türk kızları kıllı diyen mallar

lan cahil müptezeller biraz tarih okuyun

Türk tipinin gözü ne çok çekik ne de çok iri olan orta büyüklüktedir. Nispeten küçük ve dar olan göz yarığı karakteristiktir. Moğol kıvrımı denilen kıvrıklığa rastlanmaz. Buna karşılık iç ucu diğerine nazaran biraz aşağıya iner. Renk genellikle koyu, keskin bakan ve bilhassa kadınlarda oldukça parlaktır. (Kültigin heykeli) Bu göz şekli Dede Korkut hikâyelerinde “kıyma göz” olarak geçmektedir.

Burun; orta büyüklükte, bazen kısa “gaga burun” biçimindedir. Mongolid ırkının özelliği olan yassılık Türk burun biçiminde görülmez. Türklerde burunla dudak arasındaki çukur derincedir. Çene ufak ve kuvvetli, kulak küçük ve yapışıktır.

Minyatürlerde sakal unsurlarına pek rastlanmıyor. Yalnızca ihtiyar Uygur rahiplerinin tasvirlerinde beyaz uzunca bir sakalın bulunduğu görülmektedir. Taiçing ipek rulo resimlerinde Türk kumandanlarından bir kaçının kısa sakallı olduğu görünse de bu sakalların savaş süresince kesilmediği için uzadıkları fikri akla daha yatkındır. Oğuz Kağan destanında da “Oğuz Kağan’ın yanında ak sakallı, kır saçlı, tecrübeli bir ihtiyar vardı” denilerek Uluğ Türük anlatılır. Dede Korkut’taki “Oğuz’un ak sakallı kocaları” tabiri de bunun karşılığıdır. Yalnız burada küçük bir ihtilaf mevcuttur. Her iki destanda da “ak sakal” “ak pürçek” “kır saç” gibi sıfatlar fizikî bir tasvirden çok “güngörmüşlük, tecrübe, güvenilirlik, yiğitlik” vs gibi saygı ifadelerini de içerir. Bu yüzden “ak sakallar” tabiri gerçek manasıyla fizikî olarak sakalı mı yoksa manevî olarak güvenilir, saygın kişiyi mi tarif ediyor bu konunun tartışılan yanıdır.

Minyatürlerde bıyık da az görülüyor. Sadece Dede Korkut’un kahramanlarından Kara Göne bıyıklı bir tasvirdir. Korkut Ata, Kara Göne’yi “bıyığını ensesinde yedi yerde düğümleyen yiğit” olarak anlatıyor. Eski Türk heykellerinde de bıyığa rastlanmıyor. Şahsi kanaatimce Türkler arasında bıyık ve sakalın yaygınlaşması Müslüman Araplarla karşılaşma ve Müslümanlaşma sürecinde olan bir gelişmedir.

Destanlar için her ne kadar hayal ürünü denilse de, bizim destanlarımızda dile gelen eski Türk tipi çok canlı ve gerçekçi bir şekilde tasvir ediliyor. Oğuz Kağan destanında Oğuz’un vücut tasvirini inceleyelim: “Ayakları öküz ayağı, beli kurt beli, omuzları samur omzu, göğsü ayı göğsü gibiydi” deniliyor. Bu tasvir bize eski Oğuz tipi vücut yapısı hakkında sağlam bir fikir veriyor. Bu tariften eski Türk tipinin geniş göğüslü (Korkut Ata’da “gin göğüs”), çevik bacaklı, ince belli olduğunu anlıyoruz. Bu tasvir, Uygur heykellerindeki “sırtında yük taşıyan erkeğin” vücut yapısı ile karşılaştırılabilir. Oğuz’un özellikleri anlatılırken kullanılan hayvanlar ise onun ne kadar güçlü bir kişi olduğunu göstermek ve bir kahramanın efsaneleştirilmesi maksadına hizmet etmektedir.

kaynak :
Lazslo Rasony, Dünya Tarihinde Türklük
ibrahim Kafesoğlu, Genel Türk Tarihine Giriş
ibrahim Kafesoğlu, Fuad Köprülü Armağanı
Oktay Aslanapa, Tarih Boyunca Türk Ordusuna Ait Tasvirler
Ayla Doğan, Eski Türk Tipi
Dede Korkut Kitabı
Oğuz Kağan Destanı
ismail Hami Danişmend, Türklük Meseleleri

özet geç diyen amcıkların züt deliğini gibiyim az okuyunda bilgilenin gibikler