Bazen güneşin altına oturmuş düşünen yaşlı adam kendine sorarmış :

"Tüm hayat: ciks, aşk,çalışkanlık, tembellik ve düşüncenin kapsadığı her şey... Bunların hepsinin anlamı var mı?"

Tanrı fısıldamış:

"Olduğunu nerden çıkardın ki?"

Yaşlı adam yavaşça gözlerini kapatmış ve sanki biraz utanarak:

"Bunların bu kadar yorucu ve bu kadar çekici aynı zamanda tiksinlik verici olması insanı böyle bir soruya itiyor."

Tanrı gülümsedi:

"Söz konusu olan bunların hepsinin anlamıysa, aslında hepsinin bir anlamı yok. Siz buna anlam yüklediniz lakin bununda tek nedeni vardı."

"Bunun nedeni ölmenizdir." "Ölümsüz olsaydınız bunların hepsinin nedeni hayatı güzel kılmak olacaktı, çünkü: ölmeseydiniz hayat sizin için bitmeyen bir koşu gibi olacaktı." "Terleyecek lakin duramayacaktınız, başlangıç için çalınan düdük bitiş için çalınmayacaktı."

insan gözlerini açtı ve gökyüzüne baktı :

"Haklısın" dedi. "Belki, Belki haklısındır lakin beni güçsüzlüğüm değil mi ölümüm?" "Ölümsüzlükse güç olmaz mıydı?"

Tanrı sessizliğini bozmuştu lakin fısıldıyordu hala ama bu sefer fısıldamayı kesti bir anda bağırdı:

"BiTMEYEN BiR YARIŞ iÇiN YORULMAK BiLMEYEN BiR GÜÇ GEREKiR"
"BU GÜÇ SENDE BULUNSAYDI GÖKTEKi SEN OLURDUN BEN DEĞiL"

O an insan gözlerini kapattı. Anlamıştı biraz, Tanrı olurdu demek istemişti Tanrı. Sonra uykuya daldı insan. Uyanınca oğlunu gördü yanında. Ona seslendi :

"Az önce Tanrıyla konuştuğumu biliyor musun? onunla hayatın hakkında konuştuk... "

Çocuk gülerek cevap verdi:

"Baba senin boş bir adam olmaman beni mutlu ediyor, sorgulaman falan... lakin lütfen kendi kendine olan konuşmalarını artık birer "TANRI MESAJI" saymayı bırak."