beyler bildiğiniz üzere bugün soğuk rüzgarlar esen bir sabaha uyandık. bir hüzünle istemsizce uyandım. Atam vefat etmiş bugün. sonsuzluğun başlangıcı olan gün. mutsuzdum. hüzünlüydüm. okula doğru yola çıktım 8 gibi, 8:30 da okuldaydım 8:55 de aşağı indik törene. saat 9:04 tü 9:05 oldu sirenler çalmaya başladı, kornalar çalıyordu, trafik durmuş, hayat durmuştu. 2 dakikalık saygı duruşundan sonra sesimiz kısılırcasına(başlıkta ismini verdiğim huur çocuğu hariç) istiklal Marşı'nı okuduk. gözlerim doldu ve iki damla yaş süzüldü gözlerimden. bunu gören huur çocuğu:
-gibimsonik biri için gözyaşı döküyorsun amk
+Ne diyorsun sen amk ne diyorsun ?!
-Diyorum ki Ankara'da yatan namussuz, ırkçı, huur çocuğu için gözyaşı döküyorsun amk. malsın.
+şimdi ananı gibtim huur çocuğu
dedim ve çocuğa kafayı geçirdim. yere düştü. üstüne oturup yerde yüzünü yumrukluyordum. Atam'a küfretmişti. Çıldırmıştım. Delicesine vuruyordum. Öğretmenler zar zor ayırdılar bizi. çocuğun yüzü tanınmayacak hale gelmişti. apar topar hastaneye kaldırdılar çocuğu. gün içinde burnunun kırıldığı heberi geldi. Okula geldiğinde de koridorda arkasından "BETER OL ANASINI GiBTiĞiMiN EVLADII" diye bağırdım. bişey diyemedi amk çocuğu.
Mutluyum, pişman değilim amk.