Panpalar çok önemli bu.

Türkiyede bir karı şu resmi paylaşsa, binlerce beğeni alır. Herkes resmin altına, "oğğhhhş yalarım o ne be... " şeklinde yorumlar yapar.

Amerikalı ise:
"Hey dostum annene söyle eşeklerle ciks yapmayı bıraksın. Yoksa sana benzeyen bir kardeşin daha olacak," şeklinde yorum yapar.

Ondan sonra: "Amerikalı kızlar ciks yapıyor bizim kızlar niye vermiyor," diye hayret ediyorsunuz. Ulan karı zaten gelen yorumlara boşalıyor, özgüveni dakika başı bonus alıyor. Neden versin ki?

Otuz kırk defa özel yetenek sınavına giren gençler var. "Sanatçı olacam, aktör olacam" hayali içindeler. Bebe beş ayrı üniversitede altı sene girmiş sınava. Kazanamamış. Yedinci sene yine giriyor.

Çünkü hocalar, "Haydi bizim kulağımızı sktir et. Ama sen şarkı söyleyince kırılan camları değiştirmek masraflı oluyor" demiyorlar. Hak ettiği lafı sokamıyorlar. Bu yüzden talebeye eziyet veriyorlar.

Bebeye: "Çok çalışman lazım," diyorlar. Bu aslında: "Yeteneksizsin," demek. Ama eleman anlamıyor. Kendine zulmediyor, bir sene daha sınava giriyor. Hayatının bir yılı daha kaybolup gidiyor.

Spartalılar, çocuklara laf sokma eğitimi verirlerdi. Çünkü cahil bir millettiler. Cahil milletler entel milletler karşısında ezilmemek için lafı gediğine oturtabilmek zorundadır.

Biz de cahiliz. Avrupalılar bizi laf kalabalığına getirip eziyorlar. Mesela burun kıvıra kıvıra: "Sosyal yapınız düşey hareketliliğe uygun değil," diyorlar. Apışıp kalıyoruz. Aşağılandığımızı seziyor ama cevap sokamıyoruz.

"Düşey hareketlere kim uygun biliyor musun? Annen." desek böyle biçare kalmayız.