0
- ramazanda, abimin yemekli vagonda birasını içerken aynı masada tam karşısında bi amcanın oruç açması. abimin amcaya allah kabul etsin, amcanın abime afiyet olsun demesi..(empati ve hoşgörü kültürü adına memleketimde gördüğüm işittiğim en güzel örnekte budur bu arada)
- ankara-istanbul arası başkent ekspresi ile giderken eskişehir de yolcu alan trenden abimle inip treni kaçırmamız(hep abim yüzünden. bunu ayrıca yazmam lazım.)
- abimle beraber gene ankara-istanbul arası hangi ekspres hatırlamadığım bir trenle eskişehirden tam çıkmışken, trenin camlarına çakıl taşlarının hücum etmesi. herkesin dışardan bir saldırı olduğunu sanıp yerlere yatması. sonradan bir ineğe çarpıp altımıza aldığımızın anlaşılması(çok üzücüydü bu be.lokomotifin sağ tarafı komple kandı feci... )
yalnız burda şu diyaloğu anlatmam lazım;
şimdi bu çakıl taşalrı mevzusundan sonra sonra tren durdu doğal olarak. arkamızda bebekleri olan genç bi çift vardı. erkek hemen ben nolmuş bakacam diye kalktı gitti. biraz sonra geldi ve ineği ezmişiz dedi. bunun üzerine eşi
'ay nolmuş yaralanmış mı' dedi. elemandan gelen cevap aynen şuydu:evet yaralanmış şimdi pansuman yapıyolar, töbe tööbe hasta etme beni kadın tabi bunun üstüne abimle beraber koptuk gitti.
- gene abimle hızlandırılmış tren kazasından çok kısa bi süre önce aynı trenle seyahat etmemiz, yemekli vagonda biralarımızı içerken trenin hızlı bi şekilde viraja girmesiyle abimin'ohaa roller coaster gibi lan'demesi.
- kışın yaptığımız gece yolculuklarımızın birinde trenin kaloriferinin bozulması ve pişmemiz akabinde kondüktörü uyarmamız ancak sistemi bozuk ne kısabiliyoruz ne kapayabiliyoruz cevabı almamız. bi saat kadar sonra bu sefer ısıtmanın komple gitmesiyle donmaya başlamamız. tren tam dolu olduğundan diğer vagonlara da geçemememiz.
işte bu gibi unutulmaz örnekleri de mevcut olan hatırlardır efenim...
