tıpçı sandığım 46 raporluk sevgilim

seninle bir şey konuşmamız gerek dedim. şarabı doldurup geliyorum dedim ve mutfağa gittim. elime iki kadehi aldım ve salona gideceğim sırada kapı çaldı. kadehleri ipeğin yanına bırakıp kapıya doğru yürüdüm. kapıyı açtım ve karşımda melisi gördüm. ipeğin evde olduğunu biliyordu.

kapıda melis ve ipek bir süre bakıştılar. ikisinin öfkesi ve nefreti yüzlerinden okunuyordu. ipeğin melisle derdi sadece bendim fakat melisin ipekle derdi benden başka şeylerdi, benden eski şeyler. birbirlerinin üzerine doğru hızlı adımlarla yürümeye başladılar. ve o anda olan oldu...

ipek melisin üstüne atlayacağı sırada melisin elindeki bıçağı fark ettim. dondum ve bakakaldım beyler. ayırmak için bile çok geçti artık. melis bıçağı ipeğin tam karnına saplamıştı. göz göze duruyorlardı. birbirlerine öylece baktılar. ipek nefes alamıyor gibiydi. şeytan yok oluyordu. yere çöktü. melisin eli hala bıçakta, bıçak hala ipeğin karnındaydı. meliste onla beraber yere eğildi. ve beyler eğer orada olsaydınız hayatınızda görebileceğiniz en içten en heyecanlı en pişman ağlamaya tanık olurdunuz. hayatın bazen artık dönüşü olmayan anları vardır. bu da onlardan birisiydi melis için. ipek yere düştü. ölmüştü. melis ipeğe bakarak ayağa kalktı sonra bana baktı. ağlıyordu. şşş dedim. melise doğru yürüdüm ve melis bana sarıldı. sakinleştirmeye çalışsam da boştu artık. yapacak hiçbir şey kalmamıştı. ben de haykırmak istedim. oturduk ve ipeği izledik. aradan geçen 1 saat sonra melis gözlerini ipekten ayırdı ve bana baktı. son kez, son kez senin olmak istiyorum dedi. kendimizi kaybetmişcesine, bu dünyaki son günümüz gibi sevişmeye başladık. ipeğin gözleri yukarı bakıyordu, bu anı yaşarken onu unutmak istiyordu, hiç olmamış gibi, bunların hepsi kabusmuş gibi.

sabah olduğunda morarmış, bitkin gözleriyle bana baktı. yapmam gereken son bir şey var dedi. onunla gitmek istedim fakat reddetti. karakola gidip teslim olduğunu öğrendim. bitmiştim.

olay benim evimde geçtiği için polisler benim evime geldiler. ifade için karakola gittim. her ne kadar ipek saldırdı sonra olay gelişti desem de melis, ipeğin ona saldırmadığını planlı bi şekilde gidip onu bıçakladığını söylemiş. bu yüzden nefsi müdafadan yararlanamadı. mahkemeden çıkarken melisi tanıyamadım. bitmişti. ağlamaktan suratı şişmiş, gözleri morarmıştı. ve giderken bakmadı bile.

ipek:artık bu dünyada değil.

melis:ifadesi nedeniyle kasıtlı adam öldürme suçunda 24 yıl hapis cezasına çarptırıldı.

ayşen:cinayeti üstlenmeyi kabul etmedi ve intahar etti.

ebru:melisle aynı suçtan yargılandı.

okan:hala aynı barda çalışıyordur muhtelemen.

ve ben:olaydan 2 gün sonra evden atıldım. eşyaları toplamak için gittiğimde melisin küpesini buldum. hala saklıyorum. bu şehirde daha fazla kalmak istemedim ve okulu bırakıp memlekete döndüm. pgibolojik tedaviden sonra sınava tekrar hazırlandım. başka bir şehirde başka bir bölüm okuyorum. melisle hala mektuplaşıyoruz.

onu asla unutmayacağım. mesaj attığı telefonumu kapatıp bir köşeye koydum. telefon bozulmayıp mesajlar içinde kalsın diye. küpe kaybolmasın diye de kulağımı deldirdim. hiç çıkarmıyorum. hapisten çıktığında eğer ölmemiş olursam küpeyi ona tekrar vereceğim.

http://www.youtube.com/watch?v=YepXjM0OhSE

@804 selam kafanı gibeyim panpa, 46 raporlu kızı cinayet işlemediği sürece hangi polis zütürür.

@806 olayı resmen özet geçtin panpa. inanmak zorunda değil kimse. inanmaları için özel bi çaba da sarf etmiyorum.

edit:inception'ı izledim panpa ama hatırlamıyorum o müzik olabilir.

@809 bakıyorum