Kendi kullandıkları para birimi= Peso Bunu sadece kendileri kullanıyor. Bu para birimi sadece devletin desteklediği yerlerde geçiyor. Cuc ise sadece turistler tarafından kullanılıyor. Fiyatları devlet belirliyor.
Unesco araştırmasına göre Dünya üzerinde en çok görülmek istenen ülke.
60 bin tane en yenisi 1959 model olmak üzere Amerikan arabası var. Tamirci yok . Babadan oğula öğreniliyor.
Taksiler turistler için şehir içinde en kısa mesafe 5 cuc en uzun mesafe 10 cuc. Anlaşmadan taksiye binmemek gerekiyor. Fazla fiyat söyleme ihtimali var.
Taksilerin %95’i devletin. Şoförler memur olarak çalışıyor. Taksilerin benzinleri de devletten.
Halkın %95 kendi evinde oturuyor. Kalabalık aile olarak. % 5’i kiracı. Ev sahipleri devlet. Aile kazancının %5’ ini devlete kira olarak veriyor.
Spora çok önem veriliyor. Beyzbol çok önemli.
Derisinin renginden dolayı ırkçılık yapılmayan tek ülke ( 1959’dan beri ).
Latin Amerika’nın ilk treni Kuba’da yapılmış. Fakat insanları taşımak için değil şeker kamışı taşımak için yapılmış. Şimdi ise tren taşımacılığı gelişmiş değildir.
Cep telefonları 2010 yılında halka izin verildi.Ama çoğu kimsede yok.Çünkü çok pahalı. internet daha yeni yeni biliniyor.
2000 yılında devlet enerji açığını önlemek için bütün ev ve işyerlerindeki ampulleri ücretsiz olarak değiştirmiş. Turistler için kullanılan otellerde böyle bir kısıtlama yok . Ama otellerin pencereleri koyu renk camlı olduğu için dışarıdan hiçbir şekilde dikkat çekmiyor. Bu kısıtlama yüzden akşamları sokaklar çok karanlık oluyor.
Kral palmiyesi ülkenin sembol ağacıdır.
Benzinin litresi 1,3 cuc.
Dünyanın en büyük resmi Kuba’dadır (196m ). Bu resmi Fidel Castro’nun arkadaşı ve ünlü ressam Frida Cahlo’nun kocası yapmıştır.
Küba’da şeker bakanlığı bulunmaktadır.
Kuba’nın nüfusu 11 milyondur.
Kölelerin en yoğun getirildiği ülke Kuba’dır. Çünkü şeker kamışı ve tütün burada çok yoğun bir şekilde üretiliyordu. Hala da öyle.
Türkleri çok seviyorlar.
Havana’da deniz kenarında bir parkta Atatürk büstü var.
Büyükelçimiz bir kadın.
Kuba’ da iki çeşit araç plakası var. Sarı renkli plaka şahıs plakasıdır. Eski araçlarda kullanılmaktadır. Kavuniçi (kırmızımsı ) plaka ise turistlerin kiraladığı araçlar için kullanılmaktadır.
3 tip güvenlik görevlisi bulunuyor.
1. Polis
2. Asker
3. Devrim koruma komiteleri. Bunlar gönüllü, normal işleri var ve siviller. Yani kısaca milleti devlete ispiyonluyorlar.
Kuba’nın dış borcu yok. Borsası yok. Bankası yok.
Burada insan ömrü ortalama 77 yıl.
2 yıl zorunlu askerlik var. Kadınlar gönüllü iseler giderler.
Enerji sıkıntısından dolayı devlet elektriği farklı fiyatlandırıyor. Bir sınır var bu sınır aşılınca zamlı tarifeden ücretlendiriliyor.
Anayasada devletin dini diye bir madde bulunmuyor. Dinin uygulanmasına karışılmıyor.Şu anda Kuba’da çok fazla inanan yok.
Kuba toprakları bir uçtan bir uca 1300 km 110 bin km 2 yüzölçümüne sahip.
Sokaklarda reklam panosu yok. Sadece devrimle ilgili sloganlar var.O da çok az.
Çiftçiler tarlalarını satamıyor. Babadan oğula geçiyor.
Kuba’da yürürlükte olan anayasa 1976 yılında yapılmıştır.
Dünyada kendine özgü en çok kokteyl yapılan yapılan ülke Kuba’dır.
1959 yılından sonra Kuba’da işlenen cinayet sayısı 1000 geçmiyor.
En ünlü içecekleri Pina Colada ve Mohito.
15- Kasım 2011 yılına kadar vatandaşlar ev ve arabalarını satamıyorlardı. Bu tarihten sonra satışlar serbest bırakıldı. Fakat devlet bu satışlara sert bir madde koydu.Şöyle ki; sattığınız evi sizden alan kişi evi 20 yıl bir başkasına satamaz. Burada amaç rant yaratmamak.
ABD’de yaşayan Kubalılar Kuba’ya 3 yılda bir gelebiliyorlardı. Çünkü Kuba’ya sıkı bir Amerikan ambargosu var. Fakat Obama geldikten sonra yılda 1 kez Kuba’ ya gitmeye izin verildi.
Amerika’nın izni olmadan hiçbir ülke Kuba ile alış veriş yapamıyor.
Kuba komünist rejimle yönetiliyor. Devlet arada sırada kapıları açıp gitmek isteyenlerin gitmesine izin veriyor. ilk defa kapılar 1970 lerde açıldı. En büyük dalya 1980 lerde yaşandı. 200 bin kişi ülkeyi terk etti. Fakat devlet araç vermedi . Miami’den teknelerle akrabalar geldi ve gitmek isteyen akrabalarını zütürdüler. Akrabası olamayanlar derme çatme teknelerle gittiler. Fakat bazıları açık denizde köpek balıklarına yem oldu.
Kuba’da denizde gezmek veya balık avlamak için bile olsa deniz taşıtı yok. Ancak devletin kontrolünde (Turistler için )deniz aracı var onlar da ortalarda görünmüyor.
SAĞLIK
Amerikan ambargosundan sonra en büyük darbeyi ilaçta yediler. ilaç üretimi çok önemliydi. Mecbur kalınca da bu konuda çok başarılı oldular.Şöyle ki; Dünya’nın en iyi tansiyon düşürücü ilacı burada üretiliyor. Sedef hastaları tedavi için Dünya’nın her yerinden buraya geliyorlar. Tıp eğitimi çok başarılı. Kuba devleti yetiştirdiği doktorları çalışmaları için Dünya’nın her yerine gönderiyor. Herkes bedava sağlık hizmetlerinden faydalanıyor. Ayrıca sağlıkta yalnız kendilerine değil, bütün Latin Amerika’da ihtiyacı olan ülkelere yardım ediyorlar. Geçtiğimiz yıllarda şöyle bir uygulamaya imza atıyorlar: Latin Amerika’nın en yoksul olan ülkelerinden Bolivya’da sağlık yardımına ihtiyaç duyan 1 milyon insan tespit ediliyor. Venezüella giderleri karşılıyor, Küba ise doktor gönderiyor. Bu yardımlaşma ile Bolivya’da insanlar hayatlarında ilk defa doktor görüyor ve modern sağlık hizmetlerinden faydalanıyor. Ve bu olay Dünya’da yapılan en büyük insani tarama olarak tarihe geçiyor. Tabii bu durum Amerika’yı çok rahatsız ediyor. Çünkü bu olay Latin Amerika ülkeleri arasındaki ilk büyük dayanışmadır.
EĞiTiM
-Devlet 12 yaşına kadar ücretsiz öğle yemeği ve lise bitene kadar 2 şer takım olmak üzere ücretsiz okul kıyafeti veriyor.
-7 yaşına gelen öğrenciler komünizme bağlı kalacağına dair yemin ediyor. Yemin eden çocukların okul kıyafetlerinde boyunlarında kırmızı fular oluyor.
-Kuba genelinde 4 öğrenciden az okul sayısı 200’ e yakın. Ulaşım sorunundan dolayı taşımalı eğitim yapılamıyor.
-Okuldaki puan durumuna göre üniversiteye gidebiliyorlar. Üniversite sınavı yok. Yönlendirme var. Meslek lisesine giden üniversiteye gidemiyor.
-Devrimden önce 15bin olan kadın nüfusundan sadece 17 tanesi okuma yazma biliyordu. Çünkü Batista ne yapacaklar okuma yazma öğrenipte nasıl olsa onlar Amerikalılarla gece alemlerine gidecekler diyordu.
-Kuba’da lise eğitimi %100, üniversite eğitimi ise %15 oranındadır.
-Kuba 2000 li yılların başlarında eğitim alanında da Latin Amerika ülkeleri ile ortak bir dayanışma sergiledi. Yine Bolivya’da %30 olan okuma yazma oranını bu dayanışma sayesinde % 60’a çıkardılar. Burada Kubalılar’ın sloganı “Biliyorsan öğret, bilmiyorsan öğren”Bolivyalılar’ın sloganı ise “ Evet yapabilirim” di.