Genelde basketbol maçlarını hep evde izlerim ama arkadaşlar çağırınca bide çok kişi olunca bir kerede
birileriyle izleyim diye arkadaşın evine gittim.

Baya hazırlandım sırt sırta verip coşacaz falan sanıyom aldım biraları çerezleri türkiye formasını da
giydim, LA LA LA LA LA diye bağırarak girdim arkadaşın evine. Aniden sesim kesildi ulan ortam bambaşkaymış
meğerse. Millet simsiyah giyinmiş, somurtuyo kimisi ağlamış gibi gözüküyor. Dedim cenazeye geldik herhalde. Meğer beni çağıran bin bu terör olayları konusunda ne kadar duyarlıyım tarzında artislik yapmaya çağırmış bizi. Bende öyle bir enerjiyle girince kızlar da erkekler de yazıklar
olsun sana tarzında bakmaya başladılar.

Ulan asker kaçağı adam şehitler için siyah tişört giymiş başka bişey demiyorum. Oturdum ne yiyolar ne içiyolar konuşma bile yok.

Ben ne zaman sayı olunca sevinsem tip tip bakıp içlerinden birşey söylüyolar. En sonunda semihin smaçıyla uçtum havaya, uçmamla beraber arkadaşlar hep beraber bana terbiyesiz, duygusuz, odun tarzında laflar attılar. Arkadan biri: Ulan şehitler ölürken ocaklar yanarken sen burda nasıl sevinirsin tarzı birşey dedi. Ben de aldım eşyalarımı ev sahibi bine dönüp: Madem yas tutacaktınız neden maç izlemeye çağırdın ipne dedim çıktım.

Ulan bana bunları asker kaçakları söylüyo, elindeki 3 bin liralık telefonla şehitler ölmez mesajı atan kız söylüyo... işimize gelince
duyarlıyız. Milli maçta bile sevinemeyiceksek gibeyim böyle ülkenin ortdıbını keşke şu yunanlar bizden doğuyu alabilselerdi de şu anasını gibtiğimin terörüyle onlar uğraşsaydı biz de keyfimizden olmasaydık.