geçen sene (nisan 2015) NYC'de yüz ameliyatı oldum. (New York'ta)

hastalığımla ilgili hikayemde burda beyler isterseniz okuyabilirsiniz 2 sayfa bişey zaten (bkz: derdi veren derdin çözümünü unuturmu hiç)

neyse konuya gelelim beyler yazımda söylemiştim ameliyattan sonra ki 5 gün boyunca inanılmaz acılar çekiyordum. ameliyat sonrası 3.gündü sanırım;

konakladığımız otelde yatıyordum sadece su içebiliyordum bide yumurtanın yumuşak yerinden yiyebiliyordum. inanılmaz aç ve halsizdim. 8 saatlik ameliyattan çıkmıştım o kadar narkoz yemiştim. beni ameliyat eden doktorun yazıhanesine muayne için gitmek zorundaydım. zorla ayağa kalktım. sağ tarafım şişlik ve morluklarla doluydu peçeteyle yüzümün sağ tarafı gözükmesin diye kapatıyordum ve güç bela otelden çıktım.

New York'a göre saat 08:00-09:00 arasıydı. Hava buz gibi taksi bulmam gerekti. O halde ayakta durmam bile zordu. Otelin bulunduğu caddeden taksiler geçiyordu ama hepsi dolu geçiyordu. Soğukta kaldım ameliyatlı halimle. Elimden bişey gelmiyor. Sonra sokaktan geçen bi kadın (24-25 yaşlarındaydı) beni o halde görünce yanıma geldi yardım mı gerekiyor diye sordu. Bende ingilizce ameliyat olduğumu belirttim. Kadın o soğukta benim için caddenin ortasına çıktı. Bütün gelen taksilere el atıyor ama hiçbiri durmuyor. Soğukta durmamamı içeri geçmemi söyledi. Taksi durdurunca otelin önüne getirir haber veririm dedi.

Konakladığım otelin içine girdim. En alt katta oturma bölümünde oturuyordum. Cadde görünüyordu burdan. Kadın taksi bulmak için yırtınıyordu en son bi taksici durdu onla konuştu konuştu arabayı getirdi otelin önüne. Benide taksinin içine zütürene kadar yardım etti. Çok teşekkür ettim kadın 15-20 dakika o soğukta taksi çevirmeye çalıştı benim için.

Türkiye'de bi kere bigibletten düşmüştüm
ama gerçekten büyük bi kazaydı. Yüzüm gözüm kan içindeydi. Evime gitmek için zorla yürüyordum yardım edin diye bağıra bağıra. 1 kişi gelipte yardım etmedi bana bi tane adam geçti yanımdan 'bişe olmaz bişe olmaz' diyip gülüyordu.

O gün anladım işte neyin ne olduğunu...