tsigalko okoronkwo

herkese selamlar,
evet çok zaman oldu, hem hikayeyi yazmaya başlayalı hem yazmayı bitireli hem de sözlüğe girmeyeli. düşünüyorum da, iyi ki zamanında burada hikayemi paylaşacak enerji ve zamanı bulabilmişim. şimdi çok değişti dünya.. sözlük değişti, insanlar değişti... artık kendimi sosyal medya jargonuna eskisi kadar hakim bile hissetmiyorum, hele sözlüğün yapısına artık muhtemelen tamamen yabancı kalmışımdır. yine de, buralarda bir yerlerde, insanların hala iyisiyle kötüsüyle andığı bir iz bırakmış olmak beni çok mutlu ediyor. unutulmaz bir 1,5 sene geçirdik bu başlığın altında, o akşamların heyecanını bazı yönlerden hala arıyorum.

aile olup, çocuk sahibi olunca hayat başka bir yöne giriyor. iyi ya da kötü diye tanımlamak haksızlık olur, sadece şunu diyebilirim, \"değişiyor\". esasen, doğaya daha uygun hale geliyor.. doğa durgunluğu, durağanlığı sevmiyor.. onun değişim rüzgarlarına kendinizi kaptırıp gitmeniz gerekiyor.

Bugün için kendi mutluluğum ve aile saadetim için evrende ne kadar kutlu güç varsa hepsine teşekkür ediyorum. çok bedeller ödediğim bir mutluluktu bu, hak ettiğime inanıyorum. aynısını, benim gibi bedel ödemiş olsun olmasın, tüm kalbi temiz, özünde iyi insanlar için de diliyorum.

Bunca zaman sonra bile, hala bir şekilde hatırlanıyor ve anılıyor olmak, insanlara ulaşabiliyor olmak çok mutlu ediyor beni. demek ki hikayem amacına ulaşmış diyorum.. hayatına pirinç tanesi kadar olumlu katkı yaptığım insanlar varsa ne mutlu bana. daha önce de söylediğim gibi herhangi bir maddi-manevi kaygı ve karşılık beklemeden içimdekileri döktüm burada. belki de biraz da bu sayede böyle çok yayılarak yıllar sonra bile hala insanlara yeniden ulaşmayı başarabiliyor anlattıklarım. ne yalan söyleyeyim bunca yaşa ve yaşanmışlığa rağmen hala daha egomu da okşuyor olumlu geri dönüş almak x).

sevgili panpalar, bu hikaye, bana 90 lardaki çocukluğumun estirdiği rüzgarın burnuma getirdiği kokuları yeniden duymamı sağlayan bir zaman geçidi gibi oldu.. iğde ağacı altında taso köktüğüm, cilli yuvarladığım, mavi önlüklü, salçalı ekmekli, süper babalı yılların kokusunu... çok özlediğim, tadına doyamadığım, elimden nasıl kaçtı anlayamadığım o 90\'lar çocukluğunun peşine, bir de böyle güzel bir macera daha geri kaldı yani..9 sene olmuş neredeyse yazmaya başlayalı, şimdi ne çok şey değişti, ne çok şey yaşandı...

son olarak hepinize tekrardan sevgi ve selamlarımı gönderiyorum. yaşadığım müddetçe arada uğrayıp bir şeyler karalamak istiyorum bu şekilde. sözlüğün hikaye başlığına yaptığı kötülük (saygısızlık demiyorum, çünkü burası saygı beklediğim ya da aradığım bir ortam olmadı hiçbir zaman) beni üzse de, buradaki güzel günlerin hatırına arada böyle gelmeye devam edeceğim.. gönül isterdi ki, bu satırları da, o meşhur başlığımızın altına yazabilseydim... ama ağacımızı kestiler, altında oturacak gölgemiz kalmadı.. değişen ve bozulan her şey gibi, o da entropiye kurban gitti..

bu kaygı verici salgın günlerinde, hepinize ailenizle sağlıklı ve mutlu günler diliyorum dostlar, tekrar görüşmek dileğiyle (:

not: herhangi bir sosyal platformdaki tek hesabım buradaki hesabımdır arkadaşlar, o bilgiyi de burada birinci ağızdan yinelemek istedim, hani öyle "öz tsigalko okoronkwo" "hakiki tsigalko" vb. şeyler yok, aman diyim sabotaja gelmeyin x)