evet verilere ve izlenen gözlemlere bakılarak bu söylenebilir. bu cümle kafamda ek bir soruyu akla getiriyor.

neden? bu inanç (inançsızlık) sistemine geçişte etkili parametre gelinen bilimsel gelişmeler, coğrafyadaki siyasi konjonktür, kitlelerin dinden soğutulması mı? etken yoksa bundan bağımsız bir uyanış, sorgulama aydınlanma mı?

hiç şüphesiz hepsi birbiriyle ilintili ama argüman yokluğuyla yalnızca popülerizm homojenizasyonuyla harmanlanan bir akıma dönüşecekse bu ya da dönüştüyse bir gerçekliği bulduklarını sanmalari ne kadar doğru olur?

semavi dinler küresel anlamda bloklarına iliştirilmiş bir dinamit ile beklemedeler ve fitilin yarısı yandı.