1. Bir kere Türk konut mimarisinde bodrum kata evin içinden merdivenle girilen bir anlayış yok, haliyle bir korku filminin olmazsa olmazı bodrum katlar yeterince verimli kullanılamıyor.

2. Aynı şekilde ABD’de görmeye alışkın olduğumuz banliyö tipi, garajlı evler de yok, böyle olunca garajda geçen, garaja kaçmalı, vs. korku filmleri yalan oluyor.

3. “Hayali arkadaş” kavrdıbının bizde olmaması veya bunu diyen çocuğun ağzına iki tokat atılıp konunun kapatılması bu tür filmlerin önünü kesiyor.

4. Aynı şekilde bizim çocuğumuz “ölü insanlar görüyorum” dese hemen hocaya zütürüleceği için, konu oradan yine bir şekilde cine bağlanıyor.

5. Yeni taşındıkları evde garip olaylara şahit olan bir Türk ailesinin o evde bir gece daha kalması mümkün değil, haliyle konu başlamadan bitiyor.

6. Türk insanını teke tek yakalayıp öldürmek mümkün değil, ilk cinayetin ardından hepsi birleşip dalacağı için Çığlık gibi filmler yapmak mümkün olmuyor.

7. Lanet, şeytan girmesi, hayaletler, vb. konular genelde dini yaklaşımla çözülmeye çalışıldığı için… Hoop yine konu cine geliyor.

8. Zombi filmleri ise kesinlikle bize uygun değil, tüm mahalle birleşip amca, enişte, dayı, yenge ayırt etmeden zombileri vileda sapıyla tarumar edecektir.

9. Cinnet tarzı filmler ise bizi korkutmaktan çok uzak, zira günde asgari 3-5 gerçek cinnet haberine şahit oluyoruz.

10. Seri katillerimiz genelde kolici katil, çivici katil gibi random katiller olduğu için bu konuya hiç girmememiz çok akıllıca aslında.

11. Paranormal aktivitelerin tamamı bizim için cin kaynaklı olduğundan bu filmler otomatik olarak filmin 15. dakikasında cin hikayesine dönüşüveriyor.

12. Bir yere giderken, yeni bir ev alırken, vs. yaşlının biri çıkıp da “oraya gitmeyin, çok tehlikeli” dese kesinlikle söz dinler, gitmeyiz… E n’oldu, film bitti!