türkiyede rum olmaktan gurur duyuyorum

bir anadolu köyüne doğru seyahat edeceksiniz önce. topukları çatlamış, kurak toprağa kök olmuş; naylon terlikleriyle traktörün tamponunu eskiten domur domur terli ve iri memeli kadınlar kızlar yanında analarını göreceksiniz.

yolun başında 15-19 yaş aralığında, sağda solda ağaç altında oturup ağızlarında eğrelti otlarının sapını geveleyen gençler dönüp dönüp çamur yüzü görmemiş lastiklerle yolun tozunu kaldıran arabanıza bakacaklar. garipseyecekler, belki de içten içe bir düşmanlık hissedecekler. öyle ya, te ordan öte gelen adamdan hayır mı gelirmiş.

sünük sünük, yüzleri karayolları haritasına dönmüş yaşlı kadınlar göreceksiniz kapı önlerinde. kiminin elinde yapağı, kiminin elinde el işi, kimi de pirinç ayıklar vaziyette kandil ışığında yaşanan çılgın köy sevişmelerinden peydah olan mini mini torunlarına göz kulak oluyor olacaklar.

gözleriniz hemen bir çınar ağacı arayacak. köyde kahveler koca çınarların altına kurulur. esintiye avuç açan yaprak ayalarının rüzgara ıslık öttürdüğü sese doğru gidip koca çınarı bulacaksınız. orada ne şenlikler, düğünler, asker uğurlamaları ve kavgalar yaşandığını düşünürken ağzınız boğazınız iyice kurumuş olacak.

önce köyün çeşmesinden birkaç yudum alıp yüzünüzü yıkamak gelecek içinizden. karşıdaki çeşmeye doğru yürüyüp avuç avuç alacaksınız. tadı hafif acı gelicek. gelir tabii. geri zekalısınız çünkü. yandaki küçük "içilmez" tabelasını görmediniz. köyün fırlamalarından abuzer görünüşlü çocuklar gülerek size suyun içilmediğini, köyün çıkışındaki çeşmeye gitmeniz gerektiğini söyleyecekler. köyün biricik güzeli, muhtarın tek kızı asiye diğer çeşmeden gelirken size gülecek. nasıl da kıvırtıyor kaltak değil mi?

neden sonra kahveye girip havadaki kesif kokuyu içinize çekeceksiniz. birbirinden değişik kokuları ayrıştırmaya çalışacaksınız. ter, sigara dumanı, camdaki fesleğen, tenekelere önceki gece dolmuş yağmur suyu ve içine düşen çınar yaprakları, köşesi yeni çimentoyla doldurulmuş duvarın kokusu, kenarda duran muhtargilin traktörünün gres yağı ve mazot karışımı kokusu, ve işte sonunda çay içeceksiniz, meşhur kumargillerin deli sebo sunun 78 yılından beri hizmet veren kahvesinde.

yaşlıların yüzlerine bakacaksınız çayı söyledikten sonra. kiminin kulağından fışkıran kıllar, kepçesinde biriken siyah noktalar, yağlı, parlayan ve güneşte kavrulan buruşuk derisi, eğri büğrü burunları, akneli elmacık kemikleri ve siyah noktalı burunları ve tabii ki altın dişleri, diş telleri ve yerinde olmayan dişleri sayıp, kahve tuvaletinin zeminine serilen, bütün herkesin sidiğini emmekle görevli posta gazetesinin yaydığı kesif kokuyu içinize çekerek, hep bu ölümü bekleyen yaşlıları süzeceksiniz. kahve onların ölecekleri günü bekledikleri yegane yer olarak kalacak hep. ölüm ve tezek kokusu, cenaze evlerinde kavrulan helvanın kokusunu bastırmış bu diyarlarda.

nihayet çayınız geldi. afiyet olsun huur çocukları.