Upppp ip up up up up up up up

Up up y up up up y

Up up up up up up

Up up up up up up up

Up up up up up

Uppppppp up

Korktuğum şey bir anda havalı bir hal almıştı. Kendi bilinçaltımla konuşuyordum. Biraz zaman aldı, fakat tulpamla iletişime geçip her türlü hatırama erişebileceğimin farkına vardım. Yıllar önce okuduğum kitapların her bir sayfasını alıntılamasını sağlayabiliyordum veya ortaokulda bir anlığına düşünüp hemen unuttuğum şeylere ulaşabiliyordum. Bu harikaydı.

Araştırma merkezinin dışında, ikizimi çağırmaya başladığım zamanlardı. Her denemede değil, bazen; ama onu görmeye o kadar alışmıştım ki onsuz bir hayat tuhaf gelmeye başlamıştı. Bu nedenle sıkıldığım her zaman ikizimi görselleştiriyordum. Sonunda bunu neredeyse her zaman yapmaya başladım. Onu hayali bir arkadaş gibi yanımda tutmak haz vericiydi. Onu, arkadaşlarımla gezerken, anemi ve babamı ziyaret ederken hayal ediyordum. Hatta bir keresinde bir randevuya dahi zütürmüştüm. Onunla iletişime geçmek için konuşmama gerek yoktu, böylece bahsettiklerimizi kimse duyamayacaktı.

Devam et pnp

ikinci hafta, bana içinde duvara monte edilmiş hoparlörler bulunan yeni bir oda verdiler. Tulpamı, dikkat dağıtan uyarıcılara rağmen canlı tutup tutamayacağımı göreceklerdi. Müzik ahenksiz, kötü, rahatsız ediciydi ve süreci biraz zorlaştırdı. Her şeye rağmen başarmıştım. Sonraki hafta, çok daha rahatsız edici bir müzik çaldılar, çığlıklarla kesilmiş, geri sarılmış, kulağa ahizeli telefonda gırtlaksı seslerle yabancı dil konuşmaya benzer bir ses gibi geliyordu. Buna gülüp geçmiştim, çoktan bu işin erbabı olmuştum.

Bir ay kadar sonra, sıkılmaya başladım. işleri canlandırmak için hık demiş burnumdan düşmüş ikizimle iletişim kurmaya başladım. Sohbetler ettik, taş, kağıt,makas oynadık, ona hokkabazlık break dance veya bana komik gelen herhangi bir şey yaptırıyordum. Araştırmacılara, şaklabanlıklarım işleme zarar verir mi diye sordum fakat aksine beni cesaretlendirdiler.

Böylece, oyun oynadık, sosyalleştik, ve bu bir süre için eğlenceliydi… Ardından işler birazcık ilginçleşti. Bir gün, ona ilk randevumu anlatıyordum ve o beni düzeltti. Sevgilimin sarı bir bluz giydiğinden bahsettim, o yeşil olanı olduğunu söyledi. Bir anlığına düşündüm, ve onun haklı olduğu kanısına vardım. Bu beni korkuttu, ve o günkü vardiyamdan sonra araştırmacılara bundan bahsettim. Bu durumu ‘’Bilinçaltına erişmek için düşünce formunu kullanıyorsun. Bir seviyede yanlış olduğunu biliyorsun ve bilinçaltın bunu düzeltiyor.’’ diye açıkladılar.

Tulpa var şuku

Tutarsa buda tutsun

Aydinlandim panpa

Geçen sene, altı ayımı bana bir pgiboloji deneyi olduğunu söylenen bir şeyde harcadım. Yerel gazetede, iyi para kazanmak isteyen yaratıcı insanları arayan bir iş ilanına rastladım, ve o hafta bana uygun tek iş ilanı olduğundan, onları aradım ve bir görüşme ayarladık.

Bana tek yapmam gerekenin bir odada beklemek olduğunu söylediler, beyin dalgalarımı ölçmek için kafama tutturulmuş sensörlerle; yalnız başıma. Ve orada olduğum zaman, kendi ikizimi hayal edecektim. Buna ‘tulpa’ diyorlardı.

Yeteri kadar kolay görünüyordu, bana ne kadar kazanacağımı söyledikleri an teklifi kabul ettim. Sonraki gün işe başladım. Beni basit bir odaya yerleştirdiler, ve bir yatak verdiler, ardından kafama sensörler yerleştirdiler ve onları arkamdaki küçük siyah bir kutuya bağladılar. Bana ‘ikizimi hayal etme’ sürecinden tekrar bahsettiler. Sıkılırsam veya yorulursam, etrafta gezinmek yerine ikizimin odada gezinmesini hayal etmemi veya onunla iletişim kurmaya çalışmamı söylediler. Bu fikir, tüm zaman boyunca beni odada tutmak için yaratılmıştı.

ilk birkaç gün bununla sorunlar yaşadım. Herhangi bir hayalden daha gerçek ve daha kontrol edilebilecek bir düzeydi. ikizimi birkaç dakikalığına hayal etmeye çalıştım, fakat dikkatim dağıldı. Ama 4. gün her nasılsa onu 6 saat boyunca ‘mevcut kıldım’. Bana çok iyi gittiğimi söylediler.

(:Rezlere gore devam edecegim