tımarhanede aşk

Çok geçmedi Abdullah’ın güneşe boş bakışlarla baktığını fark ettim fakat boş olmadığını saat i olmadan saatin “13:33” olduğunu söylemesinden anladım daha sonra bunu nasıl yaptığını sordum fakat cevabı beni şaşırttı. “Dinle” dedi bana Abdullah ve fark ettim ki ezan okunuyordu, Abdullah dinine son derece bağlıydı fakat bu bağlılığının sınırını aştığı için onu buraya getirmişlerdi.

Bunun ne kadar doğru olduğunu bende bilmiyorum, fakat insanlar bir yerde aşırı derecede doğru bir iş yapan birini gördüklerinde orada kesinlikle bir kusur bulmaya çalışırlar, kusur bulamadıklarını da buraya yollarlar. Onlardan biride Abdullah idi. Niyazında namazında biri olduğu için vakitle arası çok iyiydi zamanı iyi değerlendiriyordu ve ezan saatini bildiği için saati de bana öyle söylemişti. Buda beni gerçekten sedanın gözleri kadar etkilemişti.

Muhabbetin sonunda sedaya bakmak istedim ve kafamı çevirdiğimde korktum çünkü seda yoktu yerinde başkası oturuyordu. Gözlerim kısa bir süreliğine sedayı aradı ve bulamadı. Abdullah namaz kılması gerektiğini söyledi ve beni cami hocasının ezan okuması gibi kendiside namaza davet etti. Belki bir kaç dakika öncesinden konuşmuş olmasaydık o konuları, gitmeyecektim namaz kılmaya ama çok şükür ki gittim. Davetini kabul ettiğimde sevindiğini yüzünde gülerken gözünün kenarında oluşan çizgilerden anladım.

Namaz kılmak için oturdugumuz banktan kalmıştık ve mescide gire bilmek için abdest almaya gittik sonradan ögrendim mescide gire bilmek için değilde ibadet etmek için abdest alındıgını. Abdesthane yoktu bu yüzden hastanedeki tuvaletlerden abdest almıştık yada almaya çalışmıştım. Abdullah a bakarak onun yaptıklarını yapıyordum bu yüzden başlarken utanmıştım ne yapacağımı bilmediğim için önce onun abdest almaya başlamasını bekledim o almaya başladığında onu taklit etmeye başlamıştım ve 2 dakikayı geçmedi abdestimizi almıştık namaz kılmaya mescidin yoluna koyulmuştuk. Yürürken Abdullah abdestli iken attıgımız her adımda hakkımız da sevapların yazıldıgını söyledi ve ekledi abdest alıp dua etmek abdestsizken edilen duadan daha hayırlı ve daha önce kabul olmaktadır dedi. Sonunda mescide gelmiştik.

Mescit hastanenin dışındaydı, içerisine girdiğimizde Abdullah’ın selamın aleyküm dediğini duydum içerdeki genç delikanlıya, daha sonradan onun doktor oldugunu örgendim. içeride genç doktor dışında ufak bir minberin ve kitapların konuldugu bir dolap oldugunu fark ettim. Temiz ve sakin bir yerdi gürültüden uzaktı en azından. Hastahane dışarısında kalan deniz gibi huzur verici bir ortamdı galiba.

Genç doktor kim oldugumu ilk bana değilde Abdullah a sormuştu oda beni tanımıyordu anlaşılan, Abdullah yabancı değil bizden biri diyince benim hakkımda, şaşırdım doktorda mı deliydi yoksa diye. Kısa bir süre bunu düşünmemin ardından merhabalaşıp tanışmıştık. Genç doktorun adı umut idi. Genç doktor yaş itibariyle küçük olmasına rağmen namazı bize o kıldırmıştı kısacası o imam olmuştu Abdullah müezzin ben ise tecrübesizliğimin verdiği utangaçlıkla sessizce orada oturuyor idim namaza başlamak için Abdullah ezan okumaya başladı daha sonradan ögrendim onun kamet getirdiğini.
Kametin bitiminin hemen ardından genç doktorun Allah u ekber demesiyle namaza başlamıştık, namaz bitene kadar aklımda seda vardı onu düşünüyordum acaba nerede ne yapıyor diye onu gördüğümden beri aklımdaydı.
Onu düşünürken geride kaldığımı fark ettim ve hemen onların yaptıklarını yapmaya devam ettim sonunda selam verdik ve namaz bitti. Duaya başlamıştık genç doktorun iki elini birleştirerek gözünü kapatıp agzını oynatmasından anlamıştım ve dua etmeyi biliyordum iki elimi açarak her zaman kabul olmasını istediğim şeyleri söylüyordum. ALLAH’m beni bu cehennemden kurtar ve ekledim sedayla tanışmayı nasip et ya rabbim diye duamı bitirdikten sonra dışarı çıktık ve tam o sırada bayanların namaz kıldığı yere sedanın girdiğini fark ettim, şaşırdım. O sırada zihnimde bir şeyler çark etti ve her gün namaz kılmaya gelirsem sedayı her gün göre bileceğimi fark ettim ve o günden, hatta o saatten itibaren artık namaz kılmaya başlamıştım. Düzenli olarak 5 vakit namaz kılamasam bile dört vakti kesinlikle kaçırmıyordum, arada bir mescit de sohbet ettiğimiz oluyordu o sırada benim aklım sedaya kayıyordu ve dalıp gidiyordum. Sonunda sedayla tanışmak nasip oldu ve tanıştık en iyi kız arkadaşım aracılıgıyla her gün bir birimizi gördüğümüz hatta ortak noktamız oldugu için konuşacak konumuzda vardı ve konuşuyorduk, aramızdaki ilişki baya ilerlemişti. Namaz aralarında yapılan sohbetlerden edindiğim bilgilerle arada muhabbet ediyorduk.

Anlayacağınız ilk namazımda ettiğim dua kabul olmuştu. Fark ettim ki namazdan sonra neyi içten istesem kabul oluyordu, genç doktorun anlattıgı sohbetlerden birinde duymuştum bunun için şükür etmek gerekliydi ALLAH’a bende mescit de gördüğüm dolabın içerisindeki kitaplardan kıldığım namazların sağlamlığını artırmak için namaz da okunan duaları örgendim fazlasıyla ezberledim. Ve kendimi din konusunda gerçekten sağlama almıştım. Sedayı o mescide girerken görmem nelere vesile olmuştu ah bir haberi olsa.

Aradan 2 ay geçmişti, Abdullah’la olan samimiyetimiz kardeşlik sevgisine dönüşmüştü bir birimiz için her şeyi yapa bilirdik, yine güzel bir havada bu sefer benim ısrarımla bahçeye çıkmak için yola koyulmuştuk. Merdivenlerden inerken seda ile en iyi kız arkadaşım merdivenlerden yukarı çıkıyordu ters kutuplara doğru yol almıştık anlayacağınız. Ben onu fark ettiğimde oda beni fark etmişti kısa bir süreliğine merhabalaştık ardından yolumuza devam ettik. Yolda Abdullah selamlaştığın kız kimdi diyince hangisi dedim çünkü ikisiylede selamlaşmıştım. (Daha sonradan öğrendimki Abdullah en iyi kız arkadaşımı sormuştu)
Abdullah güzel olan diye espiri yapınca bende başladım sedayı Abdullah a anlatmaya.
Seday’la Abdullah’ı tanıştırmamın zamanının geldiğini fark etmiştim. Abdullah a sedayı şu içerken gördüğüm bankı işaret ederek şu bankta oturalım da anlatayım dedim ve oturduk. Başladım anlatmaya.

Adı Seda, yanılmıyorsam 3 ay önce bu tımarhaneye abisinin zoruyla kaydını yaptırdı. Artık Tımarhane demesek dedi farklı bir ses tonuyla Abdullah. Tamam dedim gülerek ve devam ettim. Onunla biraz zorda olsa tanıştık yanındaki kız sayesinde. Şimdilik bu kadarını bilsen yeterli dedim ve kalktık biraz oturduktan sonra..

Aradan birkaç hafta geçmişti günlerimiz mescit, hastahane, bahçe üçgeni arasında geçtiği için hep aynı şeyleri yapıyorduk.

Sedayla olan ilişkim ilerliyordu ama bir türlü dogru dürüst onu sevdiğimi söyleyememiştim ne yazık ki, anlamasını bekliyordum fakat anlamamakta ısrar ediyordu yada beni arkadaşı olarak görüyordu..

Son haftaya gelmiştik sedayı sıkça rüyamda görmeye başlamıştım, gördüğüm rüyalardan hiç uyanmak istememiştim fakat uyanmıştım. Gördüğüm rüyaların etkisiyle sedaya açılmaya ona onu sevdiğimi söylemeye kara vermiştim, uyanır uyanmaz duş aldım hafif uzayan sakalımı kestim temiz ve en sevdiğim elbiselerimi giydim Abdullah’ın esansını sürdüm elbiseme nede olsa kardeştik artık izin almasam da olurdu, almadım da zaten. Sedaya söylemek istediğim kelimelerden cümleler kurmuştum o cümlelerden de metin hazırlamıştım bu sefer onu okuya oku ya noktası virgülüne kadar ezberlemiştim. Kendimi hazır hissettiğimde sedayı aramaya başladım ilk yatak haneye baktım orada değildi, daha sonra koridorları gezdim hastanede olmadığını düşünerek bahçeye çıkıp orada aradım ve onları buldum. Uzaktaydılar seda ve en yakın kız arkadaşım, onlara doğru yürüyordum, fakat arkaları bana dönüktü beni fark etmediler. Ben odaklanmış yürüyorken onların peşinden, yanından geçtiğim Abdullah’ı bile fark etmemiştim. Fakat o beni fark etti ve “nereye böyle” diye sordu bana, “hiç öyle yürüyordum” dedim ve “bu kokuda ne böyle” dedi “havadan geliyordur bu gün hava güzel gerçekten” dedim. Bana “konuşmamız lazım” dedi koku konusu kapansın diye “olur neyle ilgili konuşacağız” dedim.
Özel bir durum dedi peki dedim mecburen, daha sonra konuşalım diyemezdim, çünkü özel bir konuydu konuşacağı. Ah şu iyi niyetim ne geldiyse başıma hep bu sebepten, buda yaptığım son iyilikti bilmeden. Yatakhaneye geri çıktım abdullahla beraber oturduk benim yatağıma ve çıkar şu ağzındaki baklayı demeden anlatmaya başladı girişken abldullah kardeşim.

Sedaya aşık olduğunu söylediği anda kendimden geçtim bir an fakat belli etmedim. Buda yetmezmiş gibi üzerine benden sedaya Abdullah seni seviyormuş onunla birlikte olur musun dememi istemesi ile hayal kırıklığı yaşıyordum kardeşim olarak gördüğüm Abdullah ciddi olarak sevdiğim kızı seviyordu, ne yapmam gerektiğini bilmiyordum bende saçmaladım kabul ettim gerçekten deliyim galiba ben. Teşekkür edip kalktı Abdullah yanımdan.

Sevinçle uyanmıştım oysaki gördüğüm rüyanın etkisiyle gaza bile gelmiştim ona açılacaktım söyleyecektim tüm hislerimi açıkça fakat bu olay tam bir fiyaskoydu utanç vericiydi. Benim utanmam mı gerekiyordu kardeşimle aynı kişiyi seviyordum diye. Bilmiyorum fakat çok üzgündüm.

Bir kaç saat sakin kafayla düşündüm bu sefer iyilik yapmayacaktım ilk kez kendim için oynayacaktım sedanın yanına gitmek için yarını beklemedim hava yavaş yavaş kararıyordu güneş batmak üzereydi sedayı aramaya koyuldum ve yatakhanede buldum yanında en yakın kız arkadaşımda vardı sedaya el işareti yaparak yanıma çagırdım ve geldiler seda senle özel konuşmak istiyorum dediğimde en yakın kız arkadaşım biraz komik bir tavırla “öyle olsun” dedi ve gitti. Sedayla bahçeye indik, bahçedeki en iyi ağaç manzaralı banka oturduk.
Bankı, sokak lambasına benzer bir lamba aydınlatıyordu ve oturduk.

“nedir anlatacağın özel şey” diyince seda, lafa girdim bodoslama çünkü ezberlediğim metni tamamen unutmuştum, kekeleye mekeleye birkaç bir şey söyledim;

lafa yanlış kelime kullanarak girdim seni dedim,
durdum tekrar lafa girdim

ilk gördüğüm günden beri kimseye karşı hissetmediğim duygular besledim sana karşı, anlamaya çalışıyorum düşüncelerini okumaya çalışıyorum beni yakan bakışlarını çözmeye..
boş bulundum o gün besbelli yoksa ben aşık olacak adamıydım hiç hesapta yoktun sen
nasıl anlatıyım sana bilmem ki, seni seviyorum demek yetmez, seni seviyorum demekle, anlatılıyorsa sevmek, unut gitsin sevmiyorum ben seni, tarif edilemeyen, anlatılmayan aşk, nasıl ifade edilirki kelimelerle, bir bulsam nasıl anlatılacağını, gelip anlatacağım sana fakat yok kelimeler yetersiz. şu halime bak, en sancılısını yaşıyorum aşkın, zamanın yorgun düşüp durduğu yerde. Şimdi deli diyorlar bana, arkamı dönünce, sırtıma fırlatılan gülüşlerden anlıyorum. Aşkı bir kızın elinden tutmak, bir kuytu köşede öpmek, mektuplar yazıp kokulu kalemle zarfın üstüne kalpler çizmek, saatlerce gözünün içine bakmak sanırdım eskiden…
şimdiyse yaşıyorum ben aşkı, tüm damarlarımı yakıp geçiyor, aldığım her nefes oluyor
ritmine uyuyor kalbim her atışta, bakışlarımda bir derinlik var şimdi, herşeyde seni görüyorum, ellerim titriyor adını yazarken, dilimde dolanıyor şimdi, adının geçtiği her cümlede
ben böyle bilmezdim aşkı, bu kadar acıtacağını bilsem, oynamazdım ben bu oyunu, söker atarım şimdi bu kalbi, hayat kısa derler, inanma.ben aşık olalı yüzyıllar oldu..

bir anlık duraklamamdan faydalanıp lafa girdi,
seda ..

“emree” dedi bana. bende seni seviyorum ama burası yeri değil senin dediğin gibi tımarhanedeyiz, cehennemde bir düğün düşüne biliyor musun dedi hayır dedim, o zaman bekle dedi beni bekle..

aradan yıllar geçti…

o günden beridir hala bekliyorum, bıkmadan sıkılmadan ve bekleyeceğim.. çünkü o konuşmayı yaptığımız gecenin sabahında sedanın yatağının başında bir mektup vardı ve mektubun yanında cansız bedeni..

mektupta şunlar yazıyordu;

“Buradaki en iyi arkadaşıma hayatım hakkında yalan söylediğim için pişman değilim çünkü beni deli olarak görmesini istemiyordum. Ben aslında buraya abimin zoruyla gönderilmedim, bir deprem sonucunda tüm sevdiklerimi kaybettim kaldığım yurt da öğrencilere ablalık yapıyordum tehedcud namazı için kız öğrencilere erken uyumalarını söyledim ve uyudular sabah olduğunda uyandırmak için yanlarına gittim ve uyanmalarını söylediğimde hiç birinden ses gelmiyordu bir öğrencinin yatağına gidip yorganı kaldırdıgım da fark ettimki kız vefat etmişti bir diğerine baktıgımda oda öyleydi ve hocaların yattıgı yatakhaneye gidip orada uyanmaları için bağırdıgımda onlardanda ses gelmemişti yataklara tek tek baktıgımda hocalarda vefat etmişti. Tam o sırada deprem oldu ve enkaz altında kaldım. Bir ses duymaya başlamıştım en kaz altında

“Sakin korkma . Sabah namazina giden mumin kardeslerin seni kurtaracak yalniz sen ayak sesi duyunca seslenmeyi unutma. Biz seni bu yasadiklarini diger kardeslerine anlatasin diye dunyada biraktik.”

bu ses azda olsa beni rahatlatmıştı fakat hala tedirgin bir bekleyiş vardı en kazın altındaydım sabah namazı okunduğun da ayak sesleri geliyordu bağırdım ALLAH aşkına beni kurtarın diye.. ve kurtardılar..

Bu olayı anlattığım yerlerde kimse bana inanmıyordu deli damgası yiyordum bende ısrarla anlatmaya devam edince sonunda buraya gönderildim..

burada güzel arkadaşlıklar yaşadım fakat gitme vaktim geldi beni çagırıyor arkadaşlarım, öğrencilerim. Gitmeliyim…”

Bu mektubu okuduktan sonra her gece aynı banka gidip oturuyorum biliyorum seda da yanıma gelip oturuyor ben anlatıyorum, o gün neler yaptıysam oda dinliyordu.. biliyorum..