toynaklara yan bastım

Evden çıkıp haydarın yanına gittim. kasap dükkanını kapatmış berber açmıştı. Naber abi dedim. iyi sen napıyon dedi. Abi berberi ne zaman açtın ya. Ne güzel kasaptın sen. –ne kasabı olm ne diyon. Bu dükkan 1950den beri berber. Babamdan miras kaldı berberlik bana.
iyi hadi kolay gelsin. Diyerek çıktım. Sanırım yine rüyadaydım. Çünkü haydarın babası belli değildi. 2 tane baba adayı varmış. Çocuğun kimden olduğu belli değildi. Mahkeme falan derken ikiside vınlamış. Babası yoktu yani. bin haydar

ismail abiyi merak edip yanına gittim. takkeyi atıp kippa mıdır kipa mıdır ne gibimse onu giymişti. Sakalları uzatmıştı. Şimdide Yahudi olmuştu. Dükkan kapalıydı. Hayırdır kapatmışın dükkanı. Tıraşa gidiyom dedi. ismail abi sen Müslüman değil miydin ya? –ismail değil samuel. Bi öğrenemediniz ya. Neyse tutma beni. –dur abi bende gelim bari dedim.

Haydarın dükkana gidip selam verdi. Haydar selamı almayıp başıyla otur dedi. ismail oturdu. Saçmı sakal mı? dedi. Sakalları incelt saçlarıda çok hafif al. Diyip kipayı çıkarttı. Haydar jiletleri hazırlamıştı. Makine kullanmayacaktı. Haydar ismailin sakalları tam ortadan geçecek şekilde kesti. O an haydarın aynadan yansıyan görüntüsüne baktım. Nazi bıyığı vardı. Haydar ismaile –senden de iyi sabun olur diye fısıldadı. –ismailin hayır diye haykırmasıyla ayna kırıldı. Camlar aşağıya iniyodu. Her yerden sular geliyodu. suların altında boğulmak üzereydim. Anında uyandım. annem yüzüme su döküyodu uyanmam için

Ayrac 5

anında uyandım

anlat panpa buralardayım

Toynak sanmış .

anne ben hiç iyi değilim ya. Diyip çıktım. Ormana gidip yalnız kalmak istiyodum.
Yere yakın bi dala oturdum. Neler olduğunu anlamaya çalıştım. Ama olaylar akıl alır gibi değildi. Tek başıma altından kalkamazdım. Köyde eğitim almış aklı başında bi imam vardı -oda gitmişti-, salih öğretmen vardı. Salih hocayla konuşmak için evine gittim. evde değildi. Okulda olmalıydı.

Okula gittim. hademe ile birlikte oturuyodu. Hocam biraz konuşabilir miyiz dedim. –evet. –özel biraz. –necip efendi sen biraz müsaade etsene. Hademe kapıyı kapatıp çıktı.
Hocam ben iyi değilim ya. –neyin var. –nasıl anlatsam bilmiyom. –aşık mı oldun lan? –oda varda şimdi ben rüya görüyorum ama yaşıyorum sanıyorum. –e hepimiz öle sanıyoruz. –hayır şöyle şimdi ben rüya görüyorum ama ne zaman uyuduğumu bilmiyorum. Uyuduğumu hatırlamadığım için hepsini gerçek yaşamış gibi hissediyorum. Aşırı gerçekçi. Reflekslerim çalışıyo, hissediyorum ama rüya çıkıyo. –olur öyle. –dinlemediniz dimi ? –bak evladım rüyalar gerçek gibiyse ondan faydalanmaya çalış diyip ayağa kalktı. Masanın kenarında bi yere dokundu. Duvar kaymaya başladı. Devasa bi kütüphane açıldı. Yine rüyadayım dimi? –nerden anladın? –nerden olcak 15 metrekare oda böyle yer nerden çıkıyo dıbınakoyim. –rüyada olsa ben senin hocanım terbiyeli ol. –pardon hocam. E nasıl uyancam ben? –git ölmeye çalış atla biyerden. komaya girersen arafta kalırsın haberin olsun

Rüyadaysam yine herkes değişmiştir. Meydana indim. bakkal süpermarket olmuştu. Haydarın kasaba girdim. içerde bi müşteriyle tartışıyodu. Adam “sana minnet etceğime gibimi keser yerim” diyip satırı aldı. Kesip yedi. Ama adam delikanlıymış onu anladım.

Ölmenin en kesin yolu intihardır. intihar edecektim. Burası benim bilinçaltımsa istediğim gibi yenilikler yapabilirdim. Ormanın girişinde uçurum olduğunu düşündüm. Koşarak ormana giderken bi anda kendimi boşlukta buldum. Uçuruma bi derinlik koymamıştım. Dipsiz kazana kepçe daldırmak gibi bişeydi yaptığım. Saatlerce boşlukta süzülebilirdim. Hemen bi akarsu düşündüm. En azından suya düşcektim. Sertçe yere çarptım. Kafamı kaldırdığımda ormanda yerde yatıyodum. Ağaçtan düşmüştüm. O zaman intihar teşebbüsüm olumlu sonuçlanmamıştı

Bu böle olmayacaktı. Doktorluk olmuştum iyice. Eve gitmem lazımdı. Önce ormandan çıkmalıydım. Ama yapamazdım. Ormanın girişindeki uçurum buna engeldi. Sesimi de duyuramazdım. Telefonda çekmiyodu. iyice züte gelmiştim. Belki de uçurumun yakınlarından sesimi duyurabilirdim. Belkide uçurum da yoktu. Ama hafızam beni yanıltmazdı. Hatırladığım kadarıyla uçurum vardı, dibinde akarsu. Oldukça büyük bi boşluktu.

Temkinli adımlarla yaklaşıyodum ormanın girişine. Elime bi taş alıp attım. Ama zeminde duruyordu hala. Düşmemişti. Hay gibeyim diye hızlı adımlarla yaklaştım. Ama uçurum yoktu. Noluyo amk ?
iman gücü ile koşarak eve gittim. ama çok yavaştım

Eve girdim. Boğulurcasına su içtim ama titremem geçmedi. Merdivenleri ikişer ikişer çıkıyodum. Hemen yatağıma uzanıp üstümü örttüm. Neler olduğuna anlam veremiyodum. Uçurum vardı diye hatırlıyodum ama yoktu. iyice kafayı yemiştim.

Rüyaya dalmayı bekledim ama olmadı. Uyuyamadım. Dışarı çıkarsam belki bi nebze iyi gelir diye çıktım. Meydana inmeye çekiniyodum. Derin nefesler alıp yavaş yavaş yürüdüm. Yürüdükçe bi açılma geliyodu. çok geçmeden hava kapandı. Yağmur yağıyodu. Yağmur yağarken bi rahatlama geliyodu. bedenime değen sular tüm dertlerimi alıyo gibiydi. Sonra bi ses geldi. kafamı çevirip etrafa baktım kimse yoktu. Ses gökten geliyodu. kafamı kaldırıp baktım yukarı.

Gözümü açıp baktığımda annem başımdaydı. hiç şaşırmadım rüyada olduğuma. –bu yaşta altına mı işedin lan? –ne işemesi ya. – işemişin işte. Kalk değiş üstünü.

Yağmurun ve yağmur yağdıkça rahatlamamın sebebi belli olmuştu

http://inciswf.com/1293724776.swf

-Anne ben doktora gitcem. Gittikçe kötüleşiyorum. –prostat mı? Lan kokudan kör olcam git değiş üstünü sonra konuşuruz.

Annem umursamasa da bi konuda haklıydı. Üstümü değişmem gerekiyodu. Duşa girdim. Su değdikçe rahatlıyodum. Hangi günde olduğumuzu bile bilmiyodum. Kafam karıştıkça halsizleşiyodum.

Annemle konuşmaya çalıştım tekrar. –anne ben tek seferde anlatim sende soru sorma dinle. Ben delirmek üzereyim. Doktorluk oldum. Buradaki hastaneler paklamaz. istanbula gitcem. –peki dedi, sesi tizleşti.

Yol boyunca rüya görmeden uyudum. Otobüsten indiğimde taksiye bindim. ruh ve sinir hastalıklarına gidiyoruz dedim. önce çekinir gibi oldu taksici. –merak etme deli değilim dedim.
Gözlerimi hafifçe kapattım. Derin nefesler alıyodum. içimde hafif bi sıkıntı vardı. Hastaneye girdim. Danışmaya yaklaşıp –bana bi doktor lazım dedim. –pardon? –muayene olcaktım da . –randevunuz varsa ilgili polikliniğe gidebilirsiniz. –randevum yok. Ama herhangi bi doktorla görüşmeliyim. –maalesef size yardımcı olamam. –neden? –randevusuz görüşemezsiniz. – delirmek üzereyim ve siz hala randevu diyosunuz. Ben gerçekten kötü durumdayım. Bana acilen bi doktor gerekiyor. Anlamıyosunuz beyefendi gerçekten yardımcı olamam. Biz tartışırken bi doktor geldi. noluyo burda? –bakın doktor bey benim herhangi bi doktorla acilen görüşmem gerekiyor dedim. peki dedi gelin odamda görüşelim.

Her şeyi anlattım doktora, en baştan…
-peki şimdi ne olacak? –siz kafeteryada bekleyin. Ben diğer doktorlarla ve başhekimle bi görüşim dedi. Kafeterya ne tarafta? –gelin beraber gidelim.
Kafeteryaya indik. Bi sandalyeye oturdum. O sırada 3 kişi hızla yanımıza geldi. 1isinin elinde gömlek vardı. Bana giydirceklerdi heralde. Doktor haber vermiş olmalıydı.
Ama doktorun önlüğünü çıkartıp gömleği giydirdiler. Hiç itiraz etmemişti. Napıyosunuz ya doktor o. –ne doktoru kardeşim hasta o hasta. Sandalyeye yığıldım. 3.kişi yanıma geldi. buyrun ben yardımcı olayım. -hastabakıcı mı yada hasta mısınız? –hayır doktorum. –peki. Konuşalım mı biraz. –peki dinliyorum.

Herşeyi onada anlattım.
Deli miyim şimdi ben? –Açıkçası ben ilk kez böyle bi vakayla karşılaştım. Bi de başhekimle konuşmalıyım. Gel yanına gidelim.
Doktor başhekimle konuşurken ben kapıda bekliyodum. sonra başhekim çağırdı. içeri girdim. –bak delikanlı bu durumla ikinci kez karşılaşıyorum. Tıpta yeri yok. Tedavisi de. Ama bana sorarsan tedavisi her şeye sıfırdan başlaman. Yeni bi yerde , yeni insanlarla. Ama istersen bu ara geçiş döneminde hastanede kalabilirsin. Hem böylece gözetim altında olursun. Ve istediğin zaman çıkıp gidebilme özgürlüğün var. Ne dersin? Annemlere nasıl haber verecez? Biz ararız. Peki o zaman işlemleri yapın. Ben biraz bahçede durmak istiyorum. –tamam.

Bahçede oturdum. Bundan sonra düşünmek için çok zamanım vardı. O kadar düşüncek konuyu nerden bulacaktım acaba?
-son-