Sirk alanına giriş yaptığımda etrafın sessiz olduğunu görünce içimdeki huzursuzluk arttı. Aradığım adamın -yani siyah kukuletalı adamın- gösterilerin yapıldığı çadırda bulunduğunu düşünüyordum. Bahsettiğim çadıra ilerlerken demir ve kalın çubuklardan yapılma kafeslerin üç tanesinin dolu olduğunu gördüm. iki tanesinde aslan, bir tanesinde fil vardı. Hayvanlar yorgun ve hüzünlü görünüyordu. Az sonra cadının bir zamanlar tutsak olduğu kafese takıldı gözlerim. Yüreğimdeki sızı arttı. Aşağı yukarı yarım dakika sonra hedefimdeki çadıra girince tuşlarının bazıları hariç tamamı siyah renkten oluşan içimdeki huzursuzluğu körükleyen piyanonun yanında siyah kukuletalı ve büyücü kıyafetine benzer, keçi tüyünden yapılma kıyafeti olan bir adam ile cadıyı kurtarmaya çalışırken bayılttığım adam vardı. Kısık sesle bir şeyler konuşuyorlardı. Birkaç saniye sonra bana baktılar. Sağ elimdeki gümüş zincirimi sıkıca tutup yanlarına doğru hızla yürümeye başladım. Yanlarına yaklaştıkça siyah kukuletalı adamın yüzü belirginleşmeye başladı. "Ne işin var burada evlat?" dedi siyah kukuletalı adam. Epey gelişmiş kaslarıyla alevli gösteri yapan adam da dikkatle beni izliyordu. Önlerinde durmama az kala cesaretimi toplayıp kararlı bir tavırla "Yardımınıza ihtiyacım var." dedim. "Hangi konuda evlat?" dedi siyah kukuletalı adam. "Cadıyı yakalama konusunda." dedim. "Demek o ahmak sendin!" dedi siyah kukuletalı adam. "Maalesef." dedim önlerine geldiğimde ve sözlerime devam ettim. "Cadı benimle oynadı. Ona çok büyük bir iyilik yapmama rağmen bana ihanet etti. Cadı olduğunu benden gizledi ve geceleyin yengemi büyüleyerek abimi öldürttü! Onu nerede bulabileceğimi biliyorum ve kendime güveniyorum. Ama bu işi tek başıma halledemem." dedim siyah kukuletalı adamın yüzüne bakarken. Konuşmalarım bitince siyah kukuletalı adamın ne erkeğe ne de kadına benzediğini fark ettim, şaşkınlığımı gizledim. O esnada epey gelişmiş kaslara sahip olan adam yumruğunu havaya kaldırdı. "Dur!" dedi siyah kukuletalı adam ve hemen sonra "Seni sevdim evlat. Ama eğer cadıyı yakalayıp bana getirmeyi başaramazsan tüm sevdiklerini öldürürüm!" dedi kaşlarını çatarak. "Anladım." dedim siyah kukuletalı adamın gözlerine bakarak. Gözlerinden bir cellatı andırdığını fark edince içim ürperdi. Belki de gerçekten cellattı...

Kasabada ilerlerken büyücü kızı nerede bulabileceğimi düşünüyordum. Demirci Bane'nin dükkanına yaklaşınca aklıma büyücü kızı nerede bulabileceğim geldi. Tabi ki de bataklıkta! Bu fikrin aklıma gelmesine gerçekten sevindim. Çünkü, kasabanın sekiz kilometre ötesinde kocaman bir orman vardı. Oraya daha önce gitmemiştim. Ama orada bataklık olduğunu duymuştum. Hatta haftalar önce üç arkadaş ormandaki bataklığı görmeye gitmişler. Birisi bataklıkta boğulmuş. Eminim kendisi ve sevdikleri pişmanlıktan dolayı hüzünlerinin esiri olmuştur... Bane'nin sıcak, küçük ve göz dolduran dükkanına girince "Merhaba Bane!" dedim. "Merhaba Steve! Seni gördüğüme sevindim!" dedi ocaktaki kızgın demiri döverken. Olanları anlattım. Sözlerim bitince başını eğdi ve iki yana salladı. "Korkarım ki bir cadıyı serbest bırakmışsın Steve!" dedi başını kaldırırken. "Hayır! Bu olamaz!" dedim şaşkın ve öfkeli bir halde. "Peşine düşmekten vazgeç. Seni de kaybetmek istemiyorum!" dedi endişeli bir halde. Bane babamı çok severdi, ben de öyle... "Asla vazgeçmeyeceğim! O cadı bozuntusu kıza hak ettiği cezayı vereceğim!" dedim. Dükkanda işime yarar, kullanmaktan haz duyacağım bir silah ararken çelikten yapılma, gümüş renkte bir zincir çarptı gözlerime. "Bu işimi görür!" dedim gözlerime çarpan zinciri işaret ederek. "Onun yerine kılıç veya daha keskin bir şey vereyim." dedi Bane ocaktı demiri sıkıntıyla döverken. "Gerek yok. Yanımda bir bıçak var. Hem bilirsin. Atış konusunda gayet iyiyimdir." dedim gülümseyerek. Bane'i ve kendimi rahatlamaya çalışıyordum. "Cadılar ineklere benzemez. Eğer ıskalarsan ölürsün!" dedi Bane ocaktaki demire çok sert vurarak. Bane'nin yanına gittim. Omzuna bir tane yumruk atıp "Hadi ama dostum, rahatla biraz. Söz veriyorum zinciri geri getireceğim!" dedim. "Zincir umurumda değil. Sen gel yeter dostum!" dedi yüzüme üzgün bir halde bakarak. "Geldiğimde pastırmalı omlet yapacağına söz ver." dedim gülümseyerek. "Seninle gelmeme izin verirsen istediğin kadar pastırmalı omlet yaparım." dedi Bane. "Bu kişisel bir mevzu. O yüzden benimle gelemezsin. Kusura bakma dostum!" dedim. Israr etti, reddettim. "Hoşça kal!" diyip dükkandan ayrıldım. Sirke doğru hızlı adımlarla yürümeye başladıktan birkaç saniye sonra zincirin kolum büyüklüğündeki tutma kısmından tutup halka oluşturan kısmını iki kez salladım. Gümüş renkteki çelik zincir gerçekten çok hoşuma gitti. Ayrıca çok havalı gözüküyordum...

içeriye girdiğimde siyah kukuletalı adam, bana uzak taraftaki izleyici koltuklarının birinde oturmuş kitap okuyordu. Beni görünce elindeki kitabı az ilerideki piyanonun üstüne bıraktı. Bana dönüp "Başaramayacağınızı tahmin etmeliydim." dedi öfkeli bir sesle. Birkaç saniye daha siyah kukuletalı adama doğru yürüdükten sonra durakladım ve "Addıbının yerine sen gelseydin cadıyı çoktan yakalamıştık." dedim kendimden emin bir tavırla. "O kahrolasıca cadıyı alevli çukura kapatacağım!" dedi kibir dolu bir sesle ve hemen sonra "Yarın şafak sökmeden burada ol evlat!" dedi. Korktuğumu gizlemeye çalışarak "Olurum." dedikten sonra kasvetli çadırdan ayrıldım. Çadırdan uzaklaşırken etrafta kafesinde uyuyan aslandan ve üzgün duran filden başka varlık göremedim. Sirk alanından ayrılırken biraz ötedeki yaprakları sararmış ağaçların üstünden güvercinlerin uçuştuğunu gördüm. Bir süre onları izledim. Sonra eve doğru yürümeye başladım. Serin rüzgarların eşliğinde çıplaklaşmış ağaçların bulunduğu yolda yürürken aniden bir şey üstüme atladı. Sırtım yere gelince elimdeki gümüş zincir de yere düştü. Kafamı kaldırdığımda bana saldıran varlığın cadı olduğunu gördüm ve bedenimdeki korku arttı. Biraz soluk yeşil renkteki uzun dilini suratımın etrafında sallarken siyah pençelerini havaya kaldırdı. "Benden hiç hoşlanmadın mı?" dedim gözlerim dolmuş halde. Havaya kaldırdığı pençelerini hızlıca yüzüme doğru indirirken tepki vermedim. Pençeleri yüzüme epey yaklaştığı anda bedenimdeki korkuyu körükleyen pençelerini yavaşlattı. Yüzümün kanamasına sebep olmayacak biçimde pençelerini yüzüme dayadı ve kızıl renkteki gözlerini kahverengi renkteki nemli gözlerime dikti. "Sen aslında kötü birisi değilsin. Buna eminim." dedim gözlerine bakarak. Sulanmış dilini yerine zütürdükten sonra "Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?" dedi. "Zinciri ıskaladığım zaman dönüp bana saldırmadın. Ayrıca eğer isteseydin o gece abim yerine hepimizi öldürebilirdin." dedim. Birkaç saniye sonra kızıl renkteki gözlerinden kanlı yaşlar süzülmeye başladı. "Aylar önce bir savaşçıya aşık oldum. Duygularımla oynayıp hava almayan, ışık görmeyen bir çukura kapattı beni. Kısa sürede hapsedildiğim çukurdan kurtuldum. ilk kurbanım duygularımla oynayan savaşçı oldu. O günden sonra erkekleri öldürmeye hatta öldürtmeye başladım." dedi acıklı bir halde. Gözlerine birkaç saniye daha baktıktan sonra cadının mor dudaklarına yapıştım. Ellerimi cadının yüzüne getirip kanlı gözyaşlarını silmeye başladım. Cadı da bana karşılık vermeye başladı. Az sonra cadı, cadıyı ilk gördüğüm zamandaki haline büründü. Tabi bu sefer uzun ve siyah saçları tozlu değil ıslaktı. Bir süre daha öpüştükten sonra dudaklarımızı birbirimizden ayırdık. Cadı üstümden kalkınca ben de ayağa kalktım. "Yarın bataklıkta buluşalım. Senden hoşlanıyorum Steve." dedi utangaç bir gülümseyle. "Tamam Bella. Ben de senden hoşlanıyorum." dedim mutlu bir halde. Az sonra cadı ortadan kayboldu. Çiftliğe doğru yürümeye başladım. Yürürken abime olanları, cadıdan hoşlandığımı ve siyah kukuletalı adama neler diyeceğimi düşündüm. Tahtadan yapılma kapının önünde durunca kararsız olduğumun farkına vardım ve kendimi huzursuz hissettim. Ya cadıyı yakalayıp abimin intikdıbını alacaktım ya da cadı ile sevgili olacaktım. Cadı ile sevgili olmaya karar verirsem siyah kukuletalı adamı öldürmeye de karar vermeliydim...

Abimlerin odasına girer girmez ışığı açtım. Gördüklerime inanamadım! Yengemin titreyen ellerinin birinde kanlı bir bıçak vardı ve yengem çok acıklı bir halde ağlıyordu. Abim ise vücutu kanlara boğulmuş bir halde yatağında yatıyordu. O esnada annem de girdi içeriye. Yürek burkan ve şüphe uyandıran manzarayı görünce tiz bir çığlık attı. Birkaç saniye sonra abimin yanına gitti annem. "Gary! Oğlum! Garryyy! Neler olmuş burada böyle?! Aman Tanrım!" dedi annem gözlerinden yaşlar süzülürken. Yengem ise dehşete kapılmış bir halde ara sıra abime, ara sıra elindeki kanlı bıçağa bakıyordu. "Ben yapmadım! Yemin ederim! Ben yapmadım!" dedi yengem elindeki kanlı bıçağı yere fırlatarak. Yengemin yanına gittim. "Sakin ol Kate. Neler oldu, anlat bana." dedim sırtını okşayarak. Konuşmadı, titreye titreye ağlamaya devam ediyordu. Yengemin yumuşacık bileklerinden tuttum, hüzne ve korkuya boğulmuş bedenini kendime çevirdim. "Sakin ol! Kendine gel! Kendine gel Kate!" dedim. Ama gayretlerim işe yaramadı. Yengemin bileklerini bıraktım. Yüzünden tuttum iki elimle. "Bana bak Kate! Gözlerime bak! Neler oldu, her şeyi anlat bana!" dedim. Annem ise acıklı bir halde bizi izliyordu. "Mutfağa su içmeye inmiştim. Bardağıma su doldururken bir kız silüetinin mutfak girişinde durduğunu gördüm. Işığı açmadığımdan dolayı kız silüetini zar zor görüyordum. Seslendim, cevap vermedi. Sonra elleriyle hareketler yapıp bir şeyler söylemeye başladı ve gitgide bana yaklaştı. Çok korkmuştum. Bağırmak üzereyken boynumu yalayıp kulağıma bir şeyler fısıldadı. Birkaç saniye sonra kendimi kaybettim. Kendime geldiğimde neredeyse aklımı yitirmeme sebep olan bu acı dolu manzara ile karşılaştım." dedi Kate elleriyle yüzündeki ellerimi tutarak. "Tamam. Geçti artık. Sakin ol! Lütfen sakin ol Kate!" dedim ellerimle yüzünü okşayarak. "O kızın kötü birisi olduğunu tahmin etmiştim!" dedi annem hüzün ve öfke dolu sesiyle. Kate'nin yüzünü okşamayı bırakıp sağ elimi sol avucumun içine bastırdım. "Beni kandırdığına pişman olacaksın!" dedim ve hızlıca evden çıktım. Çiftliğin etrafında büyücü kızı aradım, bulamadım. Sonra kasabaya doğru koşmaya başladım. Birkaç dakika sonra dalları sallanan, çıplaklaşmış ve ürkütücü ağaçların ortasına gelince içimdeki ürperti arttı. Tüylerim diken diken oldu. Daha fazla ilerlemekten vazgeçtim, koşarak çiftliğe geri döndüm...