türkçe yi doğru kullanmayanları sikeyim

http://www.tdk.gov.tr/tr/...49816b2ef9dac10de3df29ac6

bağlaç olan da, de’nin yazılışı

bağlaç olan da, de ayrı yazılır. kendisinden önceki kelimenin son ünlüsüne bağlı olarak ünlü uyumlarına uyar: kızı da geldi gelini de. durumu oğluna da bildirdi. sen de mi kardeşim? güç de olsa. konuşur da konuşur.
uyari : ayrı yazılan da, de hiçbir zaman ta, te biçiminde yazılmaz.
uyari : ya sözüyle birlikte kullanılan da mutlaka ayrı yazılır: ya da.
uyari : da, de bağlacını kendisinden önceki kelimeden kesme ile ayırmak yanlıştır: ayşe de geldi (ayşe'de geldi değil).
uyari : da, de bağlacının bulunma durumu eki olan -da, -de, -ta, -te ile hiçbir ilgisi yoktur. bulunma durumu eki getirildiği kelimeye bitişik yazılır: devede (deve-de) kulak, evde (ev-de) kalmak, yolda (yol-da) kalmak, ayakta (ayak-ta) durmak, çantada (çanta-da) kek lik. i̇kide (iki-de) bir aynı sözü söyleyip durma.
yurtta sulh, cihanda sulh. (mustafa kemal atatürk)
bağlaç olan ki’nin yazılışı

bağlaç olan ki ayrı yazılır: demek ki, kaldı ki, bilmem ki.
türk dili, dillerin en zenginlerindendir; yeter ki bu dil, şuurla işlen sin.
(mustafa kemal atatürk)
olmaz ki!
böyle de yatılmaz ki! (orhan veli kanık)
ruşen eşref ünaydın'ın "diyorlar ki" adlı eseri ne güzeldir!
geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer.
ki bağlacı, birkaç örnekte kalıplaşmış olduğu için bitişik yazılır: belki, çünkü, hâlbuki, mademki, meğerki, oysaki, sanki. bu örnekler den çünkü sözünde ek aynı zamanda küçük ünlü uyumuna uymuştur.
şüphe ve pekiştirme göreviyle kullanılan ki sözü de ayrı yazılır: babam geldi mi ki? başbakan konuşacak mı ki?
bağlaç olan ne ... ne ... ’nin yazılışı

bu bağlacın kullanıldığı cümlelerde fiil olumlu olmalıdır: ne fransa’da ne de almanya’da aradığını bulabilmişti.
onlar ne arsız ne yılışkan ve yırtık gülmelidirler; ne de somurtmalıdırlar. (refik halit karay)
ne ziraat ne ticaret için kâfi nüfus kaldı. (falih rıfkı atay)
soru eki mı, mi, mu, mü’nün yazılışı

bu ek gelenekleşmiş olarak ayrı yazılır ve kendisinden önceki kelimenin son ünlüsüne bağlı olarak ünlü uyumla rına uyar: kaldı mı? sen de mi geldin? olur mu? i̇nsanlık öldü mü?
soru ekinden sonra gelen ekler, bu eke bitişik olarak yazılır: verecek misin? okuyor muyuz? çocuk muyum? gelecek miydi? güler misin, ağlar mısın?
bu ek sorudan başka görevlerde kullanıldığında da ayrı yazılır: güzel mi güzel! yağmur yağdı mı dışarı çıkamayız.
uyari: vazgeçmek birleşik fiili, mi soru ekiyle birlikte kullanıldığında iki ayrı biçimde yazılabilir: vaz mı geçtin? vazgeçtin mi?
fiil çekimi ile i̇lgili yazılışlar

gelecek zaman ekinin ünlüleri ile zaman ekinden önceki ünlü, söyleyişe bakılmaksızın bütün şahıslarda a, e ile yazılır: geleceğim, gelmeyeceğim, gelemeyeceğim, geleceğiz, gelmeyeceğiz, gelemeyeceğiz, gelmeyeceksin, gelemeyeceksin; alacağım, almayacağım, alamayacağım, almayacaksın, alamayacaksın; başlayacağım.
teklik ve çokluk 1. kişi emir eklerinin ünlüsü ile ekten önceki ünlü, söyleyişe bakılmaksızın a, e ile yazılır: başlayayım, gelmeyeyim; başlayalım, gelmeyelim.
i̇stek ekinden önce gelen ünlü, söyleyişe bakılmaksızın a, e ile yazılır: başlayasın, başlaya, başlayasınız, başlayalar; gelmeyesin, gelmeye, gelmeyesiniz, gelmeyeler.
mastar eklerinin yazılışı

-mak, -mek ile biten mastarlardan sonra -a, -e, -ı, -i eklerinden biri geldiğinde araya y ünsüzü girer: kazanmak-a > kazanma-y-a, aldanmak-ı > aldanma-y-ı, sevmek-e > sevme-y-e, görmek-i > görme-y-i.
i̇ken’in yazılışı

i̇ken ayrı olarak yazılabildiği gibi kelimelere eklenerek de yazılabilir. bu durumda başındaki i ünlüsü düşer. getirildiği kelimenin ünlüleri kalın da olsa, bu ekin ünlüsü ince kalır: okur-ken (< okur iken), yazar-ken (< yazar iken), çalışır-ken (< çalışır iken), uyur-ken (< uyur iken), başlar-ken (< başlar iken), durmuş-ken (< durmuş iken), olgun-ken (< olgun iken), durgun-ken (< durgun iken).
i̇ken, ünlüyle biten kelimelere ek olarak getirildiğinde başındaki i ünlüsü düşer ve araya y ünsüzü girer: okulday-ken (< okulda iken), yolday-ken (< yolda iken).
i̇le’nin ek olarak yazılışı

i̇le ayrı olarak yazılabildiği gibi kelimelere eklenerek de yazılabilir. kelimelere eklenerek yazıldığında ünlü uyumlarına uyar.
i̇le, ünsüzle biten kelimelere ek olarak getirildiğinde i ünlüsü düşer ve bitişik yazılır: bulut-la (bulut ile), çiçek-le (çiçek ile), kuş-la (kuş ile).
i̇le, ünlüyle biten kelimelere ek olarak getirildiğinde başındaki i ünlüsü düşer ve araya y ünsüzü girer. ek, ünlü uyumlarına uyar: arkadaşı-y-la (arkadaşı ile), anası-y-la, (anası ile), çevre-y-le (çevre ile), sürü-y-le (sürü ile), yapı-y-la (yapı ile).
ek fiil olan imek’in yazılışı

i̇mek fiili bugün daha çok ekleşmiş olarak kullanılmakta ve ünlü uyumlarına uymaktadır.
ünlüyle biten kelimelere eklendiğinde i ünlüsü düşer. bu durumda araya y ünsüzü girer: ne-y-se (ne ise), sonuncu-y-du (sonuncu idi), yabancı-y-mış (yabancı imiş).
ünsüzle biten kelimelere eklendiğinde de i ünlüsü düşer: gelir-se (gelir ise), güzel-miş (güzel imiş), yorgun-du (yorgun idi).
pekiştirmeli sıfatların yazılışı

pekiştirmeli sıfatlar bitişik yazılır: apaçık, apak, büsbütün, çepeçevre, çırçıplak, çırılçıplak, dümdüz, düpedüz, gömgök, güpegündüz, kapkara, kupkuru, paramparça, sapasağlam, sapsarı, sırsıklam, sırıl sıklam, sipsivri