görebiliyordum onu.160 boylarında ne zayıf ne de kilolu iyi denilebilecek bir vücuda sahipti. Gözleri yeşildi. Saçları kumral. Birde gamzesi vardı.
Her güzel kızın gamzesi olmak zorunda mı diye düşünmeden alıkoyamadım kendimi. Belki de ben gamzelileri güzel buluyordum.Ne de olsa göreceli bir kavram değilmiydi güzellik.
Öğretmen gülümsedi.Ama o utangaçtı. Normaldide sınıftaki herkesin gözü bir anda onda kilitlenmişti. Anahtarını arıyordu herkes.Öğretmenin sesi duyuldu sınıfta.
(Öğretmen:Ö Kız:K)
Ö:evet arkadaşlar günaydın. Bugün yeni bir arkadaşınız kayıt oldu okula.Bu sınıfa vermişler. Sizlere kendini tanıtsın. Buyur kızım.
K:Merhaba ben özge. istanbuldan geliyorum.
Özgeydi adı. Daha önce fazla duymadığım bir isimdi.Ama bundan sonra daha fazla duyacagımı hissediyordum.

Okulun ilk 2 haftası bitmişti bile. Derslere başlıyoduk yavaş yavaş. ihtiyacım olan şey bir de derslermiş gibi onlarla da boğuluyodum.Ama olsun alışıktım ben boğulmaya.
O sabah uyandığımda biraz garip hissediyordum.Ne mutluydum ne de hüzünlü. Aksine hiç bişey hissetmiyordum.Çok garip bişeydi. Artık hissizleşmeye başladım herhalde diyerek
düşündüm. Kendimi o kadar çok soyutlamıştım ki anca bu olabilirdi zaten. iyice pgibopatlaşmıştım sonunda. Bunu kendi kendime yapmıştım.Ama diğerlerinin de yardımı olmuştu.
Her zamanki gibi elimi yüzümü yıkadım. Giyindim.Kahvaltı ettim. Okula geldim. Sırama oturup öğretmenin gelmesini bekledim. Zamanında gelmedi öğretmen. yaklaış 5 dk gecikmişti.
Sınıfta bayram havası başlamıştı bile.Bi öylesine göz gezdirdim sınıfa.Ne kadar mutluydu herkes. Mutluluk kavramı herkes için farklı olabilirmiydi acaba. Benim mutsuz olduğum bu dünya onlara mutlu hissettirmeyi nasıl başarıyordu.Bu düşünceler bir müddet bana eşlik etti. Arada dalardım öyle. Giden bir daha geri gelmeyecek günlerimi de düşünürdüm bu daldığım zamanlarda.
Sonunda gelebilmişti öğretmen. Sınıfa girince ayağa kalktık.Ama yalnız değildi sanki. Kapıya doğru baktı. Birini bekliyordu. Sonra bi kaç ayak sesi duyuldu. Sınıfa girdi.

Yine herzamanki insanlar diye düşünürken biri rahatsız etti. Mehmetle aynı sınıfa vermişlerdi bizi.Onu görünce biraz rahatladım. Baya yakındık onunla. Hatta Mustafadan sonra en iyi arkadaşım bile olabilirdi.Ama ne kadar doğruydu ki biriyle çok yakın olmak. Kısa bir selamlasma faslından sonra yanıma oturdu. Fazla değişmemişti.175 177 boylarında
doğuştan fit bir vucuda sahipti.Çok yakışıklı olmasa da kötü gözükmüyordu. Biraz muhabbet ettık. Uzun zaman olmuştu dost saydığım bir insanla bu kadar konuşmayalı. Nedense rahatlamıştım da biraz.
Ama hala bir burukluk vardı içimde.Ömrüm boyunca da geçmeyecekti belki. Arkadaş kazığı yemek hatta kardeş kazığı yemek çok zor bişeydi. içimdeki fırtınaları dindirdikten sonra
öğretmen girdi içeri. Sanırsam yeni rehber öğretmenimizdi. Yeni tanıştığım ya da uzun zamandır görmediğim insanları incelemek hoşuma giderdi hep.
O kadar sherlock izlemiştim. Bişeyler kapacaktım illa.Öğretmeni incelemeye başladım.173 174 boylarında hafif göbekli tipik öğretmen tipi vardı. Parmağında yüzük yoktu.
Ya kaybetmişti ya da boşanmıştı. Nedense evlendiğini biliyomuş gibi hissetmiştim. Kendini tanıttı. Fatih isminde orta yaşlı bir öğretmen.Şu ana kadar herşey normal gidiyordu benim için. Fazla normaldi bu illa garip bişey çıkardı bu anlarda filmlerde hep öyle olurdu.Ama bu sefer olmadı.

Riyad MahRez

içeri girdim. Bizimkiler bahçede büyük çardakta toplanmıştı. Hafiften bir baktım yeni yüzler var mı diye. Yeni birini göremeyince yanlarına gittim
Onlarda benim durumumu biliyordu.O yüzden saolsunlar iyi davranırlardı.5 kişilik bir gruptu.3 erkek 2 kız. benle beraber 4 erkek oluyodu. Sayılar her ne kadar
dengeli olmasa da o gözle bakmazdık birbirimize. Kardeşdik ya neticede.Ama ben artık bu kavramları geçmiştim. Benim için bir anlam ifade etmiyordu.
Gruba genel bir selam verdim. Onlarda bana selam verdiler. Birbirlerine anlatacakları çok şey olmalıydı ki sürekli konuşuyolardı. Sadece duyuyordum onları. Dinlemiyordum
3 ay boyunca hiçbiriyle mesajlaşmamıştım bile. Yazın konuşucak pek birşey de yapmamıştım zaten. Dediğim gibi artık zevk alamıyordum bazı şeylerden. Almamalıydım bence de.Sonuçta neler yaşamıştım.
Aklımdan bunlar geçerken müdür geldi.Her yıl yaptığı uzun sıkıcı konuşmasıyla bizlere merhaba dedi. Sınıflarımıza geçtik. Yemekhaneye yakın olan sınıfa vermişlerdi bizi.
Ki bu iyi haberdi. Artık sıra beklememize gerek kalmamıştı. Sınıfa girdim.Bir göz attım insanlara.En az dikkat çeken yer olarak düşündüğüm sol en arkaya geçtim.
Boyum her ne kadar uzun olsa da öğretmen bile zor görürdü beni burada.

Değişik bir hikaye olacak sanırsam. 2 3 kişi takip etse yeter. boşa anlatmayalım en azından.

Huzunlendim amk

Tutar belki dokunakli hikaye neyse devam.

önce gibiş hikayesi şimdi bu mu diğeri gerçek miydi ulan

Yine o okul kapısından içeri giriyordum.O eski büyük demir kapıdan. Geçmişimle ilgili olaylar hep çok hoşuma gitmiştir. Saatlerce bana eskiyi, eski olduğunu düşündüğüm olayları hatırlatan eşyalara dalıp gidebilirdim. Biraz da olsa huzur bulurdum o anılarda. Eskiden olduğum iyi insan hüzünlendirirdi beni.
Artık içimde fazla bişey kalmamıştı o insandan geriye. Nasıl kalabilirdi ki yaşadığım onca olaydan sonra. Hala insan kalabilmem bile mucizeydi belkide.En yakın arkadaşım hatta kardeşim dediğim adam almamışmıydı sevdiğim evleneceğim
dediğim kadını elimden. Bana gelip biz çok mutluyuz aradan çık dememişlermiydi. Sanırsam aradan çıkarken biraz fazla abarttım.
Kendimi dünyadan soyutladım 1 müddet. Yaptığım hiçbirşey eskisi kadar zevk vermedi. Eskiden kahkaha attığım şeylere artık
gülümsemiyordum bile. Kendimi toparlamam aylar almıştı.Ama yaralarımı tamamen kapayamamıştım. Kimseye güven olmayacağını düşünüyordum artık. Kendimce de gayet haklıydım yaşadığım olaylara bakınca.En küçük şeylerden bile mutlu olabilen bir adamı el birliğiyle insanlara güveni olmayan bir ucubeye çevirmişlerdi.

Kısa tutmaya calısıcam. Begenilirse devam.
Beyler okurken duygulu okumaya çalışın daha güzel oluyor.